14 marca 2013
Dwa strumienia
Tak się złożyło niestety
ktoś powiedział próbując pocieszyć
tak się złożyło że los
nienazwanym sposobem dwie ścieżki połączył
w jeden bieg dwa rwące potoki
by majestatyczną stały się rzeką
i nim pierwsze łąki nurt zdążył ożywić
nim zdążył do morza wpłynąć
w szeroki świat zanieść otrzymaną radość
w dwa strumienie
los rzekę rozdzielił
tak się złożyło
los okrutnie zadrwił
w potoki łez wspólny nurt przemienił
w kondolencyjne klepanie po ramieniu
współczujące spojrzenia rzucane ukradkiem
tak się złożyło
dwóm strumieniom połączonym w jedno
nie dane było wspólnym nurtem płynąć
22 listopada 2024
wierszejeśli tylko
22 listopada 2024
Pod miękkim śniegiemJaga
22 listopada 2024
Liście drzew w czerwonychEva T.
22 listopada 2024
Potrzeba zanikuBelamonte/Senograsta
21 listopada 2024
Drżenia niewidzialnych membranArsis
21 listopada 2024
21.11wiesiek
21 listopada 2024
Światełka listopadaJaga
21 listopada 2024
4. KONTAKT Z RZECZYWISTOŚCIĄBelamonte/Senograsta
20 listopada 2024
FIANÇAILLES D'AUTOMNEsam53
20 listopada 2024
2011wiesiek