Latest items:

Poetry

	RENATA
	PROFILE About me Friends (122) Collections Poetry (1247) Prose (22) Photography (218) Postcards (34) Diary (96)

latest best rating most commented

RENATA, 1 october 2011

małe rande-vu

Weszła bogini
w przykrótkiej mini
a młody bóg
zwalił ją z nóg

Jak lodu bryła
dotychczas była
a król dyskotek
serce jej stopił

Przesuwał ręce
po śliskiej sukience
i tak miło i błogo
sunął noga za nogą

On jak reżyser
żąda mało a wiele
jej radości i smutki
zalewa sobą i kapką wódki

number of comments: 3 | rating: 2 | detail

RENATA, 30 september 2011

zatracenie

Galopująca w przestrzeni
wolność
zamknięta między
kuchnią a pokojem
tylko okno
daje nadzieję

Wyrwij z korzeniami
roślinę
niewolniku
zanim zgnije

Ten strach lęk
umieranie
zamień
w bezmiar spokoju

number of comments: 9 | rating: 7 | detail

RENATA, 29 september 2011

Jesień

Wiatr śpiewak zawodzi żałośnie w gęstwinie
swym łkaniem wzrusza ziemię i liście łopoczą
złocista noc płacze pod oknami naszego domu
całując szyby wywołuje świarszcze spod komina

Wątłe tęsknoty spowite babim latem
milimetrami ciągną smutki obiecaj że
będziesz tulił pośród deszczu i zapowiedzi
spełnienia aż po blady świat nad horyzontem

A rankiem spleciesz warkocz z naszych dłoni
gdy słońce rozbierze noc z żałoby i wypełni kolorami
pobiegniemy jeszcze pożegnać klucze żurawi
w te ostatnie jesienne ciepłe dni

number of comments: 3 | rating: 5 | detail

RENATA, 28 september 2011

-wizytówka-

Posiadłem własne ciało
maluję rzeźbię tworzę
nie lękam się
i no ża nie żal
dłutem
kuję bólu mrok

Posiadłem własne ciało
Ojcze wybacz
co moje to moje aż do skończenia
i nigdy nie masz pewności
ani ja nie mam
[kim jestem]

Posiadłem własne ciało
to pergamin
mroczna strona rzeczywistości
to dusza
wylewa fotografie spod skóry
projektuję siebie
kocham igłę

number of comments: 3 | rating: 3 | detail

RENATA, 27 september 2011

w świecie spadających gwiazd

Do stołu z bogami siadam
nektary słodkie spijam
potem w bezkres

Ojcze wybacz bo zgrzeszyłem
i będę grzeszył do skończenia
świata mojego
a Ty będziesz wybaczał
bo jestem tylko prototypem
świata równoległego

number of comments: 4 | rating: 7 | detail

RENATA, 26 september 2011

z wiatrem we włosach

Delikatna i rozkoszna jak żadna inna
roznieca płomień kusząco niewinna
gdy jest obok dotyka słodyczą i godziny skraca
ty jak marynarz wciąż tęsknisz i wciąż wracasz

Jest bezcenna więc doceń jej bogactwa
jeśli jest snem odkryj ją i uczyń prawdą
nazwij po imieniu choć imię ma niejedno
bo to miłość to ona i on to ty i ja to jedność

number of comments: 0 | rating: 2 | detail

RENATA, 23 september 2011

autopsja

Nieskończenie długo
prawie całą wieczność
entuzjazmem byłaś
zachwytem
każdy kawałek twojego
ciała
eksplodował w moich rękach
wchodzę w zarysowane
horyzontem słońce
niekontrolowane ruchy
grożą poparzeniem
nagromadzeni erotyzmem
eksponujemy
intymność
maluję obrazy dni
gdy ty
rzeźbiłaś
naszą przystań

w jakąś brzydką noc
twoja Alicja
pokazała
drugą stronę jutra
ogród poszarzał i zgasł
a my rozładowani
poszliśmy
donikąd

number of comments: 1 | rating: 5 | detail

RENATA, 22 september 2011

wybudzenie

Wypaliłeś
dotykiem moją samotność
promienieje
świt po bezsennej nocy
uśpiłeś
demony tak pewny
ich porażki
oczami
głaszczesz ciało nieobojętne
westchnęłam
zawirowana ich blaskiem
wtopiony
we mnie i drobinki wiatru
otwierasz
dzień i zamykasz
powieką

jak przybysz
z niekończącej opowieści

number of comments: 4 | rating: 9 | detail

RENATA, 21 september 2011

gdy obecność wegetuje

Oczy dwa razy szersze
i błyszczące
czai się w nich strach

mała wątła nić
istnienia uzależnia
ich i morfinę

przesadzasz Boże już
nigdzie nogi nie
poniosą oddam krzyż

i tabliczkę mnożenia
zdemolowane ciało żąda
błaga o chwile wytchnienia

o dobrą śmierć

number of comments: 5 | rating: 2 | detail

RENATA, 20 september 2011

sen o Edycie

Mężczyznę koło pięćdziesiątki o
nalanej obrzmiałej i purpurowej twarzy
jaskrawoczerwonych policzkach
wytrzeszczonych nadbiegłych krwią oczach
i lubieżnych wargach
budzi przeklęta bezsenność
wywabia go z łożka o północy

Wyobrażał sobie że i ona śpi
ukrywając swoją urodę
pod wysłużoną pościelą
być może spała z odsłoniętymi nogami...
podczas gdy prześcieradło obrysowywało
jej piersi zapragnął objąć ją pieścić
i uczynić swoją własnością

ułamek sekundy wystarczył
że zawstydził się i speszył...
żona chrapnęła i przewróciła się na drugi bok

i czas wstawać jak codzień

biegnie do pracy z rana
z twarzą zmęczoną niewyspaną
i cielęcym wzrokiem pyta
gdzie moja pani gdzie Edyta

i już biegnie pani na obcasach
taka zgrabna i uśmiechnięta taka
odpowiada grzecznie dzień dobry
panu Mietkowi ochroniarzowi