19 kwietnia 2015
taka zwyczajna
nim minie dzień jak długie życie
wciąż czai się we mnie poezja
taka zwyczajna niedouczona
każe mi pisać co we mnie jaśnieje
uczy oglądać świat Bożym spojrzeniem
że nie wszystko jest proste
musi się czasem życie zapętlić
by odnaleźć zagubioną drachmę miłości
gdy jest sama dla siebie nie istnieje
czujna na uśmiech wrażliwego Boga
wciąż w drodze po świętość w pokorze
2015-04-19
22 listopada 2024
wierszejeśli tylko
22 listopada 2024
Pod miękkim śniegiemJaga
22 listopada 2024
Liście drzew w czerwonychEva T.
22 listopada 2024
Potrzeba zanikuBelamonte/Senograsta
21 listopada 2024
Drżenia niewidzialnych membranArsis
21 listopada 2024
21.11wiesiek
21 listopada 2024
Światełka listopadaJaga
21 listopada 2024
4. KONTAKT Z RZECZYWISTOŚCIĄBelamonte/Senograsta
20 listopada 2024
FIANÇAILLES D'AUTOMNEsam53
20 listopada 2024
2011wiesiek