Latest items:
Robert Hiena, 16 september 2023
O-dur
Naprężone żałosną nutą struny
brzęczą wpojonym przez lata
fałszem.
Wpychają w usta dźwięki, których
wymówienie powoduje refluks
dopiero kiedy
muzyka zagra.
Niektórych wad nawet sam
Stradivari nie naprawi.
nikt.
Robert Hiena, 21 august 2010
.
Papierowe laleczki każą
Sobie tańczyć dookoła ognia
A ty nic
Jakby skoczył, odparłbyś
Że to niebo jest piękne
Ale jednak
Język twój sztywny
Wyciska łzy z bólu
Skurczu umysłu
Ubytku mózgu gdy inni
Walczą, by ogień jednak
Nie musiał gasnąć
Robert Hiena, 29 august 2011
Nekrologi
Zazgrzytały boleśnie zawiasy w mej głowie
gdy starałem się przypomnieć jego twarz.
Ból wrzynał się w okolice mostka, nieco z lewej
promieniejąc na plecy, jak objaw zawałowy.
Gdzieś te rysy kojarzę, jakby zatknięte na fladze
która powiewa od lat, jednak nigdy na nią nie patrzę
Szarpana przez wiatr, zbyt wysoko i zbyt żywa
by móc ją zapamiętać.
Aż jej nie opuszczą, do połowy.
Robert Hiena, 23 august 2010
BESTIARIUSZ WYKLĘTEGO UMYSŁU(II)
Błękitna chmura nad twą głową
wysącza krwawy deszcz odczuć
nad tym, co wspomnienie nazywało wagą
czegoś, co kiedyś istniało
nie nazwiesz "nie"
Zaś ciche wzdychanie
zastąpić nie może
tego co ongiś znaczyć powinno
stalowe, lśniące i dumne
"TAK"
Robert Hiena, 7 september 2010
Piżmo
Zapach, który pożera dusze.
wabi nasze ciała i wiąże
na odległość wzroku
który nas dzieli, jak patrzymy
na siebie z daleka.
Mistrzowskie ruchy zagłębiają
świadomość istoty egzystencji
w naszej zaszczepionej idei
że to co robimy ma sens
tylko, gdy się uśmiechniesz.
Pierwotny rytm budzi umysł
dając nam poznać świat
jakim jest naprawdę i
westchnąć z ulgą na
moment boskiego połączenia.
Robert Hiena, 5 september 2010
xxx
Czemu jak wstaję
zawdzięczam ten stan
gdy trzewia pali ból
zaś umysł niszczy zemsta?
czy nie każdy każdemu bratem
jak każdy każdemu wilkiem?
co naskoczy na zad i zagryzie
bo to ludzkie - zadowolić
i zostawić w bólu
tylko krwi brak.
Elegancko rozegrane.
Robert Hiena, 5 september 2010
Anty-homo-sapiens
Jerychońskie modlitwy
obrzezanych umysłów.
.
Gdy jeleń patrzy w grot
a ty puszczasz pozdrowienie.
Jak bardzo ludzki jest twój
utajony nazizm?
Obrotów świat nabiera
dopiero, gdy KRWI łyknie.
bo jak paliwo napędza.
.
.
Nie tak.
Po ludzku.
Robert Hiena, 27 august 2010
Istota
Zakute w kajdany,
uśmiechają się słodko.
Nie chcą patrzeć na to
co zadręcza ich umysł
i gwałci ciało
drapiąc tępymi pazurami
i zabierając godność
jakiej nigdy posiąść
nie miały.
Robert Hiena, 25 august 2010
V (b.t)
Uśmiechasz się z ulgą
na uczucie rozpalonej igły
wbijanej powoli pod paznokieć.
wzdychasz cicho na widok
ciepłej i martwej krwi
- jej to nie robi różnicy
wciągasz zapach palonego mięsa
wgryzasz zęby w zgnily owoc
swoich nędznych nadziei
wyciągany wiecznie
od początku
do konca tego
co powinno dawno być skonczone
nim ty się skonczysz.
Usmiechając się z ulgą
na widok igły
wyrwanej z milością
spod paznokcia.
Robert Hiena, 25 august 2010
III (b.t)
Unosisz głowę
raniąc świętym słowiem
za sposobnością diabła
z każdym dniem
umierasz bardziej
zaś życie mętne
pluje ci w plecy
odchylając łeb ciężki w bok
by widzieć
gdzie bładzisz.
