24 lipca 2015
wpatrzeni w siebie
niezdarnie tańcząc ze sobą na obłokach nieba
jeszcze niepewni tego że czas ich minął
odbitym światłem nieskończoności
wpatrzeni w siebie odległością życia
kurczowo trzymają i ciała i dusze
by nic nie utracić z przemijalnego
może się uda miłością zachwycić
Pana Stwórcę Wszechrzeczy
by im pozwolił tak tańczyć długo
przytuleniem i ciała i duszy
2012-04-21
22 listopada 2024
wierszejeśli tylko
22 listopada 2024
Pod miękkim śniegiemJaga
22 listopada 2024
Liście drzew w czerwonychEva T.
22 listopada 2024
Potrzeba zanikuBelamonte/Senograsta
21 listopada 2024
Drżenia niewidzialnych membranArsis
21 listopada 2024
21.11wiesiek
21 listopada 2024
Światełka listopadaJaga
21 listopada 2024
4. KONTAKT Z RZECZYWISTOŚCIĄBelamonte/Senograsta
20 listopada 2024
FIANÇAILLES D'AUTOMNEsam53
20 listopada 2024
2011wiesiek