Najnowsze prace:

Poezja

	Post Scriptum
	PROFIL O autorze Przyjaciele (3) Poezja (60) Proza (1)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Post Scriptum, 4 lutego 2016

Umarł król niech żyje król

Zrzuciłeś z pleców krzyż,
dźwigany wiele lat.
Dziś snem spokojnym śpisz,
wśród imion, nazwisk, dat.

A taki byłeś ciekaw,
Co jest po drugiej stronie?
Albo ''czy los człowieka,
to zwykły, chamski koniec?''

Już nie zadajesz pytań,
więc zbędne odpowiedzi.
Twój zegar przestał tykać,
zegarmistrz nie poradzi.

Na ciało kilka desek,
i dół głęboki w ziemi.
Tak oto na tym świecie,
kończymy wypaleni.

Co potem? Sam się dowiem,
gdy koniec mój nadejdzie.
Czy poza ciemnym grobem
coś ciekawego będzie?

liczba komentarzy: 2 | punkty: 5 | szczegóły

Post Scriptum, 19 lutego 2016

vade mecum (pójdź ze mną)

szczęśliwi którzy nie licząc dni
doczekali ostatniego...

stan zagmatwany
wrasta jak paznokieć
póki czas nie upłynie

receptory szaleją
oszukiwane do
ostatniej chwili

gdy przyjdzie się pożegnać
zapomnij o sztucznych kwiatach
pójdź ze mną

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

Post Scriptum, 27 stycznia 2016

jakbym znał ją całe życie

zawsze wracasz
możesz zmieniać twarz
całą siebie
wszędzie rozpoznam
moment zrozumienia
bez słów

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

Post Scriptum, 2 marca 2018

oddychaj (wersja polska - całkiem inna)

nocą wilki rodzą chmury
sufit porasta księżycem

wtedy nie mieszczę się w głowach
niedzielnych katów i specjalistów
od bezsensu

reinkarnowałaś mnie z deszczem
wprost do obcych myśli

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

Post Scriptum, 8 stycznia 2016

toast (za muzę)

czy Erato na swojej cytrze
próbuje przypomnieć o tobie
a może to grają antyczne liry

albo natchniona Aojde
układa myśli w liryczną arię
której nigdy nie usłyszysz

zanim ustanie melodia
rozpalona namiętnością
wzniosę kielich weny

liczba komentarzy: 2 | punkty: 5 | szczegóły

Post Scriptum, 8 lutego 2018

Ostatni taniec nieświętych

Nikt nie widział, kiedy w porywach chwili,
zaślepieni sobą deptaliśmy palce.
Niezgrabna jedność, zawieszona pod sufitem.

Mówiłaś, że nie tańczysz, ja też
nie potrafię smakować figur,
choć to przecież dziecinnie proste.

Poniosło nas daleko poza
sztywne ramy czasoprzestrzeni.

Mówiłaś,że nie tańczysz, ja też
nie szukam rozgrzeszenia.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 5 | szczegóły

Post Scriptum, 19 maja 2016

P.S

Śladowe ilości ust
na źle zaklejonej kopercie
pocztowy znaczek
z amarantowej szminki

Wilgotna zieleń od słowa
do słowa jak ciepły płaszcz
na niepogodę perli się
w zamgleniu

zielonookiej

liczba komentarzy: 1 | punkty: 5 | szczegóły

Post Scriptum, 7 marca 2016

Nawet jeśli

Gdybyś była słońca wschodem,
pierwszym jasnym dnia dotykiem;
rozkwitaniem w słów ogrodzie,
zatopionym w malachicie.

Łatwiej znaleźć by cię było,
pośród wonnych traw zieleni
i unosić swoją miłość,
tak wysoko jak twój zenit.

Gdybyś była gwiazd spadaniem,
krótką chwilą pełną życzeń;
źródłem światła bliskich planet,
co przygasa, tuż przed świtem.

Siedziałbym ci na ogonie,
przemierzając zimną przestrzeń.
Nim nadejdzie rychły koniec,
wiedz najmilsza, że tu jestem.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

Post Scriptum, 2 marca 2016

Petrichor*

Kropelki deszczu, jak
krew w żyłach Boga;
wypełniają malutkie
kieszonki powietrza.

Słodki aerozol zniewala
zmysły, które łapczywie
żądają wręcz, co raz to
głębszych wdechów.

Złoty Odyniec, zbudzony
z wonnego śnienia,
opisuje nocne majaki,
rozszczepieniem światła.

* Petrichor - naukowa nazwa zapachu powietrza po deszczu...

https://www.youtube.com/watch?v=cfa1VfOY57Q

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Post Scriptum, 29 lutego 2016

bez śladu

między bruzdami linii
papilarnych delikatnie
kreślisz nieśmiałość

grając bezdźwięczne
preludium na nienasyceniu
splecionych dłoni

odlecieliśmy przez chwilę
w namiętną kruchość
aksamitnej nocy

rano wytarłaś
odciski palców

https://www.youtube.com/watch?v=NvryolGa19A