Najnowsze prace:

poezja

wszystkie dodane wczoraj tydzień temu przed miesiącem rok temu

Marek Gajowniczek, 23 kwietnia 2020

Wylatując nad poziomy

Transmisja pozioma?
Transmisja pionowa?
Myśli automat
segreguje słowa
do izolatorów
przez sieć korytarzy,
aż do redaktorów
bez uczuć, bez twarzy.
.
Minimalizacja -
to nie jest cenzura?
Wolność? Demokracja?
Skryte w procedurach.
Przeciek informacji,
lub błąd w statystyce
mogą się z redakcji
przenieść na ulicę.

I publiczną misję
zamienić w transmisję
poziomą, pionową,
sinusoidalną -
zakaźną, niezdrową,
poza kwarantanną,
która jest masowym
aresztem domowym.
.
Nie wiemy, co komu
przyjść może do głowy?
Nie wychodząc z domu
zdejmują okowy
i z bezradności ryczy złość,
wszelką tracąc nadzieję.
Ktoś czuwa, żeby spać mógł ktoś.
To są zwyczajne dzieje!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Bozena Nitka, 23 kwietnia 2020

Niepewność...

To co nieznane silnie przyciągało
jak nocne motyle jaskrawe światło
przemieniając niedotykalnie w namiętność
rozjaśniając mroki nieśmiałości w jasność

a podświadomość zadawała pytania
niewytłumaczalne jak dotąd zachowania
dlaczego – po co czy tak stać się musiało
zahamowania brakło czy czujności

codzienność chodziła w tęczowej sukience
nocnym mrokiem w księżycowej poświacie
szarość dnia zabłysła wielobarwną tęczą
demony związane nitką pajęczą

podniecenie i fascynacja wybuchała żarem
studzona to podgrzewana pod jaworowym gajem
w ramionach namiętnej rozkosznej miłości
zagubiona w jasności twoich oczu i czułości

lecz czy może to tak dalej trwać bez/miary
rzeczywistość jednak ma inne wymiary
nie można żyć ze sobą tak bez ciebie
w szarówce dniach i nocy też bez siebie

liczba komentarzy: 4 | punkty: 4 | szczegóły

sam53, 23 kwietnia 2020

Znajoma Picasso

przychodziła zwykle wieczorem
jak pierwszy głęboki sen zmęczonej wyobraźni
albo chłodny powiew wiatru od strony lasu
malowałem ją wtedy w ciemności
nieprzeniknionej jak noc na końcu świata
światłem były jej oczy

zamazane pocałunkami płótno kwitło pożądaniem
zmieszane farby spływały w szczeliny podłogi
w mrocznych plamach unosiłem obraz z dna oka
a ona wychodziła powoli zostawiając za sobą
zapach Channel

nigdy nie zapytała - jaki ze mnie artysta

liczba komentarzy: 5 | punkty: 2 | szczegóły

sam53, 23 kwietnia 2020

Ty i wiosna

każdy ranek pachnie słodką tajemnicą
kwitnie majem a ten z tobą białym bzem
wtedy kwiaty co tam pąki głośno krzyczą
kocham wiosnę kocham wiosnę
ciebie też

kocham w słońcu kocham w deszczu całym sercem
w słowach wiersza i w piosence jeśli chcesz
tę przy której budzę ciebie coraz częściej
kos rozśpiewał się na dobre
z wiersza w wiersz

fiolet z różem tańczą walca gdzieś w obłokach
noc ciemnością pogrążyła się we śnie
tajemnicą żyje miłość - kochasz - kocham
ech zatańczmy póki wiosna
pachnie bez

