Najnowsze prace:

Poezja

	Kazimierz Sakowicz
	PROFIL O autorze Przyjaciele (6) Kolekcje Poezja (989) Fotografia (427) Grafika (28) Pocztówka poetycka (2)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Kazimierz Sakowicz, 14 lutego 2015

pułapka

to co jednym przychodzi łatwo
innym zabiera życie

tak niewiele trzeba aby wyjść z własnych przekonań
nic z tego nie wynika że mamy lub możemy mieć
świat i tak nas przegoni zachłannością form
tęsknota w nas będzie przynaglać do zmian
co nie nasze musi wrócić do swojej własności

to co jednych zadowala zupełnie
innych ledwo porusza natchnieniem

tak wiele mieści się w nas nienazwanego
że tak łatwo ulegamy złudzeniom
ku nieskończoności czas się zawęża
w tym co nas boli i czego nie wiemy
coś przeczuwamy a jednak uciekamy
w nienaturalność upadłej natury

to co dla jednych jest oczywistością
dla innych staje się pułapką

2009-06-28

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Kazimierz Sakowicz, 13 lutego 2015

może istnieć wiecznie

przemijam powoli jak moje wiersze
odleżałe na półkach portali
coraz mniej słów a więcej doświadczeń
i ta miłość jeszcze spragniona kochania

jestem przy tobie jak wiersze przeorane czasem
bliskie obecnością wiary
że wciąż mam tyle jej w sobie
aby sprostać nowym wyzwaniom

kochać ciebie jest moim pragnieniem
nawet jeśli wypowiedzieć tego nie zdołam
że miłość wszystko może
może istnieć wiecznie

2010-01-30

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Kazimierz Sakowicz, 13 lutego 2015

niby fraszka na miłość

miłość jak poezja wrażliwa na słowa
kocha gdy słucha z łagodnością
za dużo nie powie nie zagada miłego
raz zaproszona zagości na stałe
lecz jedną w tym wszystkim ma wadę
codziennie zmusza do pracy nad sobą
by kochać bliźniego więcej niż siebie samego

2010-02-14

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Kazimierz Sakowicz, 11 lutego 2015

bez przebudzenia

gasną świece w obrębie życia
zanikają słowne przenośnie
wartość światła nabiera znaczenia w ciemności
tylko lęk o przeszłość ten sam
budzi obrazy ze snów
gdy się spada głową w dół
wiecznie
bez przebudzenia

2010-10-27

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Kazimierz Sakowicz, 11 lutego 2015

się spóźniłem

się spóźniłem
nie było mi dane
zobaczyć i uwierzyć

teraz mogę tylko uwierzyć
że dane mi było
się spóźnić

2010-10-31

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Kazimierz Sakowicz, 10 lutego 2015

wierzę

wierzę że można chodzić po wodzie
góry przenosić jednym tchnieniem
morze uciszać w milczeniu
umarłych przywracać do życia słowem
wierzę że jest to wszystko możliwe
tylko nie mam ufności dziecka
które samo z siebie niewiele może
a tak wiele pychy upadłego anioła
który wszystko chce tylko dla siebie

2011-08-24

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Kazimierz Sakowicz, 10 lutego 2015

od zawsze

wbrew temu co nam wmówiono i co ukryto
i w co chcą abyśmy uwierzyli
każdy mur da się zburzyć
wszystkie układy obalić
głupota zawsze zjada własny ogon
tak już z nią jest od zawsze
tylko żal przy tym zmarnowanych lat
i kolejnego pokolenia wędrującego po pustyni

2011-08-24

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Kazimierz Sakowicz, 7 lutego 2015

przerwany wiersz

dzwoni telefon
zaczęty wiersz się urwał
miało być mądrze i dosadnie
a zostało tylko usłyszane zdanie
wiesz dzisiaj powiesił się nasz listonosz

nawet poezja milknie w pół zdania
kiedy smutek przewietrza niebo

są wersy które nie zaistnieją
ból zamyka okna mądrości

2010-08-08

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Kazimierz Sakowicz, 7 lutego 2015

ukryty

ukryty w wyobraźni nieba
siadam przy tobie zmęczony
widzę jak kształtnie oddychasz
wtulona w słowo
dobrze że jesteś moim natchnieniem
prawdą że miłość może wszystko
nawet starego osła zarazić wiarą
że bez niej nie warto pisać wierszy
ukryty w sobie jestem dla ciebie

2010-08-02

liczba komentarzy: 0 | punkty: 3 | szczegóły

Kazimierz Sakowicz, 1 lutego 2015

mały traktacik o człowieku w Kościele

że biskup też człowiek i ma swoje słabości
że nadużywa słów władzy i procentów
że nie słucha i zawsze ma rację
to być może choć takich niewielu
lecz to wszystko już było przed wiekami
i działy się rzeczy po stokroć gorsze
lecz to co niezmienne w moim Kościele
to zmartwychwstanie Chrystusa i Duch Wspomożyciel
który ogniem wypala wszelkie odłogi
niezależnie od kolorów szat i zasobności
bo w Nim jest taka pokora i cierpliwość wieczna
w oczekiwaniu aż się nawróci każda owieczka
co nie znaczy że będzie taryfa ulgowa
dla tych którzy dzieci gorszą i zapierają się Ducha
mądrość jest darem i siłą jak broń obosieczna
pozwala wiedzieć lecz ocenia zamiary
i po tym poznać człowieka wiary
jeśli kocha Boga ukochać musi człowieka

2015-02-01