Poezja

Wymyslić coś nowego, czego jeszcze nikt inny nie wymyślił, 
jak ten Japończyk, który zginął rzucajac się z wysokości, 
a wcześniej kazał rozścielić płótna, że odbitka bdzie.
 Prawdziwa wartość. 


Do sztuki mam stosunek chaotyczny i instynktowny, jak do pogody powiedzmy. 
Komoda taka stara jestem- to we mnie siedzi. 
Z drugiej strony jak nieraz patrzę na te nowe rzeczy, to czasem mam ochotę nazwać je numerami. 
Staram się zapomnieć (jak na przykład o gigantycznych dziurawych skrpetkach niezwykłej szpetoty udających gobeliny). 


Ciężko mi się myśli o sztuce. Powoli i niepewnie. 
Ale czasem coś wpadnie do głowy. Kiedy obserwuję.


Czasem to się przegapia, ale czasem. 
Jakaś zasadnicza niezgodność z tym , co jest . 
O co chodzi? Nie o to ,  że błoto malowane w kolorach kryształu jest bardziej prawdziwe niż błoto malowane blotem, 
ale o to , że w błocie jest prawda niezależnie od tego jak się je namaluje. 
Palę czasami papierosa, żeby w pracowni pachniało innym człowiekiem,
 zostawiam zapalonego papierosa na popielniczce, takie zastępstwo. 


Po prostu nie widzę w sobie dalszego dna , w ktorym wartoby grzebać. 
Może to  źle, nie wiem. 


Żyć. I wtej pracy nie pomoże żaden Witkacy, ani Garibaldi, ani histeryk Jean Poul Sartre, ani filozof Kołakowski. 
Trzeba z  tego zadana wybrnąć samodzielnie. Myślę, że to widać. 
Manifesty zostawiam tym, którzy bez tego żyć nie mogą.
 Freud i jego kanapa nic mnie nie obchodzą.