Robert Hiena, 25 august 2010
II (b.t)
Polemizowane zasady
doktrynowych spraw
dotkliwie pędzą
przez oddechu czas
gdy ostry dzwięk trąb
pobudza serce
gdy krwawe jażmo
ostrzy topory i kuje miecze
dajcie mi siłę
bogowie śmierci
bym mógł odpocząć
od tych żywych spraw.
Robert Hiena, 9 october 2016
Szukanie prawdy w zdrapkach z kiosku
Gniewnie spogląda w obicie
w krwi w lustrze za ścianą
spowite nićmi fałszu istnienia.
A pomyśleć że na początku
to wszystko miało JAKIŚ sens.
Polizał palce w nadziei wyczucia
czy koszmar mija, czy się zaczyna
Zatracając się w spazmach codzienności
radząc sobie z nią nie lepiej niż
rybak walczący z suszą.
...
fin?
Robert Hiena, 23 august 2010
BESTIARIUSZ WYKLĘTEGO UMYSŁU(VII)
Zwieszając głowę nad istotą
bytu ludzkiego, powarkujesz
szczerząc z kpiną kły.
Podnoszisz łapę i z wolna
idąc w stronę tego, co trzeba
myślisz jak niewiele potrzeba
By nie być ludzkim.
A nic bardziej zwierzęcego
jak TO, nie istnieje.
Robert Hiena, 13 april 2024
Rubikon
Zapchane myślami dziury
w mazi mózgowej
gniją, cuchną od lat zastane
konsystencją - trochę wata
umysł
zaczyna przybierać ich formę
zrogowaciałe neurony milczą
dając jedynie odruch wymiotny
w reakcji
na myśli
Robert Hiena, 21 february 2011
Baśń o ..
Czy miecz zapłakał
gdy krew skapnęła
z jego ciała na ziemię
po pozdrowieniu twego
przerażonego serca
szybkim ciosem?
Czy winić lwa za to
że pożera człowieka
z głupoty zdjecia
mu robiącego.
Czy uważać nas wszystkich
za coś naprawdę Boskiego
gdy do śmierci wystarczy
trzy dni bez wody
tydzień bez snu
20 minut utaczania krwi.
Jesteśmy mniej bajeczni,
niż niejedna baśń
Robert Hiena, 29 november 2010
Medialne Mięso
Muszę przyznać
że podoba mi się
widok krwi
i agresji północy.
Przynajmniej COŚ
się dzieje.
Mogliby jednak użyć
bardziej wysublimowanych
i etycznych środków.
W końcu - zabijanie
to grzech ŚMIERTELNY.
Robert Hiena, 23 november 2010
Słabość
Zamyjakące się sprawy
nieco za bardzo
przytrzasnęły ci palce.
Nie potrafiłeś przemilczeć.
Zabawa się rozpoczęła
Robert Hiena, 7 march 2012
Wygwizdowo/Dla Z.
Pod szklanym kloszem z własnych uczuć
lepiej słychać echo własnych myśli.
Można też czasem odbicie zobaczyć.
Marne - ale jednak odbicie. Do lustra za daleko.
A szkoda pobić szkło, polerowane z dnia na dzień
pedantycznie i z paranoicznie machinalną precyzją.
A życie mogłoby być ciekawsze, gdyby się pojawiły rysy
i można by było się nieco przewietrzyć.
No ale co tam - polerować, nie rozmyślać.
Robert Hiena, 8 november 2010
Wyznanie
Nigdy nie znajdujesz odpowiednich
słów do uczuć, gdy depczesz trawę
co roku, w tym samym miejscu
gdzie kiedyś staliście obok
a nie pozostał nawet cień
jego zaginionej duszy.
Goryczy dodaje słońce
które ciebie nie rozumie
wschodząc i zachodząc
jakby nigdy nic nie nastąpiło
grając ciche pieśni na liściach
rosnących co roku na nowo
(Czasem sam nie wiem, co pisać.
Chyba gubię swój umysł
gdzieś między tymi wersami.
Albo po prostu umieram coraz bardziej
za każdym razem gdy wtaję z łóżka
zabijam poezję.)
Robert Hiena, 21 march 2012
Gdy dwóch się bije .. / Dla Ł
Słowo się rzekło, gdy jak podeszwa
buta uwalonego łajnem udeptała
to, co rosło latami.
Chciałoby się powiedzieć, że półsłowa
mogły mieć zamiennik - półprawdy
zaś półprawdy - kłamsta,
bo nic tak nie osusza gruntu,
jak płomienne prawie-rzeczywistość.
