Najnowsze prace:

Poezja

	Voyteq (Adalbertus) Hieronymus von Borkovsky
	PROFIL O autorze Przyjaciele (52) Forum (3) Poezja (761) Proza (10) Fotografia (10) Grafika (18) Dziennik (77)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Voyteq (Adalbertus) Hieronymus von Borkovsky, 11 lutego 2011

* * *

spotkałem Bluźnierstwo
powołując do życia
armię zapomnianych plag
pod wodzą złamanych pieczęci -
zawoalowany pomnik
praw zbawienia

w Nienapisanej Księdze
odnalazłem słowa proroków –
sakrament znaków zapytania

teraz
szarpany wstrząsami milczenia
poszerzam Miejsce Czaszki

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

Voyteq (Adalbertus) Hieronymus von Borkovsky, 10 lutego 2011

* * *

spokój nadejdzie –
anioły wrzącej krwi
zabiorą ze sobą
sińce zmęczonej ufności

spokój nadejdzie –
Phobos przestrzeń żywej ciszy
opuści
stygmatami ojców pustyni
naznaczony
przed bizantyjskim świtem na kolana
padnie
w kyrie eleison przeistoczony
bazylikę na skale
pobuduje

spokój nadejdzie –
wino
ciałem się stanie

liczba komentarzy: 3 | punkty: 5 | szczegóły

Voyteq (Adalbertus) Hieronymus von Borkovsky, 9 lutego 2011

* * *

sorry
czuję się osaczona
twoją miłością –
nie mogę
oddychać

ja
też nie mogę
żyć –
bez tego oddechu
jestem tylko piaskiem
z którego
nikt nie powoła
Adama

liczba komentarzy: 1 | punkty: 4 | szczegóły

Voyteq (Adalbertus) Hieronymus von Borkovsky, 8 lutego 2011

* * *

sen o uśmiechu jej Świętobliwości Khali Yugi
szyderstwo czarnej avatary –
boska wyuzdana Promethea
mdlejąca z rozkoszy
masochistka od siedmiu boleści
przykuta do skał Shambhali

Pan Spojrzenia odwiedza noc –
może nie każdą lecz starczy
by amorficzne emphalosy
i czternastoletnie prostytutki
próbowały wysyłać esemesy dzwonić

Frau Psychiater obwieszcza
iż chlorprotixen i immovane
to silne środki nasenne –
moja wiara w chemiczne deklaracje jest poważnie doskonała
o 02:07 idę na spacer
jest pusto cicho poprawnie
lecz Dalaylama musi właśnie
wyprowadzić na spacer swojego pieska
Avalokiteshvarę mutanta – mordercę
który śmieje się jak jego uśmiechnięty pan
senator Adsumus

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Voyteq (Adalbertus) Hieronymus von Borkovsky, 7 lutego 2011

* * *

Samuel Beckett podróżuje
wagonem klasy drugiej
okazuje się
że mówi świetną niechlujną polszczyzną

zapatrzony głęboko
w najpłytsze kąty
odgarnia wizjami
zwierzenia zachrypiałego blondyna na kacu

wystarczy przewertować twarze
by odczytać całą historię świata
od Talesa zaczynając do Joyce’a i Ionesco
a potem zwinąć mapę zmarszczek
i postawić obok krawędzi
skruchy i niedowładu

jest okazja żeby zapytać
o zepsute kraty
obolałe pleśnią

teraz Beckett odsłania
zawarowany wojskową kurtką
fragment okna
lecz zobaczy tam wyłącznie
szybę

Godot
w końcówce
przyszedł

liczba komentarzy: 0 | punkty: 4 | szczegóły

Voyteq (Adalbertus) Hieronymus von Borkovsky, 5 lutego 2011

* * *

rzadko przychodzi
niewyspany brzask
zamykający spojrzeniem znużenia
spuchnięte usta
abym kiedyś
mógł przekroczyć
swój Rubikon

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Voyteq (Adalbertus) Hieronymus von Borkovsky, 4 lutego 2011

* * *

przed laty
otarłaś ciało
chustą mojego miasta

teraz ulice
krwawią twoim zapachem –
są dla mnie
za wąskie

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

Voyteq (Adalbertus) Hieronymus von Borkovsky, 3 lutego 2011

* * *

prawdziwy niewolnik
żyje skowany
prawdą wyzwolenia

prawdziwy niewolnik
jest zbiegiem okoliczności
z Synaju Golgoty Pathmos

prawdziwemu niewolnikowi
co wieczór objawiają się bogowie
a każdy wieczór jest wolny od objawień

prawdziwy niewolnik
zawsze umiera
pod gruzami wolności

liczba komentarzy: 4 | punkty: 4 | szczegóły

Voyteq (Adalbertus) Hieronymus von Borkovsky, 2 lutego 2011

* * *

pójdziesz do ziemi Izraela
by paść na twarz
najeść się pustynnego piachu
poczuć na sobie oddech Krzyża
i przejść ponad wymiarami
do alchemicznej winnicy

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

Voyteq (Adalbertus) Hieronymus von Borkovsky, 1 lutego 2011

* * *

poza gestem i mitem
wykarmiona łzami Asteriosa
marmurowa przestrzeń niepotrzebnych fresków
tuli zamazaną czułością
Ikara
który porzuciwszy Pasiphae
księżycowym pucharem
wielbi Medeę

dionizyjscy kapłani Minosa
kiwają głowami
Kokalos przywdziewa czerwoną togę
jego córki nakryły już ucztą stoły –
za chwilę
Szymon Słupnik pobłogosławi
(ku uciesze gawiedzi)
nowe skrzydła
Syzyfa