Najnowsze prace:

Poezja

	tetu
	PROFIL O autorze Przyjaciele (3) Poezja (41)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

tetu, 6 września 2020

wyliczanka

kocha
lubi
szanuje
nie chce

później i tak
wszystko się kończy

za rogiem młoda dziewczyna
rozrzuca włosy
wraca do domu

nie dba
żartuje

wie
że znów znajdzie się
na skraju

upnie włosy zadba
o najmniejszy szczegół

w zegarku
nie ma czasu na odwrót

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

tetu, 25 kwietnia 2020

(od)kochaj

lepiej będzie zapomnieć
to zdradliwe słowo rozwarstwiło świat
na pół dzieliłam tylko sen
(dwie fazy i po krzyku)

jawnie odpowiadam za więcej
dlatego wybacz to zdradliwe słowo
o którym boję się wspomnieć
tę stoicką antylogię spiesz się powoli

więc niespiesznie idę
omijając wszystkie ozdobniki

na drodze ktoś zostawił ślad
z nadzieją że zawróci noc
i przyjdzie sen - ten sam
z podziałem na fazy

a później
wszystko jedno kto dotknie pierwszy

liczba komentarzy: 4 | punkty: 6 | szczegóły

tetu, 28 grudnia 2019

próba wiary

uściślijmy fakty Piotrze
prawda jest jedną z dróg
podążając nią mamy szansę przetrwać
dlatego trzymam się świętych imion
nieświęcie przekonana że kłamstwo
rodzi się w człowieku bez przyczyny
zawsze jest po coś
dla kogoś

nie pozwól by weszło do naszego domu
i grzybem porastało ściany - pleśń jest trująca
jeśli zajmie słowo nie zdołamy się odrodzić
w sobie noszę pentagram
na zgubę złu i w imię wszelkich zasad
obmyję rany ochronię skałę

daj mi włócznię Piotrze
a przebiję rozdwojony język węża

liczba komentarzy: 3 | punkty: 6 | szczegóły

tetu, 14 września 2019

po obu stronach wiersza

to tam spotykam cię najczęściej
pozwalam snuć się myślom Piotrze
z zamarzniętych słów zeskrobuję szron

nie możesz mówić że tylko chłód
przynosi ulgę bo przegramy
a przecież za tą zimną kartą linijek
moje ciepłe piersi

przejście będące nadzieją
miłość i wiara

więc wejdźmy w to głębiej
potem bezsilnie w siebie
żeby zrozumieć że nie zdołamy odejść
kiedy śmierć przysłoni nam oczy

liczba komentarzy: 1 | punkty: 4 | szczegóły

tetu, 21 sierpnia 2019

Złudzenia

Składam cię z rozproszonego światła. Między wiązkami
mgła, zalega po obu stronach okna i nie ma widoków,
by zawiązać na supeł choćby jeden promień. A jednak

lśnisz, na ciemnoszarym tle widać wyraźniej. Szaleństwo
dociera tam, gdzie noc obejmuje nas swoim ramieniem.
Wtedy szukam właściwego obrazu i krzątam się wokół

własnego cienia. Nie pytam skąd ten zaciek na szybie;
na czworo dzielę tylko błysk, za który oddam

całą swoją jaskrawość.

liczba komentarzy: 3 | punkty: 7 | szczegóły

tetu, 15 sierpnia 2019

Błysk pamięci

w naszych stronach wciąż panuje ład
alejki trzymają się ławek na których
pisane patykiem nie pozostawiało złudzeń

odziedziczyłam po tobie mocną głowę
zimną krew i niewyjaśnioną miłość
za każdym razem kiedy tu jestem
wraca cierpki posmak

wina leży po drugiej stronie nieba
to stamtąd spadały obumarłe gwiazdy
widziałeś w nich przyszłość

odbijała się od stłuczonego lustra ziemi
a ty mówiłeś że nie wierzysz w przesądy

w naszych stronach wciąż panuje ład
ulice nadal roją się od kroków
i schodzonych butów

liczba komentarzy: 3 | punkty: 8 | szczegóły

tetu, 23 czerwca 2019

como una basura

w Juarez kobiety są krzyżami
wyrastają w kokonach bawełny
na pustynny kwiat

o zapachu kurzu wiemy że jest
(bez)imienną formą prochem
w smudze światła śmierć

przechodzi przez powiekę
ściera przestrzeń
a one wciąż kwitną
piękniejsze i młodsze

przy drodze inna kobieta
przysypuje ziemię
nie krzyczała gdy ją obdzierano do żywego*
miejsca na Campo Algodonero mają płeć
i kolor

różowy staje się głosem
znakiem
wytrychem otwieramy oczy
niech patrzą

*Rafał Wojaczek - Hoduję ten ból

liczba komentarzy: 5 | punkty: 5 | szczegóły

tetu, 2 czerwca 2019

znaki

słyszę głos
podpowiada
idź i rozkrusz kamień
a potem
bądź

całym bogactwem mojej ziemi

liczba komentarzy: 5 | punkty: 4 | szczegóły

tetu, 23 maja 2019

z wiekiem nabywam uczulenia

na związki trzeba uważać
powodują bóle i nieznośną zgagę
reszta jest niczym

bomba wybucha zawsze kiedy tracę głowę
im dłużej to trwa tym większe ryzyko
powikłań nie da się uniknąć

myślałam że umiem być powściągliwa
obejść się smakiem
przecież ciężko znoszę własne słabości

a jednak pękam

moja skóra przypomina pokrzywkę
muszę unieważnić ten stan
skutecznie zetrzeć ślady z powierzchni języka

kłopot w tym
że tak bardzo lubię
truskawki

liczba komentarzy: 3 | punkty: 8 | szczegóły

tetu, 12 maja 2019

Pok(r)uszenia

Kusi mnie by zostawić wszystko, niby przypadkiem
poddać się fantazjom. Żyć
w nowym czasie, na przekór tej która nie potrafi
negocjować dla nas lepszego losu. Zna pustkę dłużej i wie,

że za rogiem czai się kolejna pusta obietnica. Chcę wyjść, wyjść z tego ciała,
skruszyć lęk, otworzyć się w tobie i zostać. Przecież możemy być
kochankami. Pominięci, będziemy niczym

te same niedole, wiecznie niedopasowane miłości.