Gdy ziemia jałowa wyje z rozpaczy,
dodać należy, że Refleksja uświęciła swój
osobisty triumf
(lepiej późno, niż wcale.)
Szkoda tylko, że prostowanie kwiata
metodą - na patyk i sznurek
nie sprawi, że wszystko będzie jak dawniej.
Urośnie, owszem acz krzywo - zaś płatków część
uschnie i opadnie.
Robert Hiena, 5 november 2010
Słowo
Krwią umoczony pędzel
nuci słowa i znaki
przemiłe oku twego Pana.
Ręka nie śmie zadrżeć
bo zbyt bardzo przywiązana
do reszty swego ciała.
I dalej uchodzi z umysłu
to co powinno nas poruszać
zapchane słowami cudzych ust
Robert Hiena, 31 october 2010
Dla H. II
Dla H. II
Spoglądasz przed siebie
z poziomu ziemi, łapiąc
w swą łapę garść ziemi
ubroczonej własną krwią
Wszyscy parsknęli i odchodzą
widząc, że wyścig się skonczył
a najsłabszy został pokonany
klęcząc w żenadzie porażki
Oddychasz ciężko i widzisz
to, co oni chcą tobie odebrać
podnosisz nogę pomimo bólu
kroczysz dalej, zaciskając zęby
Wtem spoglądają i wygwizdują
widząc twą walkę chcą ciebie
zwyczajnie pokonać z daleka
zażenowaniem i swoją słabością
Ty jedynie westchnąłeś i runąłeś
do przodu, gdy tylko sił starczyło
dobiegasz do celu przez ciernie
własnych niepowodzeń
Które nagle usychają i opadają
zostawiając gładki grunt
pod gołymi stopami, kojący rany
które powoli się goją ku wygranej
Odwracasz wzrok i dystans maleje
zaś widzisz jedynie że to co musiałeś
to uwierzyć że to, czego nie możesz
wprawdzie zrobić, to się poddać.
Robert Hiena, 13 april 2012
Zaklęte koło
Mamy czas
By umrzeć milion razy.
Przeglądając zdjęcia
Na których poza żółcią
Nie pozostał ślad przeszłości.
Zaś w głowie, wyblakły, proszący
Unika zapomnienia, zakleszczony
Na zawsze, by zniknąć gdy oczy
Zamkniemy milionowym razem
Wzdychając bez odwrotu.
Robert Hiena, 13 april 2012
//Szkice I// Bez tytułu 1
Dekonstrukcja Opty-mali-zacji
...
Pogłębiające doznania swojej
NIE-Samorealizacji
konstrukcja nadinterpretatywnej--
wymiarowości tego, co nie-za-jasne.
Zadawanie pytań, nie pragnących (XxX).
Rysowanie krzywych własnego nastroju
kredkami wykutymi z doświadczeń
NAD NICH.
ulgowanie tematami wysączonymi
--Razem,wspólnie,raźniej.
Absurdyzacja słowotoczności
igrająca z nićmi logika-nie-za-bardzo.
Czysta zachęta neuro-bolączki.
.
Robert Hiena, 15 april 2012
//Szkice I// Bez tytułu 2
Antypojmujące szepty
.
Stąpają po włosach ciszy nad wąwozem
Schizofrenicznej radości
//Dzikiej furii// -- Ładne opakowanie.
Następuje przełom, gdy w połowie
Słońce świeci księżycem
a ptaki mówią ludzkim głosem
Dając nam możliwość złowrogich pomruków
pohukiwania i skrzeczenia ku sobie
jak wymarzyła to nasza mentalność.
Robert Hiena, 17 april 2012
Miniatura 001
Bezmyślność - o ironio!
Stan owocujący emocjami
gorętszymi niż te,
co daje stu tomowa powieść.
...
Robert Hiena, 29 november 2010
Ręka boga
Gdy patrzysz martwym
nic niewinnym dzieciom
w zaropiałe oczodoły
myślisz coś więcej
poza oblizaniem
słonej wargi
i trzymaniem
krocza w bezruchu?
Nie udawaj świętego
jesteś tylko potomkiem
starożytnych rzymian!
masz to we krwi.
swojej i ich.
Ale ich lepiej wygląda.
Robert Hiena, 30 november 2010
Pyskówka
Hola, Hola!
Patrzysz mi w oczy
i mówisz, że jesteśmy
braćmi.
A nawet nie mamy wspólnego
nazwiska.
Tak naprawdę, nie dzieliłbym
z tobą nawet ciepła
deski klozetowej.
wywierasz zbytni
nacisk i masz.
NIE dostaniesz.
