Latest items:
Saranova, 24 may 2010
Nadzieja
oni nazwali Ciebie
w chwili
bez jednej gwiazdy
na nocnym niebie
matką swoją,
czekali
patrząc w dal
w bezruchu rąk,
w bezładzie myśli
kiedy nadejdziesz
by ich ocalić,
ilu Cię woła
wiedzieć nie chcieli
a gdy tak
próżno trwali,
to sami siebie
głupcami nazywali,
choć przecie oni
nie czyniąc nic
w potrzebie,
nawet
ku Tobie
kroku nie zrobili
...
tak oto właśnie
fałszywym sądem
matkę głupich
z Nadziei uczynili
Saranova, 24 may 2010
powódź
szaleństwo wody sączy zwątpienie
gorzkimi strumieniami lęku
wystudzi ciepło sennego marzenia
chlupotaniem bez wdzięku
miazmatem indyferencji rozmywa
kruchość ludzkich relacji
z fałszu obietnic pozory zrywa
nim przyjdzie pora kolacji
podstępnym nurtem złości poniesie
most co spinał dwa światy
zmieniając życie w kupę śmieci
chwili uwagi niewarte
falą rozpaczy zaleje nam usta
burząc azyle miłości
zostanie tylko osobna pustka
dowód naszej słabości
Saranova, 21 may 2010
marina
kremowa biel piasku
ostemplowana stopami ludzi
rozciąga się po kres
wystrzępione jęzory fal
kąsają chciwie brzeg
mlaskając coraz prędzej.
powoli rozwija się cień
olbrzymim sinym parasolem
brudząc kolorystykę obrazka
plusk jednostajnie przyspiesza
pomrukiem z głębin grożąc
sztormową czarną kipielą
źdźbła traw i kruche gałązki
wśród ziaren piachu lewitują
niesione mocnym podmuchem
ołowiany potwór szaleństwa
piętrzy się falami po wydmy
ciosy rozdając na oślep
pomruk gniewnego morza
z wichru złośliwym chichotem
nęka plamkę wyspy na mapie
Saranova, 21 may 2010
marzenia*
jasnobłękitna przędza marzenia
snuta w czarownych chwilach
zapatrzenia w liliową tęsknotę
za szczęściem co adres zmyliło
bez żalu zamknę trudną bramę
do ziejącej czernią pustki
samotnych marszów na przełaj
przez lata szarej udręki
nadejdzie czas sutych żniw
na wielkich polach do popisu
nasyconych kolorami tęczy
utkanej z całej palety pragnień
jutro stanie się rzeczywistością
wszystko to, co było niedosięgłe
otulając mnie szalem spełnienia
tuż za progiem piątego wymiaru
Saranova, 19 may 2010
Daleka podróż
Krnąbrne powietrze,
Zatyka mechanizm wieloczynnościowy,
Blokując procesy
Słowno-życiowe, beznamiętnie.
Drogę ad infinitum,
Przerywa regulacja, dźwięku
Jednostajnego aparatury.
Przywrócenie rytmu New Orleans jazz,
Z zapisem synkopowego akcentu,
Na monitorze.
Jeszcze tylko porażenie źrenic,
Jasnym, jak słońce Luizjany,
Światłem i taniec białych duchów,
Zastępuje stepowanie serca,
Do wtóru niezrównanej maestrii,
W pamięci przechowywanego,
Koncertu All Star Band,
Z podróży do terra repromissionis,
Po którym na górnym pokładzie
Płuca wypełnia balsamiczny
Aerozol oceanu, unoszący się
Pod parasolem nieba, usianego
Gwiazdami, co czasem
Ognistą leonidę uroni do wody,
Wywołując kolejny alarm,
Zakończony asynchronicznym
Brzękiem, wyłączanej aparatury.
Saranova, 18 may 2010
mój film
spojrzeć w oczy
dotknąć dłoni mocnych
bliskość czuć
niemożliwe
wtulić się w rytm serca
mówić szeptem
jedną duszą być
czas minął
sen przynosi ciebie
czarno-biały filmem
lecz już świta
za późno
pośród „ważnych” spraw
wielkości mojej „powagi”
zgubiłam porę miłości
żal nie pomoże
została prawda dnia
odbicie w lustrze
marzenie ugaszone pamięcią
tylko popiół...
Saranova, 18 may 2010
Wyspa nocnych widziadeł
Kiedy sen odpędzony bólem,
Zapomni do mnie drogi,
Widzę nocną czerń nieba,
Na którym próżno szukać
Gwiazd czy księżyca.
Ciemność na ziemi,
Upstrzona białymi kłakami
Mgły, która wiruje na wietrze,
Wśród ludzkich domostw ,
Zdając się być tańcem duchów,
Pozorna tu tylko cisza nocy.
Na tle dobiegającego z daleka,
Grzmotu brzmiącego, jak rytmiczny
Oddech, śpiącego olbrzyma,
Chrapiącego od czasu do czasu,
Przeraźliwym dźwiękiem dragi.
Fala uderzająca całą swą potęgą
O brzegi wyspy, od wieków
Kołysze do snu wyspiarzy,
Pulsowaniem żywiołu morskiego.
