Poezja

Emocjonomika, jego pierwszy as
ten człowiek nie posiada innych kart
potrafi grać jak gambit, drań lub wampir
lub żołądź, symbol jego pierwszej karty.
 
Dynamiczna gra statusem,
wstać muszę,
usiądź proszę, z Twoich oczu powróżę
leniuch z Ciebie i manipulant, wierzysz w cuda?
Czuje się jakbym wpadł w kałużę, to może się udać
na wielkiej górze, ale dosyć doczepiania piórek
to ja jestem na tej górze aniołem stróżem.
 
Wiesz? Wyznam Ci sekret- żadnych bredni,
wcale nie jestem mistrzem intrygi,
jestem prorokiem samospełniających się przepowiedni
w którym szczęście i uśmiech istnieją nie na niby,
zza szyby, która nie jest barierą, wybuchem miny
gdzie każdy gest jest tym szczęśliwym.
 
Wiele nas łączy, więcej niż myślisz
nienawidzę efemeryzmu i przeklinam wszystkich
kocham efemeryzm i słoneczny blask na purpurze wiśni
wszyscy wyszli, Twój policzek jest pyszny
zostaliśmy sami, bezmyślni
rozbijmy piknik.
 
Zamknij oczy, otwórz oczy
widzisz już oddalające się gwiazdy w nocy
warczy mój motocykl
lubię czasem przecinać powietrze jak kamyk z procy,
poczuć się dzieckiem mając tysiące prawdziwych mocy
dawno już zgubiłem swój ulubiony kocyk.
 
Trzymaj się mocno, pokażę Ci jedno miejsce
paliłem tutaj gumę, a co więcej
trawę, węgiel i serce, nabywając tu
tysiące ran i kilka blizn na ręce, to był zły skrót.
 
Chciałbym już wracać, odwiozę Cię do domu
uśmiech, niedługo pewnie spotkamy się znowu
lecz teraz znikam, mam tysiące planów, zamiarów
gdy mnie już nie było w Twojej głowie byłem asem
kochankiem wśród domu wariatów,
żegnaj kochanie, niczego nie planuj
zapach Twojej wilgoci jest najcudowniejszym z aromatów.