Robert Hiena, 15 february 2011
Absynth-alnie.
Deszcz szumnie omotał
twój
przygwożdzony
niczym żelazem
do stołu szklanką
otępiały
umysł.
Ręce jakoś same
zwaciały jak bawełna
zbierana przez
czarnego
niewolnika z XIX wieku
- niezbyt chętnie .
Oczy błyszczą
zielenią
trunku zlanego na umysł
opuszczony kuter
na brzegu rwistego
morza
wyschniętego od łez.
Robert Hiena, 2 february 2011
Ucisk
Nastąpiła jasność!
i oślepiła zaciemniając
wszystkim oczy
swoim blaskiem.
Tak ironicznie
potrafi mi jedynie
w oczy powiedzieć
"Kocham Cię" -
Każdy, który ubija
swoim "Madżestry"
otoczenie do poziomu
poniżej poziomu.
Bo za wysokie progi
na cudze, (niż tych
co patrzą na siebie)
rozmiękczone nogi.
Robert Hiena, 3 may 2011
Psy Pawłowa
Gdy bagnet nam żebra liczy
a uścisk ręki silniejszy od
nadania czemuś nazwy
dając szansę istnienia.
Jak kolor czerwieni i bieli
powoduje spięcie pleców
większe niż strach
przed śmiercią okrutną.
Gdy w ciszy wywołujemy
bezsensowny wrzask
rzucając kamienie we własne
odbicia i refleksje braci
Bo nie ma nic bardziej wrzącego
od wody na ogniu piekielnym
jak krew Polaka poruszoną
przez 'Boga' nadaną naturą
ku klęsce i umartwieniu.
Z dumą.
Robert Hiena, 9 may 2011
Jesień/Las
Zadeptane ścieżki, bosymi stopami
spoglądają w mech martwy
nieprzywykły pośpiechu.
Słońce stłumione mięsistą zielenią
kwitnącą symbolem życia i śmierci
A my pośrodku polany złączeni-spętani
umysłem i ciałem lecz dusze odległe
Ku niebu wznoszone, szkarłatem utkane
posłane z rozkazu dusz trzecich.
Wygnane.
Robert Hiena, 9 december 2010
Konstrukcja myśli
Każde słowo
uroczo wysączone*
z twoich Anielskich
aczkolwiek - wątpię*
poziomkowych ust.
Przypinka na piersi mówi
(czasem więcej, niż ty!)
rzeczy o jakich nigdy
nie chciałeś wspomnieć.
Poniżająco słodkie.
Utykasz i dajesz
INNYM! utykać.
Tylko po co całujesz
te różane korale
skoro u dołu ciąży ci
Ten pieprzony krzyż?
Moralność przybija
bardziej niż gwoździe
które to jego osobiście
postawiły na ziemi
zrównując z wami.
Nie dokończysz
zdania, które mogło
wypowiedzieć każde
niewinne dziecko
dostępując potępienia.
A tak często powtarzasz.
Robert Hiena, 29 august 2011
Spotkanie po latach
Zapukał do drzwi wsypując piach
ze swoich sandałów na mój talerz.
Niezłe powitanie, jak na kogoś
kto kiedyś, KIEDYŚ mnie szanował.
Pozwoliłem sobie nie kończyć obiadu
i wyprosiłem go z salonu, by pokazać
Na ile warta jest nasza przyjaźń
ułożona stertą listów na biurku
Porzuconym gdzieś na środku sali.
Robert Hiena, 29 august 2011
Tylko kafelki pamiętają zapach twoich stóp
Bo każdy twój krok jest policzony
od pierwszego, do ostatniego i basta.
Szkoda, że nie poznałem tego licznika,
który raczył zepsuć mi humor pedanterią.
12 3456 666 77, brzmi jak numer telefonu.
Szkoda tylko, że to kierunkowy.
Prosto do piekła.
Robert Hiena, 12 october 2011
Słowo ciszy
Spoglądali mi w oczy błagając o audiencję
BOGOWIE!
A żaden nie miał programu, ambicji, planów
Jak poskładać mój organizm w jedno spójne
kosmiczno - cielesny ustrój.
Od Egiptu, poprzez Celtów, na Chrystusie kończąc.
Jakoś brak nowości u wszystkich Bogów.
Za dużo wymagają.
A za mało dają.
A błogosławieni, co nie uwierzyli i żyli długo..
...
ale?..
Robert Hiena, 6 december 2010
Wschody/zachody
To te małe
szczególiki
i twoje myśli.
