Najnowsze prace:

Poezja

	Ania Ostrowska
	PROFIL O autorze Przyjaciele (102) Forum (1) Poezja (56) Proza (4) Fotografia (5) Pocztówka poetycka (11) Dziennik (10) Handmade (1)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Ania Ostrowska, 21 października 2016

Wizytownik

Ciekawski jak przeciąg przez
zamknięte drzwi, lecz
z tego spokoju nie ma którędy.

Tylko strach, strach i papiery.

Rozwłóczysz je, rozszeleścisz,
kartki zatrzepoczą rzęsami.

W słoiku na dnie popiół,
tu zgaś papierosa.

liczba komentarzy: 26 | punkty: 11 | szczegóły

Ania Ostrowska, 19 lutego 2019

powrót 22

Tłusty Czwartek
ostatni pączek na tacy -
gasimy światło

liczba komentarzy: 12 | punkty: 10 | szczegóły

Ania Ostrowska, 11 marca 2021

od-nowa (1)

sople lodu
kałużą się ciche dni
kochanków

liczba komentarzy: 5 | punkty: 10 | szczegóły

Ania Ostrowska, 27 stycznia 2019

z Herkulesem

w pluszowym fotelu drzemie
niedoczytany rozdział
lampa przekrzywia klosz
ciekawa kto zabił

obowiązkowo kraciasty pled
strząsa okruchy herbatników

tylko filiżanka z kroplą
sherry stygnie spokojnie
na kominku zegar wtóruje

tak tak tak
jutro też jest wieczór

liczba komentarzy: 28 | punkty: 11 | szczegóły

Ania Ostrowska, 4 lutego 2018

powrót (12)

wybiera dłonią
poplamioną od soku
słońce w jagodach

liczba komentarzy: 15 | punkty: 10 | szczegóły

Ania Ostrowska, 26 stycznia 2020

w parkowej altanie

na niewidzialnej nitce dynda ogonek
nie wiadomo gdzie postradał liść oraz szanse
przylgnięcia i kiedy

tak jak nie zgadniesz czy podryguje w tańcu
czy chce się już urwać bo głupio
tak dyndać

samotnie dzień po dniu
gołębie w urągliwym gruchaniu
plotkują że wiosna i pąki a tylko
jaja sobie robią

ogonek się napatrzył i wie
co to banał i że
szybkie randki dla dojrzałych singli
to oksymoron

liczba komentarzy: 12 | punkty: 9 | szczegóły

Ania Ostrowska, 11 marca 2018

powrót (17)

autobus do Wiosny
na poboczu
futrzana rękawiczka

*Wiosna – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, w gminie Radoszyce.

liczba komentarzy: 15 | punkty: 9 | szczegóły

Ania Ostrowska, 16 lutego 2018

powrót (14)

wietrzny poranek
po obu stronach szyby
potarmoszone

liczba komentarzy: 23 | punkty: 9 | szczegóły

Ania Ostrowska, 28 stycznia 2018

Limeryk zwichrowany i z przymrużeniem oka

Zrazu nielekko, lecz ktoś wymaże
wnet z jej pamięci tamte pejzaże.
Gdy powój snów
owinie znów
ciaśniej niż ów.
Zaraz w niewoli pęta się skaże.

liczba komentarzy: 20 | punkty: 9 | szczegóły

Ania Ostrowska, 6 maja 2021

od-nowa (11)

kapliczka przy drodze
wieczorne nabożeństwo
z chórem żab

liczba komentarzy: 8 | punkty: 9 | szczegóły

Ania Ostrowska, 13 października 2016

powrót (11)

zaczyna się dzień
znów wędrująca ściana
przy moim boku

liczba komentarzy: 39 | punkty: 9 | szczegóły

Ania Ostrowska, 24 stycznia 2020

wierci się we mnie wiersz

czasem palcem popuka
a to piętę wypchnie znienacka
koło pępka
rośnie twarda gula

poczekaj jeszcze mówię
tu dobrze a tam

kłaczy się mgła lepka
z rana coś dzwoni
i dzwoni

że już

korki są jakie mówię
jutro
się zobaczy jutro

słowo

gołe

i
ciało

liczba komentarzy: 16 | punkty: 8 | szczegóły

Ania Ostrowska, 5 grudnia 2015

z powrotem

przewiało po stronach
pamięć niech się święci
na pohybel popiołom
do diabła ze skwarkami

liczba komentarzy: 8 | punkty: 8 | szczegóły

Ania Ostrowska, 16 stycznia 2019

powrót (20)

kap kap
usmolony bałwanek
koło śmietnika

liczba komentarzy: 12 | punkty: 8 | szczegóły

Ania Ostrowska, 27 lutego 2018

powrót (16)

ani jednego wróbla
przy śniadaniu
minus piętnaście

wersja bardziej klasyczna w układzie:

minus piętnaście -
ani jednego wróbla
przy śniadaniu

liczba komentarzy: 15 | punkty: 8 | szczegóły

Ania Ostrowska, 25 stycznia 2018

Nie dzisiaj

Powątpiewałam, kiedy mówiłaś,
że stary człowiek nie potrzebuje wiele
snu i czeka, wsłuchując się w oddech,
nierówny jak zreumatyzowane palce.
Pod kołdrą i kocem, a i tak zimno.

Majaczą kontury.

Szafa, stół, komoda, w pluszowych objęciach
ramek utknęli ukochani zmarli. Pomiędzy
niedosunięte zasłony wsącza się pierwsze
Ojcze nasz.

Nie mogę tego znieść, mamo.

Z uporem godnym lepszej sprawy,
szczerzy się z lustra w łazience
siwa ścieżka na przedziałku.
Myślę droga i mimowolnie wykrzywiam
usta w żałosnym grymasie.

Są czasowniki, które nie mają czasu teraźniejszego.