Latest items:

Poetry

	RENATA
	PROFILE About me Friends (122) Collections Poetry (1247) Prose (22) Photography (218) Postcards (34) Diary (96)

latest best rating most commented

RENATA, 30 april 2011

wio...sennie

rozpłaszczysz się cały dla mnie
rozbierzesz ze wspomnień wszystkich
po raz setny warstwami ogra
ubiorę ,zaplote cię w siebie
bluszczem moich kwiatów ogarnięty
zanim świt zabłyśnie
zapłaczesz,zatańczysz ,nie zaśniesz
zapłoniesz

number of comments: 5 | rating: 5 | detail

RENATA, 30 april 2011

raj utracony v

świat u swoich stóp miała
gdy na jego kolana siadała
nawet psychiatra nie pomógł
kiedy z hukiem z nich spadała

number of comments: 3 | rating: 2 | detail

RENATA, 29 april 2011

o człowieku ,który rzym podpalił

Nieszczęsny poeta w samouwielbieniu płonacy
czy wybaczą jego tragikomizm czasu potomni
lawirujac miedzy Seneką a tłunem głupców
szalony szaleństwem demonów stu.....

W ciągłym wyscigu szczurów o krok wyprzedza
naj ,naj ,a jeśli nie będzie ich grzebać
do granic absurdu sekscesy podpala
wymyśla nowy tragipoemat na faktach

A potem Dirce Chrześcijańska ledwo żywa
taniec wśród mieczów ,rzymskiej sielanki upływa
w tle Circus Maximus wypatrywanie na balkonach
Śmierc zakrwawiona w śmiech wpada ,twarze znudzone

QVO VADIS NERONIE ?
powiedziała stając obok
gdy wszyscy uciekli
wzięła go pod rekę dając sztylet
posłuchał ,;w końcu była jego
najlepszą przyjaciółką jak siostra

number of comments: 1 | rating: 4 | detail

RENATA, 27 april 2011

za firanką

Bladoniebieski księżyc jak sęp przysiadł
na parapecie łagodnym poszumem wiatru
zachłannie przesluchując zdziwione okna

tam gdzie goreje pożądaniem pewna niewinność
wtapiają się w siebie figurki dwóch ciał
obdarowując cienie błogim zadowoleniem

lustra oczu błyskiem dają znaki tajemne
wslizgujący się pomiędzy słowa język
i dlonie buszując wsród szczytów topniejących
niechybnie spłoną

gdy słońce niechcący bladym świtem
księżyc bezwstydny z okien wypycha
on myśli ;jutro znów tu zawitam

number of comments: 2 | rating: 2 | detail

RENATA, 25 april 2011

u schyłku

Rozpadasz się po raz kolejny
na kawałki niektórych już nie pozbieram
jakby odkurzacz stary jak czas
je wchłonął i w twój uśmiech się wkradł
wąż a słowa zalatują śmietnikiem
z powtórek M jak miłość
sprzed dwoch lat pachną kiczem
patrząc z politowanieim
jak rozpaczasz
zastanawiam się czy lepiej
pozwolić się rozpaść niż
oszukiwać czas
renowacja zabija duszę

number of comments: 4 | rating: 1 | detail

RENATA, 24 april 2011

odczłowieczenie

zanoszę cienie grzechów
wstyd chowam po kieszeniach
...tych największych
nie pamiętam

popijam winem
jak krwią baranka
którego codziennie zabijam

na pokuszenie
oniemiały
znamię bestii noszę

number of comments: 3 | rating: 4 | detail

RENATA, 24 april 2011

akt woli

Ukrzyżowali słowem
ukamienowali czynem
potepili banite
nie żyje

Lament podnieśli
niewinny przecież
wokół morze wina
i łez niewieścich

Patrz wydeptali ścieżki
i przed nim i po nim
wypełnione proroctwo
w jedności słówczynów

number of comments: 3 | rating: 5 | detail

RENATA, 22 april 2011

skacz ,łapiąc mnie za rękę

To był tylko zły sen kochanie nic więcej
wiesz co robię kiedy budzi mnie zły sen?
myslę o czymś przyjemnym
zamykam oczy i przytulam ciebie

gapisz się ze cztery godziny w pustkę
milczeniem wzbudzasz mój niepokój
koszmary uwalniają od codziennego
stresu podobnie jak szampan

głaskam usypiajac twoje majaki
wszystko bedzie dobrze kochanie
bedąc winnym winogronem sen
daję spokojny na granicy światów

number of comments: 4 | rating: 6 | detail

RENATA, 20 april 2011

Łowca litościwy

Spojrzeniem
wskrzeszasz umarła duszę
prawd pustych szukajacą
na rozdrożach

Skinieniem
przywołujesz zbłąkana owcę
by swój chleb i wodę
dać na zmarwychwstanie

Mową
rozbudzasz drżenie strun i ślepa wiarę
jakąś głupia chęć niesienia pomocy
i lekkość podniecenia

Milczeniem
po dziś dzień kształtujesz
na swój obraz mnie grzesznego
...z pochyloną głową
całuje ziemię po której stapałeś

number of comments: 6 | rating: 2 | detail

RENATA, 19 april 2011

po tamtej stronie

gdzies na skraju myśli
języki przestają plotkować
obijaja się o skrawki moralności
malujac portrety na skórze

a dłonie moje i nie moje
rywalizują o zbytki przybytków
a słowa napędzane nachalnie
zatrzymuja się w półsłowkach