Najnowsze prace:

Poezja

	Bernadetta
	PROFIL O autorze Przyjaciele (2) Poezja (22) Proza (6) Dziennik (1)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Bernadetta, 14 listopada 2015

Bang

Przed wielkim wybuchem
wszystko było lepsze

...na przykład czas
albo przestrzeń

liczba komentarzy: 7 | punkty: 4 | szczegóły

Bernadetta, 14 listopada 2015

Tak ładnie wyglądaly na półkach
uśmiechały się jak trzeba
tylko kurz z nich było ścierać
kurz z laleczek papatou

Goście się schodzili różni i
chwialili "pięknę są"
"takie zgrabne" i "w sam raz"
te laleczki papatou

Jednej się kapelusz skrzywił
drugiej się rozmazał tusz.
Tam pod okiem się rozmazał
na tej małej papatou

Kapelusik-na podłodze
śniada cera zaszła rdzą
przygarbiły się laleczki
chyba już nie papatou

Kurzu już nie warto ścierać
przecież z kurzem znika tusz
tam gdzieś były oczy uśmiech
gdzieś tam były papatou

Świat zapomniał o laleczkach
nie zapomniał o nich czas
mimo to na półce siedzą
stare lalki - papatou?

liczba komentarzy: 5 | punkty: 8 | szczegóły

Bernadetta, 21 lipca 2012

Los czy wyzwanie

Kiedy się spotkamy nie licz na współczucie
Tak długo cię przecież nie było.
Nie szukałeś?

Może wpadliśmy przypadkiem
W ten sam czas w tą samą przestrzeń
Nie myślałeś?

Z twoich imion litery wybierałam
Skrawki przyszłych wspomnień.
(przerwa)
Już skończyłam czytać.

Zwlekasz z tym już tyle czasu.
-czas, nie uważasz, że to niezwykłe
Nigdy nie pytasz.

Kiedy się tu pojawisz wiedz, że będę obrażona
Ponoć księżniczki tak mają.
Ale nie to jest ważne.

liczba komentarzy: 6 | punkty: 10 | szczegóły

Bernadetta, 27 maja 2011

Dziewczynka

Była raz sobie dziewczynka,
Która chciała mieć skafander.
Marzyło jej się być sławną astronautką.

Ta druga, myślała tańcem zawojować świat,
Emocje wyrazić ciałem
i mieć piękne suknie z kokardką.

Ostatnia chciała być „psycholożką”,
Ludziom pomagać i słuchać.

Lecz już ich nie ma.
Nikt ich nawet nie chce szukać.
Mama nie płacze za dzieckiem nie woła
co się z nimi stało.

Teraz jest jakaś kobieta,
Która czasem myśli, że marzenia
to jednak za mało.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 12 | szczegóły

Bernadetta, 28 kwietnia 2011

Rany

Czas ich nie zagoił.
Rozdarte krzyczały o święty spokój.
W głąb wpajały kłamstwo, że już wszystko będzie dobrze.
Prawda prawdzie dotrzymać chce kroku.

Blizny mówiły to samo;
twarze zastygłe w pół-minach.
Przykazanie miłości zaginęło w popiole,
w prochu, w niegdyś fundamentach, dzisiaj-ruinach.

Zwariować o myśli?
Od nieogarnietej nicości?
Od bezradnego punktu gdzieś na przecięciu osi?
Czy próbować krzyknąć na niezgodę bezczynności.
Albo dumę człowieczeństwa unieść
i za krzywdę dziś przeprosić.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 8 | szczegóły

Bernadetta, 27 kwietnia 2011

klepacz

Przyklep, uklep.
Na środku patyczek i papierek.
Prowizorka życia,
bo jakoś to będzie.

Akapella na emocjach,
suchy ton zrobił swoje
i mokre poduszki znów
I po co to?

Ambicje przyklep, uklep
znowu przed szereg.
Spalony rumieniec zawstydzenia.

Ruchome podłoże,
nie ma stabilnej trasy.
I Bóg jeden wie, gdzie zrobić krok by nie spaść.

I Bóg jeden wie co jest na końcu.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 7 | szczegóły

Bernadetta, 27 kwietnia 2011

Pułapka

Serce to tylko mięsień,
dwa przedsionki i dwie komory.
Za młoda jestem by cię kochać.
Nie urosłam od tamtej pory.

Bez obnażania się z uczuć.
Bez siebie z tobą brnę.
Boże czy muszę kłamać.
Ziemia pod nami się gnie.

Nie całuj mnie to pali usta.
Nie patrz na mnie bo oślepnę.
Bo wiesz niedawno znalazłam uśmiech
w tamtej pożółkłej kopercie.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 6 | szczegóły

Bernadetta, 3 lutego 2011

Usprawiedliwienie

Z sumienia zostały już tylko części pierwsze
-tak jakby jednak coś nas zespoliło
ale wyszło niedbale, jak pokraka,nie tak,
nie w tym momencie co trzeba.

Najgorsze, że to gnije we mnie w środku;
tymbardziej teraz
kiedy na dobre milczysz.

Więc to nie był seks.
Coś większego?
Mówiłam, że chce z nim być szczęśliwa.
Zachowam to dla siebie, ale bez ciebie
- nie jestem.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 6 | szczegóły

Bernadetta, 3 lutego 2011

Po północy

Niedożywiona miłość zaległa pod drzwiami.
Kłoda pod nogami.
Potykam się o jej kości
za każdym razem, gdy chce wyjść
i modlę się w duchu
żeby jeszcze była
gdy wrócę po pólnocy.

Anoreksja nas wyniszcza,
ale wychudzony romantyzm jeszcze tli się po kątach.

Tak ciężko jest być a jeszcze trudniej zapomnieć.

Wychodzę znów.
Wrócę po północy.
Oby jeszcze była
choć jedna kosteczka.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 11 | szczegóły

Bernadetta, 2 lutego 2011

Łapać szczęście

Nie wezmę tych zauroczeń,
emocjami pisanych zwierzeń.
Nędznych "kocham" wypowiedzianych nieporęcznie.

NIe zadowole się namiętnością
podgrzewaną świeczką
znikającą tak szybko jak płomień,
a jeszcze ćmy się do niej zlecą.

Nie pocieszę się romantyzmem
pisanym palcem w pośpiechu po szybie
bez gwiazd, bez księżyca, bez spojrzeń - chociaż na niby.

NIe będę łapać szczęścia, bo sie spłoszy,
ani Boga za nogi.

Usiąde całkiem spokojna i świadoma swej próżności.
Jeśli nie będe się wyrywać, krzyczeć i szamotać,
to szczęście samo przyleci.
Na dobre się rozgości.