Najnowsze prace:

Poezja

	Yaro
	PROFIL O autorze Przyjaciele (17) Poezja (2349) Proza (6) Fotografia (17) Dziennik (6)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Yaro, 8 kwietnia 2020

energia X

nie pakuj walizek
zostaw świat na nieurodzaju
peron pusty nie odjedziesz w nieznane
obudź serce na inne serce

wiedz że będzie dobrze
sumienie obudzi noc
dzień zakwitnie nową nadzieją
Bóg wyjdzie na przeciw

powitajmy Go w duszy radośnie
uśmiech nie zgaśnie
pokochajmy życie bo nie przemija

świat przemija rodzi się dziecko
niewinne czyste jak łza
słona prawda jest dobra

śpij miła obudzę cię w ten czas
w ten dzień zaśpiewamy pieśń
Bóg uśmiechnie się na naszej nowej drodze

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Yaro, 8 kwietnia 2020

wyjdź z drzwiami

zamykam powieki
by nie widzieć

między nami niedobrze
zaciśnięte zęby sączysz słowa

trzaskasz drzwiami
przed nimi nienawiść kwitnie

szary próg przenosiłem
byłaś uśmiechnięta
myślałem że wnoszę światło

wycieraczka każesz okryć się nią
na sercu bardzo ciemno

żegnaj
szary dzień szary murek
pies i kot
smutno
kocham życie mimo to

liczba komentarzy: 3 | punkty: 1 | szczegóły

Yaro, 5 kwietnia 2020

z drzewa poznania

zjadała ogryzki jabłek
spijała sok z ust węża

z pestek wyciska arszenik
by wcisnąć ci do ust

jutro
będzie gorzej
niż zwykle

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły

Yaro, 2 kwietnia 2020

w lęku odpowiedź

cicho przyjemnie
strach goreje we mnie
gdy zamkną samego w sobie
nie będzie czasu na odpowiedź

powiodą własną drogą
nie tam gdzie pragniesz
tam gdzie chcą byś umarł
pragnąc nie ciała lecz ducha
ułożą z bieli kości pasjansa

światło jest życiem a życie słowem
słowo jest u Boga
Bóg pozwolił by zamieszkało z nami

zepsuł się człowiek tak działa robot
nie na wszystko mamy czas

jeśli myślisz
obudź się

spójrz w Niebo tam twój dom

Ziemia odmieni oblicze
zło zapala znicze samo sobie
na skrzydłach lat niesiony świat
ciemno z wszech stron

przeklęty kto wierzy złotym cielcom
znaczą sobie czoła i ręce
by żyć
ciała ich żyją wspaniale
duch umarł trwale

nie bójcie się to potrwa chwilę
ból szybko mija by napić się wody żywej

spocząć po walce uczciwej

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Yaro, 28 marca 2020

Kimkolwiek jesteś Suzie

zwykły dzień
narodziłem się nagi
bez szans na lepszy sen
życie niosło mnie jak konar
dziką zburzoną rzeką
ocierałem się o brzegi

po drodze mijałem się z Tobą
śniłem sen o Suzie
stęskniony popychałem los
przez zaciśnięte zęby

szczęście omijało
biedny karłowaty świat
który dla mnie zasłonił światło
człowiek bieda z nadzieją

nie rozpieszczony
w słowach słoma skryje ból
miłość żyje swoim snem
otul mnie wodo co niesiesz brud
wszystko kończy się gdy człowiek więdnie

gdzieś na dnie mojego serca Suzie
umarłem z nadzieją niesiony kłamstwem słów
oszukałem siebie a teraz

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Yaro, 15 marca 2020

tak wczoraj

co raz bliżej lato
częściej ciepłe dni

pamiętam tamten czas

wczoraj było ciężko ale nie byłem sam
jakże pięknie rozmyślać
gdy po pracy układałem się do snu

upadamy nisko niżej antypody
biegnę po schodach z brakiem tchu

marny nasz świat marny ja
lichy jak trawy źdźbło

usychamy z każdym oddechem
nasiona trawi ogień

z zapachem palonej słomy popiół
wiatr piachem w twarz

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Yaro, 10 marca 2020

powolna agonia ducha

nie wrzucaj chleba do kosza
bo będziesz Go szukał
świat się skurczył a zło zakwitło

w sercu ziarno miłości usycha
woda życia zatruła sumienia
wymierają nadzieje na lepsze

dni płynął szybciej niż zwykle
udajemy że się kochamy
noce mokre od braku sensu

zatapiam się w sobie jak ołów
paruję w przestrzeń która niknie
umieram tutaj na nieurodzaju

liczba komentarzy: 2 | punkty: 1 | szczegóły

Yaro, 6 marca 2020

siedem

siedem pieczęci sowa na gałęzi
pędź świecie w Armagedon
ostateczna decyzja miecz jak w chleb
podziel świat na cztery

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Yaro, 1 marca 2020

epoka kamiennoleszczynowa

dwa tysiące dwadzieścia idę mówię do teścia
w tłumie ludzi nikt mnie nie zauważa

chcę biec lecz nie widzę w tym celu
ludzie usłyszeli o korona wirusie
ja nie mam korony jedynie berło kolor złoty

uciekam ale nie mam dokąd ścigają mnie drony
jak cel jestem namierzony taki Namibian
skulony przy murze czekam na strzał prosto w oczy

mijam myślami czasy gdy byłem mały
przy mamie było dobrze bardzo boli czas gdy omija nas
raz po raz wciskam gaz palę hajs gdy zimno
drewna już nie ma pustynia wyrasta gdzie był tu las

uciekam zdenerwowany lub wkur nie umiem tego nazwać
wszystko trafia szlag jak w dziesiątkę na strzelnicy jeszcze raz
buraczarzy świat obraca się w epokę kamienia i kii leszczynowych

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Yaro, 27 lutego 2020

patrz na drzewa

na tarasie ułożyłem w fotelu słabe kości
patrzę przed siebie pragnąc widzieć więcej mocniej
tutaj las mi wszystko zasłania
na niebie kilka chmur lecz nie będzie padać

drzewa osadzone w ziemi tak mocno aż boli
odzieram je z liści i kory
sterczą gołe kikuty
jak palce zamarłych do nieba skierowane
prosząc o coś czego nie widać

wydaję się jakby za chwilę miało stać się to

apokalipsa dzieje się na naszych oczach
zimno zaczyna padać deszcz kropla za kroplą
na tarasie smutno szaro nudno
szpetny wiatr zamiata kurz i pył z popielniczki

ostatni oddech kilka zaciągnięć papierosem
mam dość rozmyślań pędzenia myśli i słów wylanych na papier
zamykam pewien rozdział gdzie nie istnieje

patrz na drzewa słuchaj szeptów
te słowa nie bolą otwierają oczy