Wszystkich, prócz mnie podobnych.
Saranova, 17 may 2010
wszystko co nasze
na słomianym cokole
pośród ziaren grzechu
karafka z kryształu
drwi octem uśmiechu
anioł zamyślony
szczerbatą protezą
zagryza melonem
święto wania sezon
posadzili wodza
na kusym wielbłądzie
jesień wieje grozą
chochołami rządząc
pod niebios kopułą
wszyscy są jednacy
ten na zamku hula
tamten śni o pracy
Saranova, 13 may 2010
Refleksja
Ostre krawędzie świadomości
Kaleczą tętnicę nadziei
Tłok na targowisku próżności
Skórą szyderstwa linieje
Rozpacz utuli cicha modlitwa
Skamieniałych warg
Nieustająco trwa zacięta bitwa
Ziarenek dobra z gradem zła
Z marzeń utkana kurtyna
Otuli nasze znękane sny
Póki werk serca się nie zatrzyma
Wypaść nie wolno nam z gry
© Sar. 2010.
Saranova, 13 may 2010
szkatułka pamięci
rzęsy, co osłaniają oczu odcień szary
zawisły kroplą słoną
nad pełnym łukiem warg karminowych
chłodny alabaster
mieni się bielą i różem na przemian
niczym kwiat powoju,
co oplata uściskiem ramiona kochanka.
słowa jak kamyki
uwierają boleśnie brakiem szczerości.
w podmuchach
westchnień pełnych rezygnacji
chwieje się płomyk gasnącej miłości.
czas pamięć o niej
do szkatułki z biżuterią włożyć
by sięgając kiedyś po łańcuszek złoty
odgadywać jej kształt
dotykiem dłoni w zadumie tęsknoty.
© sar.
Saranova, 12 may 2010
Weselisko
Błysk ogarka w ciemności intelektu,
Wyziera zza słów w lepkiej polewie.
Przeciętność chyżo ku nim drepcze,
Na złoconym łańcuszku wiedziona.
Spragnieni zlustrowania Mojżesza
Mieszają ostrą brzytwą w Dekalogu.
Kompleksy z nienawiścią pichcąc
Na płonącym stosie kłód pod nogi.
Dźwięk werbli zagłusza echa prawdy,
Wśród piruetów fałszywych obietnic.
Taniec chochołów znów się zaczyna.
A sznur? Przyda się, do kneblowania.
Saranova, 12 may 2010
piroman
klęcząc w bocznej nawie
w żarliwym szepcie modlitwy
pożąda prawa do zemsty
unieważniając dekalog
jemu nikt nie będzie bliźnim
którego pan kochać nakazał
odebrał mu prawo do sądu
bacznie lustrując innych
gorąco pragnąc ich krwią
zmyć grzech pierworodny
rozsiewania ziaren nienawiści
znów jedynie słuszną prawdą
wściekle za gardło trzyma...
winnych gorszącej nieprawości
posługiwania się rozumem
silny swą niewidomą wiarą
dzieląc każdy włos na czworo
chwieje kagankiem oświaty
aby zamknąć usta wolności
bo przecież temu kto nie z nim
sam wymierzy sprawiedliwość
odziany w szatę niewinności
radośnie podpalając nasz dom
Saranova, 12 may 2010
a jutro...może będzie futro
wicher historii mazurka tańczy
szarpiąc pożółkłą gazetę
pełną polemik między szarańczą
co z zaufania uczyniła fetę
przegniłe słowa wciąż powiewają
z przeszłości sztandarami
jutrzejszą nutę fałszywie grając
na klawiaturze połamanej
prawość i honor zaplamione
śmieciarki skrzętnie zgarną
diabeł na mszę wali ogonem
pycha rozmnaża się bezkarnie
i tylko w kącie człowiek szary
kuli wychudłe pięści protestu
widząc jak z jego marzeń i wiary
nowe obicia szyją na krzesła
lista obietnic śmiechem pokryta
rozpadła się w blade wykręty
kto się szczęśliwie dorwał do koryta
o biedy skargach już nie pamięta
Saranova, 8 may 2010
majowy sen
poranny blask słońca
lśniącą klingą
rozciął moje powieki
nim zdążyłam
pożegnać cudowny sen
pachnący tobą
wielki bukiet jaśminu
w żółtym wazonie
nucił o wiecznej miłości
utrwalonej majem
z roku na rok mocniej
biel naszych włosów
nie zamknie drzwi
do krainy czułych marzeń
bo przecież serca
wciąż wygrywają rytm
poznany tej wiosny
kiedy ubrani w młodość
jutro niewiadome
odgadywaliśmy ustami
i choć nożyce czasu
rozcięły wspólną drogę
znów się spotkamy
na skrzyżowaniu losu
słysząc dzwon
rozśpiewany radośnie
w locie jaskółki
ku nieba bezmiarowi
Saranova, 8 may 2010
kołysanie duszy
wieczorna myśl przedsenna
lot ćmy bezszelestnej
odbita w lustrze marzeń
barwami tęsknot brzęczy
płomyczek świecy chwiejny
czaruje siwy mrok
zimową klamrą spięty
odchodzi znów kolejny rok
wspomnienia suną marszem
stopami nocnej straży
depcząc po stosach kartek
z pożółkłych kalendarzy
gdyby tak... w łódce snu
łzy zmienić w kolię z pereł
w boa z anielskich piór
popłynąć baśnią do opery
© sar.
