Latest items:

Poetry

	Yaro
	PROFILE About me Friends (17) Poetry (2351) Prose (6) Photography (17) Diary (6)

latest best rating most commented

Yaro, 21 february 2018

za oknem

zimno trzaska

okna futryny
zmarzłe

przy kominku
miłe miny

spalone drwa gasnące
płomyk jasno parska

number of comments: 0 | rating: 2 | detail

Yaro, 20 february 2018

wejrzała przez okno
zamarzła chwila
w widocznym cierpieniu

zapach łez dreptał pokojem
głęboko zanurzony
w oczach jak diamenty

brak twarzy odsłaniał czarny kaptur

-zbieraj się nadszedł czas
koniec drogi

-zmęczyłam się mimo że
duch lekki
bezgrzeszny

-ciało zwrócę Matce Ziemi
duszę ukoi spokój wieczny

number of comments: 0 | rating: 1 | detail

Yaro, 19 february 2018

tak było latem

była piękna
o poranku dźwięk piosenki
piękna jak poezja
zapamiętałem jej słowa
zbyt szybko z małym angażem

spakowała się wyjechała
z mojego serca
nigdy jej nie ujrzałem

choć nie raz byłem blisko
stykaliśmy się myślami

tyle miejsca na świecie
kosmos taki wielki
a nasze serca maszerują drogą
wzdłuż brzegów marzeń

natchniony zamykam oczy
czas popiołu szarych zdarzeń
idę inną drogą zamknięty
wybaczam sobie że nigdy
nie spotkam się z tobą

number of comments: 3 | rating: 1 | detail

Yaro, 19 february 2018

z kolejnym dniem

z kolejnym dniem
za oknem męczący
deszcz
skapuje na twarze

na progu kot z mruczanką na pysku
pręży grzbiet jasny
z podsuniętą miską mleka

zaparzony zapach kawy
przynosi ukojenie
inny wytarty nie rozgarnięty
zamykam oczy by zniknąć stąd
dość pazerności zębów wilczych

w uśpieniu idę przed siebie
niby z celem co raz bardziej wątpię w to
w rzeczy ważne

bezsilny skryty
ratować próbuję sumienie
uspokoić bicie serca
wyciszam powolny zgon
w kubku przeterminowany posmak smrodu

number of comments: 1 | rating: 2 | detail

Yaro, 18 february 2018

samotność

samotność jak ta jedyna
pochwyci cię w ramiona
najgorzej gdy brakuje zdrowia
choroba przemawia do sierot
co robić
kim się stać
nie rozpaczaj

nie jesteś sam w dolinie
pełnej słonej wody
niebo błękitne
słońce w zenicie
zawsze świeci dla ciebie

podnieś brodę i idź
są ludzie dobrej woli
wyzwól z siebie złą karmę
natchniony przywitaj się
kochają cię ci co kochać chcą

nie jesteś sam w dolinie
pełnej słonej wody
niebo błękitne
słońce w zenicie
zawsze świeci dla ciebie

samotność to
tak jakbyś wyparł z serca Boga
On czuwa przy tobie ty wątpisz
anioły tam są i człowiek

number of comments: 0 | rating: 2 | detail

Yaro, 15 february 2018

zakochanie

dzień rozstania
zapamiętałem
upalne lato

kroplami łez
upiłem się
nieprzytomnie

wylałem pół
na dno serca
by
osiadła esencja

wspomnienia
zostają w
samotni marzeń

number of comments: 1 | rating: 1 | detail

Yaro, 14 february 2018

walentyna

kiedyś się w tobie kochałem
wiedziałaś o tym
a ja nie zapamiętałem

przypomniałaś sobie o mnie
po przeżytch latach
i tu był błąd

jestem zajęty
jestem mechanikiem
sprzedaję
części zmienne

zamień mnie na czajnik
on też ma dzióbek
całuj do bólu ile się da

on nie powie że nie
że zmęczony
że wypił albo jakoś tak
nie będzie też wdzięczny
co najwyżej pokryje go rdza

wtedy wiedz że
wyręczy cię Celit Bang

ave Krystyna to nie ja byłem Ewą

number of comments: 1 | rating: 3 | detail

Yaro, 14 february 2018

wiele wybaczyć by

człowiek stary człowiek zima
skrzypi jak śnieg pod butami
gdy wraca z pasterki
stary pali skręta zamyślony
przepalony życiem zasuszony kwiat

wiele uczyć
wiele wybaczyć by
jeśli tylko by
możliwe było

dziadek zima dziadek mróz
mówi trzymaj na dwa kartony fajek
odeszła komuna nie ma kartek

on nie uwierzy
ważny zapas nie ważna niepogoda
spaceruje wolno z palcem na cynglu
spogląda tkanka pół żywa

wiele uczyć
wiele wybaczyć by
jeśli tylko by
możliwe było

number of comments: 4 | rating: 8 | detail

Yaro, 11 february 2018

nie wystarczy być

upadamy
nie podnosimy się
brniemy w upadłości świata
mało nas mało próśb
nadchodzi brzemię przyjmiecie je z radością
zaślepieni zauroczeni jak szkiełkiem błyskotką

to co się dzieje naprawdę nie istniej

prawda ukryta nie poszukujesz jej
oczy nie widzą uszy słyszą bieżące wieści
całe dnie praca ogłupieni telewizją
internet topimy się im głębiej wchodzimy

muzyka która nie jest muzyką

znaki znamiona na niebie ziemi na skórze

oddzielenie ziarna od plew
choćby zebrać po ziarnku od każdego
nie wystarczy dla wszystkich mąki na chleb

miłość pomylona z cielesnością
duch umiera razem z ogniem serc
wyrywamy chleb by nie podzielić się
segregacja na lepszych i gorszych
nienawiść chciwość buduje nowy świt

nie wystarczy być
życie nie bajką
życie walką ze sobą

wytrwać ciężko
znacznie gorzej miłować
i nie ulec

number of comments: 1 | rating: 1 | detail

Yaro, 10 february 2018

żyłem jak umiałem

żyło mi się grubo
żyło mi się tłusto
ociekało po ustach
jak po pączku masło
spływały dni
do przodu biegłem
po schodach w górę i w dół

odeszły chude lata
w kieszeni sałata
zamiatałem pod dywan kurz
wydzierałem dniu lepsze chwile
ty milczałaś wiedziałaś
że dobrze nie skończy się noc

umarłem Bóg przechodził obok
widziałem postać i znaki na niebie
byłem wolny a to był blef
wytarłem życiem krew
sumienie drżeniem rąk
upadłem ciężko dźwignąć czas
zapomnieć świat
on przypominał sobie mnie

odeszły chude lata
w kieszeni sałata
zamiatałem pod dywan kurz
wydzierałem dniu lepsze chwile
ty milczałaś wiedziałaś
że dobrze nie skończy się noc

żyłem jak umiałem
prowadził mnie ktoś
uciekałem robiłem dym
wlewać płynną ciecz
cierpiałem a ty byłaś daleko
jak nieodkryty ląd jak wyspa marzeń
nieosiągalny zmierzch horyzontu
gdy słońca blask
spogląda przez niedomknięte okno