Najnowsze prace:

poezja

wszystkie dodane wczoraj tydzień temu przed miesiącem rok temu

Przędąc słowem, 25 stycznia 2025

Proćpakowi

Został stracony
Kiedy styczniowy mróz strasznie heblował
całun śmiertelny począł się panoszyć

Stracony został
Wisząc ze sznurem ostatniej pieszczoty
młodziutki harnaś dech śmierci smakował

Stornel

/Został stracony na szubienicy 26 stycznia 1796 roku w Kamesznicy. Miał około 28 lub 29 lat.../

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

absynt, 25 stycznia 2025

Nieobecni milczą

Być Bogiem to wylizać świat. Wciąż i wciąż lubimy to samo.
Pustkowie, tuż za miastem zapomniany poligon, resztki umazanych
smarem filtrów, ślady gąsienic. Miałem cię tam – jako drugi.
Rzygałaś. Dlaczego się zgodziłaś?

Dotykam pościeli, puchowej poduszki, którą kładłaś pod siebie,
otwieram szkatułkę ze złotem. Zawsze spokojnie
zdejmowałaś tony łańcuszków, diamenty w oprawie zła.
Skąd ta poetycka zaduma nad ich kolejnością?

Na pogrzebie matki
powiedziałaś: – Nie grzeszy tylko ten, kto już umarł.
Wyszłaś i zatrzasnęły się drzwi. Polisa na życie. Niewiara.
Seks. Wyrwane trzewia i zlana potem lalka. Ostatni raz.

Zamykam się na miłość, uczucia, mam to gdzieś, a jednak
wciąć jesteś wiedźmą, której pożądam. Matką mojego strachu.
Uwiera nas czas, jak przyciasne buty – a nieomylność?
To cecha tych co zdradzili.

Czy poza seksem cokolwiek znaczę?

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 25 stycznia 2025

Mówca

Kto przemawiając macha rękoma,
do swoih racji mnie nie przekona,
ściskając w palcach szóstek drobinę,
która stanowi sporu przyczynę
w kraju podziału i bałaganu.
Nie jest Idolem i Mężem Stanu!
.
Ta mowa ciała z innego morza
ma powstrzymywać emocji pożar
i nie przystoi arystokracji
przekonującej lud do swych racji,
wbijając słowa w górę i w dół.
"Obora słucha, gdy ryczy wół"
..
Chodząc po scenie jak tygrys w klatce
trudno przedstawić siebie za zbawcę.
Mówcy potrzebne opanowanie
zanim na czele Narodu stanie
i warto przykład brać z poprzednika,
co znaczą gesty i symbolika.
Czym jest powaga i elegancja?
Granice także ma tolerancja!
.
Na to, co nasze, a co jest obce.
Nie każdy Rodak jest Narodowcem,
a słuchacz widząc -sześć-sześć... i sześć
groźnym symbolom oddaje cześć.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

violetta, 25 stycznia 2025

Błyszcząca nadzieja

ucieszona rzadkim promykiem
dotykam zalążków mojej podróży
gdy czysty dom zobaczę bazie
pąki migdałów a w żonkilu siebie
kojącego koloru wyglądu listka

liczba komentarzy: 2 | punkty: 7 | szczegóły

Przędąc słowem, 25 stycznia 2025

Kurnik /losy/ cz.2 ostatnia / Pantum

Rzucały kury losy: wybór trudny
kogutek siusiał każda na zło dmucha
wszak instynkt kurzy może wiele zburzyć
pierwsza to rzuca drobna liliputka

kogutek siusiał każda na zło dmucha
po co im ślubny w dodatku paskudny
pierwsza to rzuca drobna liliputka
losem sekundy okazał się pusty

po co im ślubny w dodatku paskudny
czarna się puka zbyteczny jest brudas
losem sekundy okazał się pusty
cisnęła ruda zdolnościom zaufam

czarna się puka zbyteczny jest brudas
odbyły kursy by kurnik był schludny
cisnęła ruda zdolnościom zaufam
wcielając nurty na okresie próbnym

odbyły kursy by kurnik był schludny
wszak instynkt kurzy może wiele zburzyć
wcielając nurty na okresie próbnym
rzucały kury losy: wybór trudny

/Koniec/

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

Przędąc słowem, 25 stycznia 2025

Kurnik /podchody/ cz.1 / Pantum

Pyszny kogucik pokochał surducik
kwitnął elegant zabawny jak teatr
by kury skłócić przywdziewał cud ciuszki
cele zaś ścierał gdyż mina nieszczera

kwitnął elegant zabawny jak teatr
modę narzucił chcąc kurkę poślubić
cele zaś ścierał gdyż mina nieszczera
żeby się zmusić zakupił jaj tuzin

modę narzucił chcąc kurkę poślubić
nieśmiałość zżera planem trzeba wcielać
żeby się zmusić zakupił jaj tuzin
wszystkie nadziewał przy każdych niedzielach

nieśmiałość zżera planem trzeba wcielać
myślami tulił udając nasz sztukmistrz
wszystkie nadziewał przy każdych niedzielach
malując próbki zdolne los odwrócić

myślami tulił udając nasz sztukmistrz
by kury skłócić przywdziewał cud ciuszki
malując próbki zdolne los odwrócić
pyszny kogucik pokochał surducik

liczba komentarzy: 5 | punkty: 5 | szczegóły

ajw, 25 stycznia 2025

multiwersum

jak ogród rozwidlających się ścieżek
rozgałęziam w nieskończoność
alternatywne światy
utkane z czasu i przestrzeni

nieuchwytna ciemna materia
nie wzniesie nas ponad kosmos
ultralekkimi cząstkami

żyjemy w kosmicznym okruchu
wokół nas miriady galaktyk
nieskończony fraktal
w otchłani rozwiązań

liczba komentarzy: 10 | punkty: 5 | szczegóły

absynt, 25 stycznia 2025

Miałem kiedyś poczucie piękna

Narastanie entropii, czy wolność rzucona na przetarg.
Kolejny rozdział niewydanej powieści. Stare fotografie,
pamiątki z tamtych lat – kosmyk włosów, koronki, róża
i rysunek psa. Wrzucone do ognia płaczą.

Pytanie o granice – wyuzdanie to lukrowany grzech,
ciekawość to skaza. Tatuaż duszy. Mściwość, jak brzytwa
odcina przeznaczenie. Obojętność parzy, a rozdrapana
jałmużna spływa wprost do ust.

Maleńka plamka w oku, zmiksowana paleta barw.
Wraca zwyczajność. Klaksony aut, migotanie świateł,
lubieżna chciwość. W kieliszku płonie śliwowica.
Naiwność znowu jest w cenie.

Są i oni.
Faceci – niesamowita odmiana pojedynczej komórki.
Kleks w Tablicy Mendelejewa. Chodzą na siłownię, w głowach
idiotyczne nauki o męskości, rozszarpane struny, których nigdy
nie powinni dotykać.

Są i one.
Rozkapryszone dziewczyny – siedzą same, pijąc Margaritę
wymieniają się wrażeniami. Platynowa blondynka połyka mikrofon,
łzawe tango porywa z miejsc. Małomiasteczkowa piękność
zachwyca.

Unikam zatrutych emocji.
Zamawiam to samo, wypijam przy barze i znikam. Odespać
niespełnione marzenia. