4 february 2012
dusza jak naczynie
w połowie pełna
i pusta w połowie
pęka rysą bólu
gdy sytej pogardy
bezduszna machina
zapłakane dzieci
przemocą wydziera
z kochających ramion
i nic się nie liczy
krzyk matki bolesny
odbija się echem
od głuchej ulicy
zamyka nawias
wczorajszych nadziei
pandemonium nędzy
wsród blichtru szaleje
rwąc wszelkie więzy
życia pół na pół
przeciętego udręką
niespełnionych snów
23 february 2025
wolnyduch powiem ci w twoim języku::ZAMKNIJ
22 february 2025
No, niestety, albo nie chcą słyszeć ani widzieć, a
22 february 2025
Oooo, to jesteś lepsza ode mnie. Ja muszę sobie
22 february 2025
b bardzo bdziękuję, Bwonko :))
22 february 2025
Dziękuję Ewo, pisałam od serca, popełniłam
22 february 2025
Subtelne pisanie :)
22 february 2025
Dziękuję, Grażnko - wierna czytelniczko :)
22 february 2025
Są tacy, którzy wszystko mają w głębokim
22 february 2025
:) Zapomnialam, gdzie rekawice zapakowalam. Trzeba
22 february 2025
Trzeba trenować, nigdy nie wiadomo kiedy się
22 february 2025
Brawo, Jago! :)
22 february 2025
Be, be, be Brażynka bawi się ;))
Terms of use | Privacy policy | Contact
Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.
22 february 2025
Eva T.
22 february 2025
Marek Gajowniczek
22 february 2025
Eva T.
22 february 2025
wiesiek
22 february 2025
absynt
22 february 2025
absynt
22 february 2025
Eva T.
22 february 2025
supełek.z.mgnień
22 february 2025
jeśli tylko
22 february 2025
Jaga