Latest items:
Afrodyta, 4 november 2022
Kłębowisko
Rankiem, gdy rozpalony świat rodzi się od nowa,
zwiększające się z każdym ruchem słońca cienie
pod oczami obnażają noc (bezgwiezdnie głuchą,
zdławioną ospałym księżycem, do którego
nie wyją wilki ani ludzie).
W zaskakująco obcych dłoniach o prześwitującej
skórze próbuję ukryć przemożne pragnienie snu,
jego ciężar rośnie, mocno przygniata powieki,
aż pokonane milkną.
Dni wydają się wtedy mniej groźne i mniej do siebie
niepodobne, migoczą z wdziękiem, poddając się
podmuchom zbawiennego powietrza; gładkie
skrawki szumiących papierków, teatralne obrazy
w pozornie białym passe – partout.
Afrodyta, 22 october 2022
Nieznajomość (siebie) jest przeszkodą
Gdyby Jezus żył dłużej, społeczeństwo zmieniłoby się
w proch, który z powodzeniem zasypuje ziemię i prawo
do zemsty o smaku chleba powszedniego. Kościół też
przestałby istnieć, kątem oka widzę nieustraszone
świątynie, zupełnie puste, oparte na własnych filarach,
bez podtrzymywania tłumu znów stały się sobą.
Już się nie oglądam, odbicie jest zawsze odwrócone,
biegnę zbyt szybko, przez co wdeptuję w skrajności,
a wtedy trudno zawrócić, jeszcze trudniej mnie znaleźć.
Z nadspodziewanie dobrym skutkiem rozpraszam się
swoim wzrokiem i nie ustaję w byciu żebrakiem.
Afrodyta, 18 september 2022
(Widmo)kręgi
Wątpliwości działają wielokierunkowo, walka ze sobą
(a raczej przeciw) trwa, dopóki trzymasz się w siodłach.
Jakby nie patrzeć ja to zawsze ofiara. Nie myśl, że to
coś skomplikowanego i ciebie nie dotyczy. Nie myślę.
Moje i twoje rady są bardzo groźne, bez opamiętania
ciągną w dół, a dno pozbawione końca wymyka się
z ołowianych rąk, spada ciężko i robi dużo hałasu.
Nigdzie nie dociera.
Afrodyta, 29 august 2022
Jenta z „Ksiąg Jakubowych” na granicy
Zatrzymałam się pomiędzy, odwiedzane miejsca nie mają
odległości, bywam wszędzie i nigdzie, widuję żywych
i umarłych. Czas nie jest wrogiem ani sprzymierzeńcem,
przeszłość zmieściła się w ziarenkach maku, układanych
na dłoni fragmentarycznie, często przypadkowo. Chwile,
które mają nadejść, wydają się daremne, bez zwątpienia
szybko gasną, spalone gwiazdy niewarte roztrząsania.
Już wiem, że utknęłam w słowie, a nie w raju, piekle
czy jaskini pod Korolówką. Myśli skutecznie mącą
umysł, odcinają od życia i śmierci, teraz widzę,
jak bardzo są bezużyteczne.
Bocian stojący na jednej nodze z wężem w dziobie,
wyszyty na okrywającej moje naderwane ciało kapie
z różowego adamaszku, nie może zrobić kroku,
zupełnie jak ja.
Afrodyta, 21 august 2022
Fen(omen) wielkości
Nadwyrazy wyrastają ze mnie od razu
po wypowiedzeniu, sparaliżowane łamią
kręgosłup, niszczą znaczenia.
Wpisane w fasadowe oczekiwania zuchwale
powielają siebie, na oczach półświatka tworzą
biegłe derywaty, a potem przyciśnięte do muru
kurczowo łapią za gardło, aby uniknąć
zepchnięcia i totalnego upadku.
Jako werbalistyczne urzeczywistnienie, zwykła
odbitka, cierpliwie rozkradają życie, odrywając
świeże soczyste kęsy prosto z ust.
Poddane próbie czasu, odarte z pielęgnowanych
marzeń o swojej chwili, zawodzą. Najbardziej to,
które umiera ostatnie.
Latest comments:
21 november 2024
Jaga
Gdybym ci ja umiała ;) Ale zanucić można jakby
21 november 2024
:))
20 november 2024
sam53
smacznego....
20 november 2024
nuty są? poproszę
20 november 2024
dzięki... :))))
20 november 2024
można się nauczyć ale po co...
20 november 2024
Teresa Tomys
Jest nas więcej...
20 november 2024
Jakieś przekłamanie w tekście i nie wiem z
20 november 2024
Mnie deszcz zawsze kołysze do snu :)
20 november 2024
Szkoda, że nie ma już podpięć.
20 november 2024
To ja.
20 november 2024
Tak :)) W ogóle, mosty NY są bardzo klimatyczne:)
21 november 2024
wiesiek
21 november 2024
Jaga
20 november 2024
wiesiek
19 november 2024
Eva T.
19 november 2024
wiesiek
19 november 2024
Jaga
19 november 2024
.
19 november 2024
.
19 november 2024
.
19 november 2024
.