Najnowsze prace:

Poezja

	Krzysztof Konrad Kurc
	PROFIL O autorze Przyjaciele (15) Poezja (243) Proza (5) Fotografia (67) Dziennik (10)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Krzysztof Konrad Kurc, 31 października 2019

Wieże

z modlitw przez sfery w próżnię
w czernie wysycone za granicę percepcji
nic sięga głębiej niż zdawać by się mogło
nic wszechobecne i nieosiągalne

"gdyby" to stan zawieszony we mnie
nie ma nic wypełnionego ponad miłość
własną niepewność czasu do utracenia
teraz dla mnie i beze mnie czas snu

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

Krzysztof Konrad Kurc, 4 października 2019

Smak ziemi

Smak ziemi

podła grudka, mieszanina upośledzenia uczuć
i wzniosłości w pogrzebach
grająca dudniącym dźwiękiem bitego ćwieka

w winie, szlachectwo sfermentowanych gron
cierpkie doświadczenie lat
przepływających przez miłości do bliźniego

fuzja krzemu z martwymi, od teraz i wcześniej

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

Krzysztof Konrad Kurc, 21 września 2019

Prośba

Prośba

na nic mi anioły , ich siedzenie na moim ramieniu
ciągłe podszepty
pospadają, wcześniej czy później, dużo niżej niż ja
całe dno światów
wyściełane piórami nielotów, pustymi obietnicami
życia po śmierciach

mnie i moje teraz dane słowa, wygarnij z popielnika
do słoja po ogórkach

liczba komentarzy: 6 | punkty: 3 | szczegóły

Krzysztof Konrad Kurc, 26 lipca 2019

Klęska urodzaju

Klęska urodzaju

tak daleko jestem by oddać wszystko

staje się nieważkie

bóle kolana i próby zrozumienia snów

też mają swój czas

rozginam sekundy w elipsy skojarzeń

z dzisiejszą niemocą

senność nie robi sobie przerw na noc

maszyna wschodów

przycichnie po kilku słowach modlitw

bóg wie od którego

z nie bogów wezmę rozumienie świata

liczba komentarzy: 3 | punkty: 4 | szczegóły

Krzysztof Konrad Kurc, 10 lipca 2019

Anatema

Anatema

pójdźmy razem na kraniec wiary, światem ograniczonej drogi
przez raj zdziczały, gdy korzeniami do piekieł sięga
drzewo półprawdy i niespełnienia , bluszczem wrasta w niebo
wszystko co mało boskie, chociaż z boskiej woli trwa
to moje zwątpienie, w każdą postać stwórcy, ma kształt kulisty

liczba komentarzy: 10 | punkty: 5 | szczegóły

Krzysztof Konrad Kurc, 21 czerwca 2019

Dziewiąte życie

Dziewiąte życie

mamy, pomiędzy sobą kilka dni
mniej więcej zielonych
spotkań, w czystych miejscach
nie zszarzało na szczęście
nic pustego, nastało serdecznie
chwilowe zamartwienie
gdzieś tu, bardziej dla mnie, ale
to co miłe, wstaje co rano
kot Erwina, na twoich kolanach
żyje, a może to już inny kot

liczba komentarzy: 4 | punkty: 3 | szczegóły

Krzysztof Konrad Kurc, 2 marca 2019

Paszkwil

Paszkwil

bo to nie jest spowiedź cierpiącego
ze wstydu łamiących się kolan
w porannej modlitwie

nie klątwa ranionej sennością myśli
krytycznie oceniającej boskość
stwórcy rozmarzenie

i ciemność niedoścignioną cyklicznie
odrzucaniem podłych skrzydeł
woskowanej miłości

to jest zwykły donos na jedną butelkę
co miała pomóc przespać noc
jednak mnie oszukała

liczba komentarzy: 7 | punkty: 6 | szczegóły

Krzysztof Konrad Kurc, 15 lutego 2019

Okruch

Okruch
szukam korelacji między czasem i ciemnością
kłębki wspomnień płyną ponad snami
z fali krypto marzeń próbuje urodzić się dzień
nachalnie powtarzalny obraz dramatu

liczba komentarzy: 3 | punkty: 5 | szczegóły

Krzysztof Konrad Kurc, 1 lutego 2019

Olifant

Olifant

mam skłonność do nazywania rzeczy po imieniu
nazwisko z błędem semantycznym nie boli mnie
jaskrawość widzenia świata w ciepłych barwach
gdzieś nad wojnami siejącymi trupy bez pamięci
pod krzyże ciosane z jeszcze owocujących drzew

bo jestem w każdej pustce dobrej dla umierających
między wodami we wszystkich stanach skupienia
nienawidzę ludzi używających trybu rozkazującego

liczba komentarzy: 3 | punkty: 5 | szczegóły

Krzysztof Konrad Kurc, 9 stycznia 2019

Monolog

kilka słów, dźwięki w których małe kłamstwo
budzi wyobraźnię, przyjemności
dotykania kwiatów, rękoma, ustami, stopami
gdy południe, nie patrzę w słońce
uśmiecham się do ciepła, do radości istnienia
kilka słów, znów psalmy, śpiewam
zamiast zająć się konstruktywną krytyką snów
jutro będę tańczył, jak niewidomy
już teraz słyszę wyraźnie, każdą fałszywą myśl
zapiszę, ty dobrze wiesz dlaczego
okno zmienia się w lustro, i wciąż do nas mówi