Najnowsze prace:
Poezja
|
| Tamara Titkowa |
| PROFIL O autorze Przyjaciele (8) Wydarzenia (1) Poezja (53) Proza (3) Fotografia (2) Grafika (2) Wideo wiersz (2) Pocztówka poetycka (4) Dziennik (13) | |
Tamara Titkowa, 23 sierpnia 2011
chwile zawahania
Podczas gdy oglądam się na MOGŁABYM
Coś się TAM dzieje JUŻ.
Kiedy ja ZARAZ
Oni tam WŁAŚNIE
Kiedy mnie już PRAWIE
Właśnie tam już PO.
Wszystkie nasze chwile ZA
Są chwilami PO
Wysyłam listy opasłe
Do siebie
Wszystkie miały KONIEC
Poza POCZĄTKIEM
Tamara Titkowa, 20 kwietnia 2011
experyment2
[Experyment2]
(- Improwizacja do piosenki Adele,
- z intencją tłumaczenia historii)
uderzyłam, z całej Twojej siły
znalazłam dziewczynę, która wyszła za mąż ,
ale uderzyłam wszystkie marzenia, ktore stały wkolejce do spełnienia się
wszyscy modlą się , zeby stało się coś co Cie uszczęsliwi
klamliwe modlitwy
tylko ci co zostają odchodza
nawet jesli nigdy o tym nie mówią,
może przyjdzie coś takiego, co ś podobnego do Ciebie
jakieś wiedzenie, ze modę się pamięcią o Twoim pozostaniu
czasami wiem, ze milość pozostawia nasze nogi na zawsze w betonowychuściskach
wczoraj coś na podobę czasu odprowadzało nas do domu,
ktoś poniżej walił z całej siły czymnś cięzkim, a inny ktoś w rytm płakał
kruszone i łamane znalezisko jest wszystkim co mogłam dla ciebie odszukać,
choć wiem, że to nic wobec dziś,
jesteś pamięcią o zostaniu,
czymś co sprawia , że nie umiem zostać płacząc
nikt nie odpowie, że jestesteś złamaniem słodyczy,
nigdy nie znajde czegoś podobnego do Ciebie,
ktoś może powiedzieć że już to zrobiłam,
ale wiem, że pamięc kłamie
wszystkie pamięci
o Tobie są znaleziskiem we mnie
modlitwa czasami zatrzymuje milosc, ktorej nie rozumiesz,
czasami milosc, zatrzymuje ocean zostawań
Tamara Titkowa, 14 stycznia 2011
Kobiety na(I)winne]
Kobiety Na(i)winne
przywołują się w myślach do porządku :
garbią się,
choć wiedzą że
nie jest to dogodna pozycja na wypatrywanie.
Kobiety Na(i)winne muszą przywoływac się do porządku,
by bardziej pokazywać niż wypatrywać
Kobiety Na(i)winne są smutne
Tamara Titkowa, 14 stycznia 2011
Kobiety na(i)winne cz. I
"Kobiety na(i)winne"
Już się Kobietom Na(I)winnym.
w głowie
kształty kleją do siebie.
Z pieczołowitą tkliwością
dobierają smak
swojej przyszłej
goryczy.
Liczy się
każdy szczegół.
Materiał i jej kształt.
I przede wszystkim:
--Trwałość--
jest Kobietom Naj(i)winnym
najdroższa
Tamara Titkowa, 14 stycznia 2011
Kobiety na(I)winne
W cichości
domów:dla ciała
i
domów: dla myśli
Kobiety Na(i)winne
-nanoszą ostatnie poprawki
-przygladając się : z bliska i oddali
na ból, który będą odgrywać
Kobiety Na(i)winne
pragną pewności
Tamara Titkowa, 2 lipca 2011
Chwile slabości
„Chwile słabości”.
[ z cyklu:” Kobiety
przez duże DZ”]
Może już czas,
pazury przestać
ostrzyć
a malować je zacząć?
Może to już, by
wyjść z laboratorium
na swoim życiu próbek
zaprzestać?
Może już czas,
oczy mrużyć zacząć
patrząc na jaskrawość
albo je z jaskrawości
zdjąć w ogóle?
Może jednak czas już,
strach i obawę
przeganianą
wpuścić na legowisko
bez-troski i lekkości myśli?
Może to już, by
okna swoich oczu- w
holenderskim stylu dotąd
przysłonić firaną z
włosów?
Może już czas, by
śmiechem nie
zagłuszać
słów znad własnych
żeber?
Może już czas,
z ranami wybrać się
do lekarza
a nie okładać je
liściem z babki?
Nim skończy się noc
nim zlecą się kruki i
wrony
na jadło z ostatnich
ziaren życia
Może jest czas?