Zatępiają umysł
ostrząc szablę
do tańca, radości
bo nic innego
nie sprawia tak
osobistej satysfakcji
jak zapach mięsa.
Robert Hiena, 5 december 2010
4-4
I
Gdy słońce zagasa
w twoich oczach
udajesz wiarę w kogoś
kto nigdy nie powstał
II
Woda usycha na twoje
spojrzenie człowieka
chcącego więcej
niż powinien mieć
III
Obudź się i zmieć kurz
z ramion i ducha swego
bo możesz nigdy nie
zrozumieć swego życia
IV
Odetchnij powietrzem
jakie daje ci los
a zrozumiesz co napawdę
rządzi tym światem.
Robert Hiena, 26 october 2011
Gość z ZACHODU
Nie zapukał, nie zapowiadał
Swojej niezbyt-chcianej(Ściśle Tajnej)-wizyty.
Narobił rabanu, krzyku,
nie pozwolił zjeść śniadania.
Nim usłyszą o nim media,
zdąży uciec.
Ale w jakim stylu!
Osobiście, ja nie znoszę grzybów.
Szczególnie tych trujących.
Jakby fast foody nie starczyły.
Robert Hiena, 31 october 2010
Dla H. I
Uśmiechasz się do niej, mówiąc o lwach
jakie pokonałeś, pędząc przez park
i patrzysz z dumą na jej wielkie oczy
które w wielkim szoku patrzą na ciebie
Wprawdzie wtedy zwierzę takie drapieżne
zanadto nie było, w końcu kot i mało,
jakoś uznałeś fakt uczulenia na sierść
mało interesującym dodatkiem do opowieści.
Gdy zaś już twoja po spotkaniu, umyka ci myśl
o tym, co jej mówiłeś akurat w momencie
gdy z wrzaskiem pokazała potwora (ogromnego!)
ku twej trwodze - siersciucha zapchlonego.
Ciężko uciec od odpowiedzialności swych słów
gdy je powtarzasz znów, lecz zniekształcone
że jednak nie jesteś tak, heroiczny, jak mówiłeś
a ona z żalem zostawia tobie jedynie czerwony policzek
Ty zaś odchodzisz z porażką wypisaną na twarzy
gdyż nie po raz pierwszy potknąłeś się o własne
wyimaginowane podejście do spraw poważnych
które jedynie przyniosły ci wstyd.
Robert Hiena, 31 october 2010
Groteska II
Ujmujesz w dłoń swą przyszłość
starasz się stłamsić własnymi
zakichanymi kompleksami
jej złoty blask bijący między palcami
Po co walczysz? Przeznaczenia
nie jesteś w stanie pokonać
jedynie smucąc się i patrząc
prosto pod nogi, modląc się o ból
Jedyne co może ciebie czekać
to żałosne rozczarowanie
że twoja wizja mesjańskiego życia
pełnego cierpień ucieka
zasłonięta jasnością prawdziwej
nieopisanej mądrości która tobie
tak bardzo jest obca, że można
w sumie powiedzieć, że wroga.
I tak wygrasz.
Robert Hiena, 30 october 2010
XXI wiek
Idziesz po potłuczonych witrażach
własnych myśli, otaczających świat
pełen nienawiści i ciskanych zdań
ku umysłom inaczej widzących.
Nie w stanie uciec ten, co krwią
swoją ślady zostawia na bruku
którego wrogowie zapach doskonale
a wręcz perwersyjnie dobrze - znają.
Spoglądanie w słońce daje ostatnią
tobie otuchę, nim ściany świątyni
runą, grzebiąc wszystko, co pragnąłeś
z tobą samym, na zakrwawionym dnie.
Robert Hiena, 2 january 2013
Dekapitacja
Zaiskrzą neurony
w rytm palpitacji
skażonej strachem
pompy centralnej;
25 lat długości taśmy
cofnie się i zerwie
pozostawiając umysł pusty
i cichy - w swej ciemności.
Zaś Sprawiedliwym Ruchem
pozbawiony trosk zasnąć może
mając pewność, że nie było warto
.
Choć teraz mu wszystko jedno.
Robert Hiena, 16 october 2010
Dziwny jest ten świat?
Dlaczego patrząc w okno
widzisz świat lepszym, niż
tak naprawdę jest?
Po co patrzysz w lustro
różnym kątem, skoro
nic to nie zmienia?
Czy widzisz w człowieku
coś więcej, niżeli tylko
zwykłego człowieka?
Znajdujesz obrazę cięższą
jak nazwać zwierzę bardziej
ludzką istotą, niż jest?
