Poetry

Gdyby co­kol­wiek za­le­ża­ło od nas – data, miej­sce, kształt drogi
nad urwi­skiem – od­na­la­zł­bym frag­men­ty ma­rzeń, które tak
sku­tecz­nie po­kry­łaś złą farbą. Mi­łość to naj­pięk­niej­szy ból,
zbyt łatwo prze­kroczyć gra­ni­ce zła.

Ni­cze­go już nie uda­jesz i by­wa­nie stra­ci­ło sens. Ko­niec epoki
uf­no­ści, jest tylko mocno za­ci­śnię­ta dłoń. Przy­po­mnij, od kiedy
li­cze­nie nabrało wagi. Życie za­czy­na się i koń­czy w spoj­rze­niu.

Wciąż pod­le­wasz wir­tu­al­ny ogród. Wiem, nie gra­łem czy­sto.
Stra­ci­łem wiele szans. Los nie lubi prze­gra­nych. Ge­nial­ne błędy
to te, któ­rych nie po­wtó­rzy­my. Świe­że zra­nie­nia liżą palce.

Nie idź za mną, pro­szę. Cisza nie lubi tłoku. I nie za­sy­piaj, ktoś
chce wy­ma­zać rze­czy­wi­stość. Dziś nawet klau­ni mają plany.