liczba komentarzy: 3 | punkty: 2 | szczegóły

smokjerzy, 23 kwietnia 2020

ot tak

pomiędzy byłby a jest
w kradzione życie obrastają
warunki do spełnienia

zniesmaczony aleksander
walnął pięścią w stół
i zaczął być

ot tak
po prostu

liczba komentarzy: 19 | punkty: 5 | szczegóły

Teresa Tomys, 22 kwietnia 2020

autostradą do deszczu

i wyszłam
nie między ludzi
a w przestrzeń
mijam dzień

w rzepaku jak w ulach
brzęczenie pszczół
zapach miodu
i wiatru

nad wartkim strumieniem
tańczą białe obłoki
śpiewają ptaki
tuż obok stary las

przy samym brzegu
szpaler białych brzóz
pod nimi soczyste trawy
są cudem

za to w polu
hula suchy piach
zostawia obraz księżycowy
czeka na chmurę ulewy

IV.2020/T. Tomys

liczba komentarzy: 3 | punkty: 3 | szczegóły

smokjerzy, 22 kwietnia 2020

ćwiczenia z niczego

blatem stołu
zawładnęła pani analogia

pusty talerz - czysta kartka

rodzącemu się pytaniu
nie odpowiem

niech rozstrzyga
kompetentny głód

liczba komentarzy: 5 | punkty: 4 | szczegóły

normalny1989, 21 kwietnia 2020

Świetlik

Krzyk w głowie mocno dokuczał
Teraz, kiedy zamilkł, wiem że istniał
Wiatr koronami drzew delikatnie porusza
Rzeka zmienia swój bieg, w myślach.
Zrobiłem krok, sowa w tle pieśń nuci
Coś w tym jest, ból już mnie nie smuci
Ból? Co to w ogóle jest, wiem że istniał
Świeci słońce, pada deszcz, w myślach.
Kolejny krok, krzyk pchał w przepaść
Nie opierałem się już, a to wiele zmienia
Wykonałem skok bez zastanowienia
Boisz się? Nie bój, na dole nic nie ma.
Myślisz, że demony karmią strachem?
Zrób krok, dobrze Ci radzę.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 21 kwietnia 2020

"Polska plus czy Polska minus?"

"Plusy dodatnie"? "Plusy ujemne"?
I wszystko jasne, lub wszystko ciemne.
Cywilizacja, która nic nie wie,
chce dla kolejnej tworzyć podglebie.
.
Katastrofalnie, albo radośnie
plącze się, myśląc, że coś wyrośnie
na recyklingu z przełomu wieku
i wszelki sprzeciw zniszczy w człowieku.
.
Zaszczepi sztuczną inteligencję
i wykorzysta myśli potencję
nowy algorytm - cud gospodarczy.
Cudów dla wszystkich jednak nie starczy!
.
Nie zdoła wszystkich osłonić tarcza,
a filozofia - schyłkowa, starcza,
wciąż nie zamierza troszczyć się o to,
"Bo nic tu po nas... choć by i Potop!"

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

RENATA, 21 kwietnia 2020

głód

bóg jeden wie jak bardzo
i jak wszystko zrobię dla ciebie
milę przebiegnę utulę wymiętą
skruszoną po nocach z innymi

igrasz sobie mała z huraganem
namiętności im dajesz pieścić ciało
do mnie przychodzisz bez wyjścia
w ramach pocieszenia kurwa mać

tak trudno wytrzymać bez ciebie
te smutne noce i samotne poranki
zapijane częściej szkocką lub winem
wiesz że kocham szalenie i będę

na każde skinienie obietnicę wyzutą
z prawd wszelkich w głowie bąbelki
nie do kupienia jeseś Ariadno
nić kuszącą wysyłasz podsycasz ogień

odejdż bo natura nie wytrzyma
tych litrów wina i wory pod oczami
obrzydliwe zmarszczki odejdz
Heleno trojańska dla mnie
wreszcie umarłaś

liczba komentarzy: 3 | punkty: 3 | szczegóły

10 - 30 - 100

Najnowsze prace:

poezja

Wylatując nad poziomy

Niepewność...

Znajoma Picasso

Ty i wiosna

ot tak

autostradą do deszczu

ćwiczenia z niczego

Świetlik

"Polska plus czy Polska minus?"

głód

Ostatnie komentarze:

kontakt z redakcją