Proza

Psie gówno zostało wysrane przez psią dupę i to jest zrozumiałe, ale niestety nie zostało sprzątnięte przez pana w czerwonej kurtce od zary. Imię rocky dla małego skrzeczącego jorka jest o tyle nie właściwe, co w ogóle nie na miejscu. Mówię mu żeby sprzątnął. On się najpierw waha przez chwilę jakby przegryzał myśl, aż w końcu oznajmia że nie. Ostrzegam go, że kiepsko skończy jak będzie się tak stawiał. On się nie boi, tak powiedział. I tak od słowa do słowa w ten piękny słoneczny poranek, że w końcu przez rękawiczkę łapię ową kupę i rzucam w niego całą zawartością. Rozbryznęło się to na nim przeokrutnie. Modna i na czasie, czerwona kurtka od zary stała się w jednej chwili nie modna, a nawet ośmieliłbym się powiedzieć gówniana. Facet cały w szoku rzuca się na mnie. Jest nie większy od tego jorka. Najzabawniejsze w kurduplach jest to jak szybko przebierają nogami gdy się śpieszą. Wyglądają jak pajacyki na sznurkach. Więc łapię jeden ze sznurków i zaczynam nim kręcić sobie wokół głowy tak aby rozpędzić pajacyka do prędkości lecącego ptaka i wypuszczam z dłoni. Pajacyk poszybował dobre 50 metrów za nim nie dorwał go swoimi szponami nadlatujący gawron i zwiał. Patrzę na jorka, gapi się na mnie i skomli. - Co? Nie ma pana? Poleciał? Trzeba było nie robić na trawnik. Do budy zasrańcu!