Poezja

ten wiersz
smutny nie będzie
lecz radosny może
ubrany w pragnienie

staram się walczyć
być przed frontem
lecz na zdjęciach
ujrzałem Twą urodę

i pękła ściana
mur w kawałeczkach
Twoja skóra pragnie
mojego zbliżenia

Twego ciała i ducha
teraz wielce pożądam
znowu zapłonęła
mej duszy pochodnia

tworzę w myślach
pocałunek pierwszy
byłby wśród drzew
i wspólnych obietnic

połączone dłonie
splecione twarze
tworzymy jedność
apogeum mych marzeń

na plecach Twoich
ciepłe moje ręce
i brzuszek nagi
ustami pieszczę

a w uda wpijam palce
wzdychasz, Twoja skóra
napięta, namiętność
szepce nam do ucha

intymność, delikatnie
swoim Twoje łechcę
ciało, bliżej nie można
skurcze i dreszcze

ale miłość - nie tylko
cielesność, seks i jęki
lecz pojednanie dusz
na zawsze, po śmierci

no, było miło, a teraz
rzeczywistość szarpie
wita chłód realiów
moja pochodnia gaśnie...