Tamara Titkowa, 29 grudnia 2010
Niebo kruszy sie na stopy ludzkie
Na bladość ściany
ZLituj się!!!!
Na gładkość ściany,
Nie chropowaciej!
Zgwoździej się!
Prosto w białość!
Wbij ostrość,
kruszej pod nią
/.../
Wylizane podłogi
Zakrzyczane przez ścianę
Do chlery!
Zlituj się!
Pozwól starzeć się
Swoim Stpom,
w popiele
odpadów sufitowych
- Niebie kruszy się
na stopy ludzkie
Tamara Titkowa, 21 grudnia 2010
Na BIALO na bialo
na BIAŁO na biało
na biało
zęby
na biało
oczy
na biało
palce
na biało ściany
na biało drewno
na biało okna
na biało myśli
na biało czyny
na biało chcenie
pod BIAŁYM
zęby
pod BIAŁYM
oczy
pod BIAŁYM
palce
pod BIAŁYMI ścianami
ściany
pod BIAŁYM drewnem
drewno
białe myśli - i myśli
białe czyny- i czyny
białe chcenie- i chcenie
Na biało ja
pod bielą- JA
Na biało dom
pod bielą- schron
Na biało ruch
pod bielą- Duch
Od czasu do czasu
pobielimy to i owo
od czasu do czasu trzeba nam
znów
pobielić
to i owo
Tamara Titkowa, 5 października 2011
Domino
Tułowie bezgłowych dmuchawców
porastają łysą łąkę.
Włochate wnętrze lasu
wypełnia świadectwo zaślubin dwóch kamieni
aż do czerwoności.
Tam obok
gdzie zanurzasz
pomarszczoną stopę
w brzytwie strumyka,
niewidomy kret patrzy na Ciebie
samym
środkiem swojego nosa.
Piasek, którym właśnie zasypałeś swój
najcenniejszy skarb
chwilę temu ostygł ze spoconego ciała
bezdomnego,
obok
którego
nie oglądałbyś nawet sita maków z
perspektywy tego samego autobusu.
Z którego nie raz wychodzisz z włosem na
miejscu duszy
-z moim włosem
na Twoim miejscu-.
Być może nie pamiętasz,
ale tamtego wieczoru
potraciłeś panią, której od lat nikt nie
odwiedzał,
dopiero teraz, kiedy
leży w…
Tamara Titkowa, 13 października 2011
Piotruś Pan dostrzega u siebie pierwsze włosy wąsa
A właściwie to po co?
A dlaczego to po tym?
A co zamiast tego?
Dlaczego lewo jest też w prawo?
Co będzie gdy wypadnie mi
ząb na przedzie?
A co jest pod okiem?
Po co o niczym?
Dlaczego przed tym zawsze jest tamto?
A co jak spadnie śnieg?
A czy jak włożę palec do ognia
to stanie się knotem?
Czemu nie nosisz gruszki
na łańcuszku zamiast krzyżyka
a na głowie czapki z książki?
A czemu nie krzykniesz szeptem?
A co się stanie, gdy zgaśnie słońce?
Czy Pan Bóg zobaczy,
że zaspałam na koniec świata?
Czy będzie przy niebieskiej lampce
sprawdzał listę obecności?
Tamara Titkowa, 22 czerwca 2010
Drewniany erotyk
Wcisnęli drewno w poprzek cegły
Parzę jak na siebie warczą,kiedy zamyśla się lampa.
Przymusowy pakt miedzy nimi
o nie szczerzenie zębów.
Jestem w tym momencie, gdy 6 stóp ugniata kamienna podłogę.
na garb stołu nożnego poczwórnie
i leniwość mojego ciała z wyrastającą z niego podwójnością bez-kopycia.
Tu się szykuje erotyk
Od patrzenia się rodzą erotyki
Od patrzenia na
stół :
Nogi
Pępek
- choć niektórzy wstydliwi
mówią , że to sęk
Tamara Titkowa, 29 grudnia 2010
Kobiety z[a] Rogiem
[z cyklu "Kobiety przez wielkie "DZ"]
Za Rogiem
mojego domu
stoją Kobiety
(...)
Wyciągają blade dłonie
[Kobiece Kobiety]
[Kobiece Dłonie]
Na półkach
z długich palców
leżą jaskrawe
Pomarańcze
[Tych Pięknych Kobiet]
/.../
tak wyciągnięte
Z szarości tła
-pomarańcze-
są przedłużeniem Kobiet
[Ale]
Pomimo
uświęcenia
Dziewiczością,
[Bowiem szary paluch jezdni
nie wpycha się w jędrność Pomarańczy]
podane na białej tacy
dłoni
[Tych Kobiet]
Pomarańcze
mało obchodzą przechodniów
...
a może tu chodzi
o Rogi
na tle których
[te Piekne Kobiety]
...
?
...
Tamara Titkowa, 1 maja 2013
Nie zjadam świata w całości
Nie wiem:
-jak smakuje
prostokątny kawałek styropianu powoli żuty
- czy udałoby mi się
dosięgnąć dlonią dna wielkiego worka z fasolą wystawionego w hipermarkecie
- jaka jest reakcja pani w urzędzie
która krzycząc na mnie musi patrzeć na kieszonkowe lusterko przyczepione na środku moejj czapki
-jak to jest grać spektakl
gdy na sali jest tylko jedna osoba którą znam i która mnie zraniła
-ile czasu zajęłoby mi
stawianie kropki w kqażdej kratce 100 kartkowego zeszytu
-ile mogłabym zjeść
dmuchawców bez popijania wodą
- jakie to uczucie
polizać galkę oczną kogoś kto utracił wzrok
- jak długo mogłabym
płakać bez mrugnięcia
Tego wszystkiego i wielu innych nie wiem.
Bo jak Ty boję się
Tamara Titkowa, 22 grudnia 2010
Rymy to są takie wstydliwe zapachy
Siała baba w spak.
Choć wiedziała jak
A dziad wiedział,
źle powiedział
Było mu to w smak.
Rośnie babie krzak
dziad na niego wlazł
będzie goreć
niedowiarek
liście zje przed
senną marą
będzie sam dla siebie
karą.
Rymy
to są takie wstydliwe
zapachy
Tamara Titkowa, 26 marca 2011
1000000
miliardy spraw mają gębę
-powinnaś-
miliardy spraw rosną
przez dotknięcie poprzedniej
miliardy spraw chcą mnie naraz
miliardy spraw
mnie nie obchodzą
jestem w kałuży
jetem w sniegu
moje buty
wiszą na wieszaku na drzwiach
po wewnętrznej stronie
domu
mam bose myśli
mam zziębniętą przyszłość
mam niedowidzenie przyszłości
nie chce tu być
słowa
się drą
a twarz
wygina się od
miażdzącego wręcz
uścisku szczęki górnej z dolną
trudno tu?
tam też, było ,
z tego co pamiętam
trudno jest we mnie
wejść mnie samej
wymieniłam kiedyś po pijaku myśli
i zamki do samej siebie
i teraz błąkam się bezdomna - bez siebie...
przed sobą
dookoła siebie
ale wewnatrz dawno jest nie dla mnie...
dziwne...
ale to dobry stan,
bo chociaż wiersze
piszą
się
same
Tamara Titkowa, 23 sierpnia 2011
Kto nam zjadl jajecznice nasza_
Te rozmowy z Tobą to są
Wydmuszki jajeczne
Im częściej dmiemy
W słowa, tym w nich
Mniej życia.
Staramy się i
Spinamy, co sił
w każdym oddanym
oddechu.
A cały ten środek
Między Twoim
A moim
–opustoszały-.
I coś, od czasu do
Czasu rzęchnie
Zmiażdżone,
Zwydmuszone.
Tylko łzy nam nad
Tą naszą skorupą
rozprysłą
Lecą. Tak ludzko
Tak nieudolnie
Tak wspólnie
Tamara Titkowa, 20 kwietnia 2011
experyment
[experyment1]
( -pisane do piosenkiAdele "someone like you"
-z zamiarem tłumaczenia nie słów a historii 0
kołyska zamknęła oczy na siłę
trzymanych rąk koło parkietu
słysząłam między niedomkniętymi nozdrzami,że to było najpiękniejsze..
a Ty zmęczeniem tkasz swój dom
udrzeniem zaczynasz tworzenie
i to działa
jedynym miejscem gdzie wszystko jest końcem
ktoś taki jak Ty,
życzy mi , żeby dziś zamieniło się w coś zrozumiałego dla miłości..
zakopane wczoraj nasiona wody obumieraja, w tej dziurze
ktoś na pewno wie, dlaczego ta niebieskość dziś krawawi
wszystko co we mnie uderza
jest pamięcią o rozstaniach,
ucieczką przed
nikt nie szuka słów do przetłumaczeń
musimy połamać nasze błędy,by je zrozumieć,
stać przed spróchniałym wejściem i witać je z mocno zagryzionymi wargami
ktoś taki jak Ty ,
mówi mi , że niczego wiecej nie trzeba rozumieć,
pamiętam ornamenty wszystkich znalezionych myśli
które były Tobą
pamiętam jak zostałeś,
żeby pokazać mi, że
czasami się coś gubi,
czasami coś musi zostać
Tamara Titkowa, 26 grudnia 2011
Morfina wigilijnych goździków
Pozbędziemy się łupin ziemniaków.
Karpia wydłubiemy z niemiłych ości.
Wydmuchamy nos, by móc poczuć mocniej magię Świąt.
Obrus wypierzemy ze starych plam.
Oczy natrzemy solnymi łzami w rytm niewinnie łamanego opłatka.
Wyprostujemy plecy i zrobimy użytek z lewej ręki,
nadziewając na trzymany w niej widelec- groch z kapustą.
Puszczać do nas będzie samotne oko karpia, królującego na szczycie śmieci.
A w środku miasta zgasną wcześniej uliczne lampy,
szturchając leniwą gwiazdę- zniechęconą czuwaniem.
Witraże lampek kłaść się będą na tekturowych
skrzydłach anielskich -przyszytych pokutującemu ojcu-
za przedwigilijne barykadowanie drzwi serca,
szukających w nim schronienia.
A otumaniająca woń goździków pomoże dotrwać do rana.
Tamara Titkowa, 21 grudnia 2010
a nie chce się
Nie chce mi się jak ciemność
wobec dnia
Nie chce mi się i niepotrzebnie
robię
Kiedy sie zachce nie rozpoznam,
że trzeba było nie
Chciałoby się,
by inni
grzebali
w naszych niejasnościach
Chciałoby się,
by
doszukali się
czegoś
czego się nie chce
czego nie ma.
Nie chce mi się jak ciemność.
Po ciemku
-ubieram się
buty
-zmywam
naczynia
do krwi
- po ciemnku
a nie chce się...
Tamara Titkowa, 22 grudnia 2010
[Etiuda:Wydłubywanie kobiecości]
[Z cyklu: Kobiety przez wielkie"DZ"]
słyszałam,
że dłubią czasem
w glinie
jak w drewnie
w ziemi
jak w nosie
w kobiecym łonie
jak w w owocu Kiwi
Wydłubują Owoce
-pogody i nie-pogody
-ochoty i nie-ochoty
-zachciejstw i od-chciejstw
w kobiecym łonie
jak w owocu Kiwi
Tamara Titkowa, 29 grudnia 2010
Wydłubywanie kobiecości, aż za glowę
W głowie
aż do szyi
i jeszcze(!) w głąb
dziura
kanał
dół
O!
Już kwitnie
w szyi
kwiat.
Cóż
(że)
w zamian
głowy.
?
Tamara Titkowa, 17 stycznia 2011
ups!
Skrada się
ku wychodzeniu
...
Rozpoznaniem reagują
ściągnięte ku dołowi palce u stóp.
Drga,
ciągnie za ścięgna na języku
Szczęki górne i dolne
tulą się do siebie
niosąc ratunek
korzystają z okazji.
Czuję, jak przeciska się przez szczeble strun głosowych
palce, lezą zbyt nerwowo
w kierunku paczki papierosów: nie moich
dym,
mocne zaciągnięcie się,
choć wiem,
że i tak zbyt późno
-jak Pani pięknie w tle tego dymu.
To czyni Panią jeszcze bardziej tajemniczą
-spieprzaj Pan!-
wylazło z pomiędzy klinu z papierosa
Tamara Titkowa, 25 lutego 2011
palce tłumaczą myśli, dzień po przepiciu
Widze teraz wyraźniej,
że te liny dokądś prowadzą
od kogoś
wyprowadzają
od czegoś.
Pięcioma liniami na raz
idę.
Te linie to są nieprzycięte rzęsy.
Wyprowadzają się od oka
dziewczyny,
która mieszka na przeciwko niego.
Wiem, że te pięciopalczaste linie
doprowadzą go i ją do odpocznienia
w sobie.
Wiem,że za długo nieprzycinane rzęsy
to jest udręka dla samobójczych łez
Ostatnie komentarze:
16 maja 2024
violetta
Może w lipcu będę miała takie wakacje:)
16 maja 2024
jeśli tylko
słońce w płynie..
15 maja 2024
Weronika
Za jeszcze jeden rejs!
14 maja 2024
Mam takie oko :)
14 maja 2024
Jaga
Zwierzęta upodobniły się do koloru otoczenia
14 maja 2024
To naturalny suchy i pustynny klimat. I tam są
14 maja 2024
Klimat taki, że nie był i raczej nie będzie,
12 maja 2024
Melancthe
Kajzerki są przereklamowane ;)
11 maja 2024
kb
wielki wypas - był albo może będzie. kto wie...
11 maja 2024
sama prawda z tym myśleniem i psoceniem ale
11 maja 2024
zastanowiło mnie czy owe cenienie kajzerek wynika
11 maja 2024
skomponowane kolorystycznie..
18 maja 2024
wiesiek
17 maja 2024
Deadbat
17 maja 2024
wiesiek
16 maja 2024
violetta
16 maja 2024
Marek Gajowniczek
15 maja 2024
wiesiek
15 maja 2024
Jaga
14 maja 2024
violetta
14 maja 2024
Misiek
14 maja 2024
Arsis