Po co spoglądasz w przyszłość
która tak naprawdę malowana
jedynie krwią i chciwością?
Unikasz głupoty innych
w nadziei, że to cokolwiek
może dać, w świecie gdzie jest?
Po cholerę szukasz słów gotowych
marnować się na ocenę rzeczywistości
która i tak rządzi się każdemu inaczej?
Na jaki cel przeznaczasz swoje domysły
które miały podnosić poziom społeczeństwa
na sprawy nierozwiązane od wieków?
Odejdź od okna i wytrzyj lepiej lustro.
Siądź w fotelu i zastanów się. Tak naprawdę
Nóż jest ostry tylko z jednej strony.
Zachowaj odrobinę klasy i pokłoń się przed tym
co niszczyłeś od urodzenia, tym samym użyj
ostatniej swojej deski ratunku i zamilknij
Na wieki, bo twoje i moje istnienie nie widzi sensu
w ciągnięciu tego teatru, którego linkami operujemy
Tak naprawdę my sami dla siebie samych.
Bądź samodzielny. Wiesz, co zrobić.
Robert Hiena, 14 january 2013
Dzieci Podziału
- Małe jest piękne!
Krzyknął Otto i dał ludziom
Słońce Na Ziemi.
Pójdź, pokaż, niech widzą
niech uklękną w podzięce
kryjąc twarz ulotną.
I zalśniła Posłańczyni,
niosąc wieść ciepłym porankiem
tym Nieskazitelnym.
..
Jesteś dumna ze swego Malca?
Robert Hiena, 16 october 2010
..XXX
Napinając cieniutką
*niczym twa wiara*
cięciwę samoświadomości
obserwujesz ofiarę
*niekoniecznie lubianą*
i trzymasz strzałę
ostrych argumentów
*teraz im pokażesz!*
Kolejny dzień uznany
za udany, po kolejnej
nieudanej akcji
rozbudzania afer.
Robert Hiena, 8 october 2010
Analiza
Gdybyś był jako jeden
i nie miał prawa głosu
co byś zrobił?
Czy sam sobie kłodę
w nogi cisnął i
zawrółcił, by się potknąć?
Dałbyś sobie w łąpę
by móc posprzątać śmieci
powstałe z własnej chciwości?
Twierdziłbyś że biel
to czerń i odwrotnie
bo możesz tak mówić?
Nie masz możności
władzy nad sobą
tak jakbyś tego chciał
Więc usiądź wygodnie
i pozwól innym
kontrolować twoje odruchy.
Robert Hiena, 8 october 2010
***
Arcyludzkie pojmowanie rzeczy
pomaga w odnalezieniu tego
co ty i oni mają w szanownym
a zarazem głębokim.
Drobnoustrojowe zachowania
domniemanych prawd
precinają powietrze
elektryzując wszystko
dookoła i wszystkich
Rozdmuchując popioły
własnej nierozumianej mediacji
napotykasz tych, co pragnęli
a danym im było uciec.
Robert Hiena, 7 october 2010
Bliskość umysłu
Zapychasz mózg informacjami o istnieniu
spoglądasz w myśl gładką burząc ją
wyrzutem ku sobie samemu.
A świat tupie do rytmu gasnących gwiazd
patrząc pod nogi i sypiąc sól na rany
wyszarpane własną ręką.
Ty zaś idziesz w tunelu własnej naiwności
sycząc ku cieniowi swemu
z ukrytą nutą zawodu.
Robert Hiena, 7 october 2010
Judasz
Czy widzisz w oczach diabła
błysk ludzkiej samooceny?
Szurasz kopytami
rażąc warknięciami czerwoną
płachtę cudzych zdań.
Zaostrzone rogi pragną
umoczyć się w trzewiach
słów istot białych
I czarnych nie bacząc
na podobieństwo do
waszego wspólnego Boga.
Robert Hiena, 7 october 2010
Destinivium
Arystokratyczne umysły
jątrzą swe słone domysły
o istnienie rzeczy, jakich
brzydząc się, nie chciałeś
nawet widzieć w swym
ideologicznym więzieniu.
Rżnięte szkło połyskuje
pozbawione zawartości
ku chwale depresji
- Usychająco czułe.
Robert Hiena, 6 october 2010
Prawdziwość II
Zaglądnę do szafy i dmuchnę
Na kurz, pokrywający lukrowe słowa
Przypudrowane dokładnie, złotem przytykane
Z jednej odlewni i jednego wzoru utoczone.
