Latest items:

Poetry

	Yaro
	PROFILE About me Friends (17) Poetry (2351) Prose (6) Photography (17) Diary (6)

latest best rating most commented

Yaro, 3 january 2018

o człowieku

smutek w sercu knuje przeciwko
człowiekowi biednemu
nędzne niewolnicze życie

płyną dni odlicza dni od niedoszłego
końca świata
następnego nie będzie
może w błędzie
może wojna w duszy
trwa od wieku w człowieku

woda drąży słowo ciąży na języku
było wielu pozostało kilku
idzie szara ulicą
ze spuszczoną głową
auta gonią deszcz pod nogi układa kałuże

nadchodzą ci co oszukali człowieka
żerują na nim zdrowo
wykradną całkowite wszystko
zastąpią jedzenie chemią

smutek w sercu knuje przeciwko
człowiekowi biednemu
nędzne niewolniczego życie jego

number of comments: 1 | rating: 1 | detail

Yaro, 2 january 2018

syty nowy rok

nadszedł czas gwiazd
Sylwek przed sklepem
zerka na neony smaczne przysmaki
promocja na małe co nie co

napij kolego

znów potrzeba nadbiega nie omieszkasz
znów wypić trzeba ruskie szampany
bawimy do rana
kolega i koleżanka łyk piwa łyk ruskiego

czas umyka szybko sklepu drzwi zatrzaśnięto
kac napoczęty zamknięty jak w termosie
dzwonek jest po to by budzić sklepowego
klient ważniejszy od Yorku Nowego

pić przy okazji zwrócić życzenia
nieszczere od niechcenia
koniec biadolenia
do roboty której nie ma

number of comments: 1 | rating: 1 | detail

Yaro, 22 december 2017

jest jedna droga

są drogi
co prowadzą do domu
zostaw bracie zachód
zostaw innym sprawy

wracaj do kraju
są tutaj zmiany
piecze się więcej chleba

przy stole z opłatkiem
podzielimy się życzeniami
przy stole miejsca dla wszystkich
wystarczy
podążaj za gwiazdą

wracaj po trudach pracy
pusty talerz wiele znaczy
brakuje twego uśmiechu
słów pełnych żartów

number of comments: 1 | rating: 1 | detail

Yaro, 20 december 2017

ufam

zapach śledzi i kokainy
miesza się w moje urodziny
kadzidła marihuana
kochana zachwiana

na kolanach
składa hołd pogańskim bogom

blaskiem zło świeci jaśniej
odchodzi człowiek od wiary
tonie w grzechu i złym słowom

odchodzę w eter duchowy
z posypaną głową popiołem
życie jest żywiołem

ufam Jednemu Bogu
on karmi mnie obok z ptakami
nie lękam się jutra
najgorsza pobudka

żyć na wesoło

number of comments: 2 | rating: 1 | detail

Yaro, 18 december 2017

kochanie to nie tak

to nie żart
kochanie to nie tak
budowałem świat i nie z kart
los układał kłody
popłynąłem wspak

wyciągnąć wnioski
w dużym mieście
koło małej wioski

ławka na niej zasiadam
w milczeniu wiersze układam
zapisałem wiele stron z życia
nic dodać nic do ukrycia

szkoda że wszystko wylałem z kąpielą
ciebie brakuje wszystko kosztuje
zapłaciłem dużo umieram sam
kochanie miało być inaczej
życie zakończyłem ze swoją cywilizacją

kochanie to nie tak
to nie żart
to właściwy mój świat
który w sobie niszczyłem od lat
odpowiem przed swoim Bogiem właśnie tak

number of comments: 1 | rating: 2 | detail

Yaro, 18 december 2017

w ogrodzie

zasuszone tajemnice we wspomnieniach
odparty cios zapomina gdy godził w serca
zapach jabłek w sadzie lipcowy wieczór
wygina gałązki układa liście

w ogrodzie kwiaty w bukiety strojne
po ciężkim dniu odpocznę
trawa pachnie wakacjami
wyczekiwałem tęsknoty
kobiecych dłoni zapachu jej włosów