Saranova, 8 may 2010
Indyferencja
jedno...drugie kolejne
rytmiczne uderzenia
w parapet życia
podmuch i leciutkie
dzwonki o szybę
turkot i szum
ciemnieje dzień
błysk i werble
kropel jak kamienie
zmarszczka na czole
i zimny wzrok
grad klątwami bije
odbijając się jak groch
uderzenia milczeniem
śmiech pusty gaśnie
niewarty poruszenia
ramion napiętych
w pięści gniewu
spływają jak po szybie
deszcz ciepły
co wyparuje wzgardą
dla bezrozumnych słów
© Sar
Saranova, 28 april 2010
rumba
synkopowy rytm egzotyczny
drażni myśli pragnieniem
zapomnienia się w tańcu magicznym
co każdy nerw i mięsień
w drżenie wprawi
miłosnym uniesieniem
rozgrzane zmysły
prowokująco kreślą
rysunek ciała pod sukienką
która w półobrocie uda odkrywa gorące
jeden łyk coobalibry rozkołysał biodra
drugi zaś... bujność piersi
i tylko w oczach lekko przymkniętych
kropelki tęsknoty na rzęsach
© Sar.2009
Saranova, 28 april 2010
error in obiecto
prozaiczny melanż drzwi otwartych
nieco za szeroko
z wytwornym ukłonem zapraszających
do...ustąpienia miejsca.
przez podkreślenie sofizmatem
niedopuszczalności mezaliansu
młodości mentalnej
z anachronicznym stylem.
okazując współczucie z powodu
zakażenia wirusem tolerancji
nie do udźwignięcia,
jak gdyby był...co najmniej hiv-em.
a wszystko to
przez uznanie za rapsod...raptularza
najpoważniej nie modernizowanego
zawierającego opis realizacji...
kodycylu testamentowego.
© Sar.2010
Saranova, 28 april 2010
wiosna odwołana
nagość brunatna splątanych gałęzi
kreśli nieregularne rysy melancholii
na słonecznej czerwieni dachówek
okrywających zazdrośnie marzenia
refleksy podmuchów wiatru na szkle
sygnalizują rozkwitanie idiosynkrazji
wśród kłamstw chleba powszedniego
ciskanego ochłapem w oczy nędzarzy
metamorfoza wyśnionej stabilizacji
w codzienny strach przed potworem
trzygłowego żmijowiska depczącego
prawdziwą cnotę jadem rabulistyki
sanctum officium nagradza miernych
oplątując umysły trującym bluszczem
a próżnia słów dławi promień nadziei
na dalekim szczycie skały tarpejskiej
ej, ty szary, skulony człowieku!
nie czekaj aż wyrosną ci skrzydła
wykrzycz słowa wiosennej prawdy
z powagą twardej pięści sprzeciwu
© Sar. 2010
Saranova, 28 april 2010
sen bez nocy
sen z bólem
myli drogi,
czerni niebo,
kłaki mgły na wietrze,
pozory ciszy
a w tle oddech
śpiącego olbrzyma,
dźwięk dragi.
fale kołyszą snami
wyspiarzy,
wszystkich
oprócz mnie.
© Sar 2009
Saranova, 28 april 2010
promyk
marzenie przytulone do szyby
patrzy bez tchu
na kruchy lot nocnego motyla
w kręgu światła
już dawno nie bolą skrzydła
podcięte modnie
na miarę cudzej prawdy
o dniu powszednim
wystarczy nikły uśmiech
kilka strof wiersza
by jasny promyk nadziei
znów rozkołysał serce
Latest comments:
18 may 2024
kb
jakoś kojarzy mi się z "siostrami wielkiej
18 may 2024
no chyba że pomieszkuje
18 may 2024
zdaje się że nikt tu już nie mieszka
18 may 2024
bardzo
18 may 2024
orzeźwieni... prawie jak otrzeźwieni... i to
16 may 2024
violetta
Może w lipcu będę miała takie wakacje:)
16 may 2024
jeśli tylko
słońce w płynie..
15 may 2024
Weronika
Za jeszcze jeden rejs!
14 may 2024
Mam takie oko :)
14 may 2024
Jaga
Zwierzęta upodobniły się do koloru otoczenia
14 may 2024
To naturalny suchy i pustynny klimat. I tam są
14 may 2024
Klimat taki, że nie był i raczej nie będzie,
20 may 2024
Satish Verma
19 may 2024
wiesiek
19 may 2024
Satish Verma
18 may 2024
Satish Verma
17 may 2024
Satish Verma
16 may 2024
Satish Verma
15 may 2024
Jaga
15 may 2024
Satish Verma
14 may 2024
Satish Verma
13 may 2024
Satish Verma