Milczę w żalu czując myśl płynącą
Ze strumieni setek, zaś duszą kopii
Jednej z miliona i każda ta sama.
Rzucam na wiatr zmyślny umysł
On zaś go rwie na kawałki i obrzuca
Śniegiem chłodnej zimy
Mojej własnej samotności.
Gdy nie czuję ciepła z symboli
Widzę jedynie Słoneczniki Vincenta
Namalowane gdzieś w Rewalu.
Robert Hiena, 3 september 2014
Randka w Dębowej Trumnie
Wojenko - cóż z Ciebie za Pani?
Z arogancją mlaskasz przed twarzą
Palcami po mapach krwią mażesz.
Nielubiana a szarpana.
Pazurami wbijasz się w kochanka
i jak modliszka, pieścisz czule.
Przybranaś w szkarłat spoglądasz ropą,
świecąc łuskami zębów.
Głosem eksplozji wrzeszczysz:
"I tak do mnie wrócisz!"
I wrócę.
Z sentymentem.
Robert Hiena, 17 october 2010
Nic nowego.
Ignorowany przez czas
spoglądasz przez lewe ramie
szukając za sobą śladów
swoich pierwszych
dorosłych kroków.
Robert Hiena, 18 october 2010
Upust umysłu
Zadając pytanie unikamy sami
odpowiedzi na tematy, które są
z reguły dla nas skrajnie niewygodne.
Widzimy w czerni tylko biel a na bieli
jedynie czarne cętki i plamy ryjące
swobodne dziury, reszta umyka cicho
Nadchodzi lepszy czas gdy widzimy
jak wszystko dookoła jest po nadziei
Bliżej nierozpoznanej myśli.
Naucz się żyć bez emocji które tłumią
swobodny przepływ informacji
który może odebrać tobie cierpień.
Gdy wszystko już ułożone, zamykasz
księgę ostatniego rozrachunku, jednak
nie wyrywasz zamazanych kartek
One z czasem bieleją lub czernią się kryją.
Robert Hiena, 30 october 2010
Cydzysłowie
Zaciskasz pęta swoich rozkosznych
rozmyślań na jej szyi. Może pomoże.
Wybity numer na czole traktujesz
jak jakiś znak, który tylko ty widzisz
Czy bycie takim jak inni sprawia może
tobie taki ból, że musisz czuć cudzy
Bo swojego nie jesteś w stanie wyłapać
w kakofonii rozżalenia otoczeniem?
Patrz dalej i czuj bliżej, to jedyna rada
która może pomóc tobie w unikaniu
Deptania swoich własnych fekaliów
porzucanych bezmyślnie pod siebie
W odruchu bezsilnej słabości patrzenia
jak inni widzą ciebie, jakim nie jesteś.
Robert Hiena, 22 may 2012
D. K?
Jeślibyś patrzył w dal ciemną
nie licząc się słowem z nikim
zamknąłbyś oczy i odwrócił
by móc biec bezszelestnie
w gnijącym bagnie ich umysłów
pojąłbyś jasność swych kroków
pozbawionych blasku głupoty
ciemniejącej z każdym bezszelestem
miarowo oddalających się obaw
Robert Hiena, 26 october 2010
Carpe Mortem
Pociągnąwszy kolejny łyk
spoglądam w tępy portret
niby nie żyje, a patrzy
z jakimś wyrzutem i pogardą.
Zapewne zazdrości, że mogę
ot sobie ulżyć w codziennym
bladym życiu, a on się gapi
i nawet słowem nie odezwie!
Cholery idzie dostać, patrząc
na dno ukojenia, znikającego
z każdą płynną chwilą. Zapewne
już nigdy nie spojrzę mu w oczy.
Robert Hiena, 23 september 2012
Schwiebus
Spod wzroku Chrystusa dążę
krokiem powolnym ku grobowi
Eberharda Hilschera.
- Ciekawe, co teraz byś powiedział.
Sądząc po sentymencie - nic złego.
Chciałbym mówić tak samo
odwracając wzrok od przemian
kaleczących pamięć.
- Stare pocztówki pamiętają więcej,
niż człowiek chciałby pamiętać.
A wszystko to we wspólnym gnieździe
usłanym przez słowiański ród,
wykarmiony germańską piersią, zabitą
adoptowanym na syna i córkę
narodu, który go buduje na nowo.
Tylko napisy szyldów spod farby
upominają się o odrobinę uwagi.
Robert Hiena, 24 september 2012
Motrem
Otępiałe umysły
błagają o litość
DOŚĆ
dratycznie zgrzytają
pozbawione wdzięku-
-nabite na pal własnych
wyuzdanych poczynań
A ty po ILU się uśmiechniesz?
