Latest items:

Poetry

	Robert Hiena
	PROFILE About me Friends (7) Poetry (269)

latest best rating most commented

Robert Hiena, 23 may 2014

Katharakta

ZACHROBOTAŁY ściany
zębami - cegłami
za smakiem twej
KRWI

LIZAĆ by chciały
twe knykcie -
by pokazać
jak nisko UPADŁEŚ.

number of comments: 1 | rating: 2 | detail

Robert Hiena, 14 may 2014

Apsik!- i w pizdu, z tym tynkiem.
Kurz, syf, duszno - co za warunki!
jeszcze związki zawodowe się buntują,
cegły kruszą bezczelnie.

Tyle lat spokoju, i za niemca i za czecha -
nawet szwed z pochodnią nie ruszył -

A polak lenistwem zlasował.

Jeszcze zobaczycie! - trzaśnie mi w łukach
i będzie, ha! Zabawa!

Przypomnicie sobie o mnie - wtedy już będzie
o wiele za późno.

A szwed mógł zejść po schodach.
Oszczędziłby nerwów.

number of comments: 1 | rating: 2 | detail

Robert Hiena, 11 march 2014

Cicha styczniowa noc

Trach, trach, trach!
Da, było warto.

Szumowina oddychać nie będzie
moim ODZYSKANYM powietrzem.

Nein, Nein, Nein!

Już to kiedyś słyszałem,
ale w SWOIM języku.

MY nadamy im nowe imiona.

NN, NN, NN...

A po Rentschen pozostanie krwawa plama
na kolorowej pocztówce.

Meta czeka!

number of comments: 1 | rating: 2 | detail

Robert Hiena, 17 october 2013

Imię z księgi słów zakazanych

zatkali im usta watą
by chłonęła ich brudne myśli

zapchali uszy ziemią
by choć na chwilę wrócili z powrotem

wcisnęli w ręce kamienie
by pokazać, że nie mają władzy

zamknęli ich razem
żeby pokazać jak bardzo są inni.

Wymazali ich z pamięci
Paląc wszystkie mosty

zapomnieli jednak o łodzi
i że potrafią pływać.

...

number of comments: 3 | rating: 3 | detail

Robert Hiena, 9 october 2013

Niespełna Gwiazd

Jak okrutnym trzeba być by udzielić
istotom pochodnym od bakterii
wolę i rozum?

Kalecząc jednocześnie brakiem odpowiedzi
na pytanie: Dlaczego my?

Patrząc w lustro, widać jedynie Cień.

Cień tego, co winno istnieć, Cień który nie rozumie.
Cień, co nie widzi wszystkiego,
który tonie we własnych słabościach i nadziejach.

Pragnący zrozumienia, samemu przed sobą
Pędzącego w duchu ku nieznanemu-

Stoi w letargu spoglądając.

--

Jak daleki naprawdę mamy krok
i jak daleko musimy upaść
by złapać równowagę,

By przeskoczyć Cień?

....

number of comments: 1 | rating: 5 | detail

Robert Hiena, 25 july 2013

Atomowi Przesiedleńcy

Nie pukał do drzwi i okien -
wszedł nieproszony, w butach,
zostawiając ślady wszędzie.
Gdzie wzrok nie widzi.

Zaczął mazać po ścianach
po ciałach i duszy -
Malunkami Śmierci, których
nie zmyje żadna siła.

Pożera od środka, powoli,
uwolniony głupotą swych Panów
przeciw Panom stając i Panem
ich wszystkich zostając.

Skryty w Sarkofagu milczy
- drżąc z rozbawienia

Bo Oni Wszyscy są dawno martwi.

number of comments: 1 | rating: 2 | detail

Robert Hiena, 12 july 2013

Rewolucja Kanapowców

Przelewasz wirtualną krew w pojednaniu
Z tymi, których krew pochłonęła gleba.

[Użytkownik się zalogował]

Skryjesz swą twarz za maską Anonima-
-nie znając nawet jego prawidziwego imienia.

Ogłaszam Rewolucję!

Łapcie karabiny, piszcie, piszcie nim amunicja
okaże się ślepa. Spluń w monitor - nie odda pałką.

Podczas zamieszek w Egipcie śmierć poniosło (…)

[Użytkownik się wylogował.]
..

[*]

number of comments: 1 | rating: 1 | detail

Robert Hiena, 20 may 2013

XX.V.MMXIII

Czymże jestem - pytanie naiwne,
spoglądam w lustro - rysy, swoiste, własne.
Co mi mówią - nic.

W czymże lepszym od innych,
tym samym pytanie zadając
odpowiedzi szukam - milczenie zastając

Bo kto odpowie? Martwe oczy pragnące
chwili ukojenia od bólu spoglądania
na wszystek kłamstwa umysłem otoczony

Fałszywą otoczką "rzeczywistości" zwaną?

- milczę. Bo tak lepiej.

Bo tak spokoju w swem sercu dokonam.

number of comments: 2 | rating: 2 | detail

Robert Hiena, 18 march 2013

...

Zamknąłem swe serce w puszce
pełnej wyniosłych słów - kto czyta?

dawnym marzeniem spisanych myśli
samopragnące znaczenia lgną
do świata żywych - milczą.

Ja zaś stoję na brzegu brzemienny
w swe nadzieje - martwy
na wasze słowa - wolny
od waszych prawd,

odchodzę.

number of comments: 3 | rating: 4 | detail

Robert Hiena, 14 january 2013

Dzieci Podziału

- Małe jest piękne!
Krzyknął Otto i dał ludziom
Słońce Na Ziemi.

Pójdź, pokaż, niech widzą
niech uklękną w podzięce
kryjąc twarz ulotną.

I zalśniła Posłańczyni,
niosąc wieść ciepłym porankiem
tym Nieskazitelnym.
..
Jesteś dumna ze swego Malca?