zapominam się zamykam powieki
chowam pod nimi świat cały
zatrzymany w kroplach rosy
czasu nie upilnuję zanurzony

zatykam dziury w niepamięć
pokochaj od zaraz noc jasną
będą aniołowie z nami
pod kopułą marzeń tęsknota

na drzewach kora sucha otula drzewa
idziemy spać tuż nad ranem
ubrani we wspólne uśmiechy

number of comments: 2 | rating: 2 | detail

Yaro, 16 december 2017

za horyzontem

nad horyzontem rozgwieżdżone
na maszcie napięty żagiel
zmarszczony bryzą
ocieka jak policzki syren

blaskiem latarni zaznaczone brzegi
skaliste dna odsłaniają trójząb Neptuna
w portach czekają hiszpańskie dziewczyny

usypia zanurzony do połowy we wspomnieniach
marynarz usycha gdy idzie twardym gruntem

chętnie by płynął w dal gdzie horyzont
zatrzymuje sztormy i temperuje charaktery
żegnajcie portowe dziewczyny

number of comments: 2 | rating: 2 | detail

Yaro, 10 december 2017

w dobie internetu

doba za dobą skomli cicho dzień i w noc
klika czas zamknięty w plastikowym pudełku
wirtualny świat po brzegi wypełniony wiadomościami
ścieżki zielone polany
wąwozy ociekające strumieniami kaskadami

jak seria z karabinu jak ryba pełna ości
nie wyciągniesz go na spacer odpowie że bez sensu
każdy na topie wie

że nie inaczej płynie życie
współczesny Ikar na czerwonym
przez zebrę mknie
z przyklejonym wzrokiem w komórkę
przegląda świat niczym Bond szpieg
serfuje jest serwerem na deskach teatru

dyski twarde resetuje ściąga nagrywa
analiza skutek i przyczyna
upośledza jednak jest potrzebny
kontakt nawiązany spotkaniem na ulicy
zamyka usta odwraca się nie skonsumuje rozmowy
brakiem odwagi zwiedza nocą skwery
przepada świat raz po raz

czeka apokalipsa obgryzanie paznokci
agresywna szczupła postać strach się nie bać
gdy kablem nie popłynie prąd
stres wyzwala agresję a bóg YouTube odrealnia
szczęśliwy traf
przemawia do każdego każdy szczęście ma
kliknij raz
na dworze deszcze nienawidzi
licho nie śpi różne treści

number of comments: 1 | rating: 1 | detail

Yaro, 10 december 2017

gdzieś koło Marsylii

piękny kraj jak w cudnym ogrodzie
trzyma tutaj i przyjaźń i rodzina

praca się nie opłaca
nie wystarcza na życie i nałogi
wybierasz zachód
autsajderzy Bieszczady

wyjeżdża żono nie wzdychaj
przywiezie plik eurasów
pójdą najpierw na piwo po to by
rozładować emocje
potem wyjazd za miasto
dzieciom powie że zatrzymała zabawa
albo korki przecież to Warszawa

takiego życia się nie spodziewał
państwo niegdyś kolesi
teraz gwiazdka nadziei
tli się co raz jaśniej

polej żono po kielichu na jutro na lepiej
wyciąga wnioski wraca do wioski
orać hektary i żyć od świtu do nocy
z dziećmi
żoną jak winorośl

zadowolony usypia na plarzy koło Marsylii
z przytuloną głową do worka po cemencie portlandzkim

number of comments: 1 | rating: 1 | detail

Yaro, 6 december 2017

dość

będziesz miał dość
a świeca będzie dogasać

dokup kochana
choćby jeden znicz

światła nigdy nie za wiele
dłonie się ogrzeje

wieje po co do cholery
a miało być tak pięknie

umieram serce więdnie
usycham zagryzam wargi

dokąd pójść nie wiem
jakaś siła pcha mnie

wyciągam dłonie
lecę czarna dziura przestrzeń

nie ujrzysz mnie nie posłuchasz
ciągle jednak żyję i jest dobrze