Robert Hiena, 26 september 2012
T.Zamiłowanie
Natchnione słowa
szukają ujścia z cienia
łkając bezgłośnie
nad nie politowanym losem
Wzdrygnęli się jedynie
na słowo "czuwaj"
beznamiętnie rzucone
nie posłuchali przykazania
Robert Hiena, 30 september 2012
Konsternacja na tematy własne
W obawie przed wpływami
zamykam oczy.
Jedynym moim wydawcą
będzie moja ręka
A poezja leży i kwiczy
Bo orze ją chłopek bez wiedzy.
Odrobina żyznego gruntu
i nasienie światłych idei
Wtedy nawet ślepiec może
zostać Wielkim Twórcą.
Robert Hiena, 7 october 2012
Puszka Pan-Dory
Zapukał wiatr w okno
OJOM zapełniając
potencjalnymi
ZAWAŁOWCAMI.
A pomyśleć, że kiedyś
patrzyłem w lustro
z uśmiechem
bez skrępowania
Przestańcie się śmiać!
Nie znoszę tej ciszy
w której muszę zmyślać
wszystkie problemy.
Robert Hiena, 23 october 2010
Groteska
Wybierając lekkie słowa
ledwo moczysz stalówkę
nie
chcąc czernić jednak
swoich pięknych myśli.
Ciągniesz stalą po
drzewie
które już raczej nie urośnie
a jedynie zapamięta to
co ty nie
mogłeś zapamiętać.
Utykasz umysłem na widok
zaplutych czarną
mazią
odpychająco prawdziwych
realiów złotego wieku dwudziestego.
Robert Hiena, 11 october 2012
Powłoka
Zadrżały ściany
otoczki szklanej
pancernie wzmacnianej
Wybijając jedynie
rozumy rozumnych
i raniąc odłamkami
ich serca
A sufit runie
na głowy świadomych
pragnących zrozumieć -
...
Robert Hiena, 24 october 2012
Kamień na Kamieniu
Spod tynku wyrywają się cienie
przeszłości tych, których krew
umazała scenariusze współczesnych.
W zapachu prochu i odłamków szkła
zapisali oni swoje dziedzictwo naszym
wszystkim codziennym pragnieniom
Unikając - w poczuciu dumy
Wezwania poza szereg Krwawej Dumnej
spisanej na straty w dniu poczęcia
w łonie Uniesionego Podbródka Wyżej - matki.
Zegary zaś zabiją po raz milionowy ze stukotem
kasy i sejfu tym co jest pępowiną dla prawdziwych
Braci Poczucia Najwyższego Obowiązku
Unikaniem - w poczuciu dumy.
Robert Hiena, 3 october 2010
Trzeci jeździec
Gdy już słońce zajdzie
a ziemia popiołem się skryje
ty zawyjesz cicho
w ostatnim skurczu żołądka
wołającego o pomstę
do twego zaślepionego umysłu
Gdy utracisz już wszystko
zaś koniec będzie pisany
WIELKIMI LITERAMI
pojmiesz wtedy jak bardzo
spierdoliłeś własne jestestwo
które miast życiem
stało się egzystencją
a innym kolcem w stopie
raniącym każdy krok
w ich samotnym życiu
Bez twoich absurdalnych
Krzywd.
Latest comments:
18 may 2024
kb
jakoś kojarzy mi się z "siostrami wielkiej
18 may 2024
no chyba że pomieszkuje
18 may 2024
zdaje się że nikt tu już nie mieszka
18 may 2024
bardzo
18 may 2024
orzeźwieni... prawie jak otrzeźwieni... i to
16 may 2024
violetta
Może w lipcu będę miała takie wakacje:)
16 may 2024
jeśli tylko
słońce w płynie..
15 may 2024
Weronika
Za jeszcze jeden rejs!
14 may 2024
Mam takie oko :)
14 may 2024
Jaga
Zwierzęta upodobniły się do koloru otoczenia
14 may 2024
To naturalny suchy i pustynny klimat. I tam są
14 may 2024
Klimat taki, że nie był i raczej nie będzie,
20 may 2024
Satish Verma
19 may 2024
wiesiek
19 may 2024
Satish Verma
18 may 2024
Satish Verma
17 may 2024
Satish Verma
16 may 2024
Satish Verma
15 may 2024
Jaga
15 may 2024
Satish Verma
14 may 2024
Satish Verma
13 may 2024
Satish Verma