Weidorje | |
PROFIL O autorze Przyjaciele (2) Książki (1) Poezja (28) Fotografia (39) Dziennik (1) |
Weidorje, 8 października 2011
Co pozostawił mi Stalker
z mojego przeszłego życia?
Czasem gdy noc jeszcze młoda
albo zaledwie dzień nadchodzi
gdy barwne ptaki jeszcze milczą
zamknięte w klatkach u sąsiada
snują się obrazy, dźwięki, uczucia,
nawet zapachy, co już jest luksusem.
Niespokojne, zwiewne, ruchome
i pełne przedziwnej tęsknoty.
Depresje bywają prorocze
czasem nawet użyteczne, jednak
nie tego się spodziewałem.
Lima, 30.09.2011
Weidorje, 1 października 2011
Podobno nasza Ziemia widziana z daleka w stanie nieważkości ujawnia obraz godny pożądania, refleksji, bądź niemal erotycznych doznań.
Winszuję dzielnym astronautom, ćwiczonym przez dziesiątki godzin, poddanym selekcji brutalnej jak życie.
Jakby tam przypadkiem pojawił się jaki poeta, czy pozostawiłby z tego zgniłego niebiesko-zielonego jabłka jeszcze jakieś obierki?
Lima, 30.09.2011
Weidorje, 1 października 2011
Uchodźca z polskich upałów
upajam się chłodną szarzyzną
tak zwanej egzotyki.
Bezkształtne cielsko oceanu
wpełza rankiem na taras
oraz do sypialni.
Deptakiem truchtają tubylcy
wydłużając sobie życie
za pomocą biegania.
No, ale do tego trzeba by
wyjść spod kołdry,
A ja?
Ach, Limo ma,
na cóż nam ta mgła?
Weidorje, 30 września 2011
Światełko w tunelu jak natrętne przysłowie
pojawiło się i przeszkadza.
Wierząc naiwnie w jego przesłanie
niepewnie stawiam kroki
ku świetlanej przyszłości.
Nie zauważywszy,
że przepaść pode mną.
Górnolotnie ją potraktowałem
tak, jak prawie wszystko.
Lima, 4 czerwca 2010
Weidorje, 17 września 2011
To jest jak plagiat wiosny:
strzępy mgły przeciskają się nadal
przez wąskie uliczki Miraflores ale słońce
pojawia się już nocą pod postacią pełni
na niebie gwiaździstym nade mną.
Gram ze sobą w scrabble łudząc się po cichu,
że nikt inny razem nie zestawił tak słów.
Jeszcze. Przynajmniej nie w tym języku
Lima, listopad 2010
Weidorje, 17 września 2011
Przebudzenie
(sine fizjonomie gór
skłoniły się ku miastu)
niedomknięte powieki sklejają
bure resztki krajobrazu
cudownie ocalone
pomimo tłustej mgły
myśli krążą złośliwie
wokół jednego pytania:
morze? skąd tu nagle morze?
(nieznośna lepkość bytu
wsącza się każdą szparą)
tu tylko pustynia
i deszczu nigdy nie ma
więc może to…
Kabulima?
Lima, grudzień 2010
Weidorje, 16 września 2011
Wiesz już, że nic nie ma sensu?
Świat odskoczył, przyczaił się w przyszłości?
Te dody, czy inne mandaryny
samoklonujące się wszędzie,
udawanie udawania zostaje przebojem,
a narzekanie na narzekanie znów modne.
Próbujesz wzbudzić w sobie entuzjazm,
przypodobać się, znaleźć motywację.
Podłość i małostkowość poznać i polubić.
W tle powielanego radiowo plagiatu
żaluzje ciepłym, lutowym wiatrem szarpane
podpowiadają złośliwie:
chcesz być dobry? – tym gorzej dla ciebie...
Weidorje, 16 września 2011
O zimne kaskady dźwięków
roztrzaskuje się wołanie
zranionego szamana
albo nawiedzonej wokalistki.
Dobywając energię ze studni,
wbijając się w sam pień serca,
metamorficznie wypala wolną przestrzeń
pod nowe akordy.
Regulamin | Polityka prywatności | Kontakt
Copyright © 2010 truml.com, korzystanie z serwisu oznacza akceptację regulaminu.
22 listopada 2024
wierszejeśli tylko
22 listopada 2024
Pod miękkim śniegiemJaga
22 listopada 2024
Liście drzew w czerwonychEva T.
22 listopada 2024
Potrzeba zanikuBelamonte/Senograsta
21 listopada 2024
Drżenia niewidzialnych membranArsis
21 listopada 2024
21.11wiesiek
21 listopada 2024
Światełka listopadaJaga
21 listopada 2024
4. KONTAKT Z RZECZYWISTOŚCIĄBelamonte/Senograsta
20 listopada 2024
FIANÇAILLES D'AUTOMNEsam53
20 listopada 2024
2011wiesiek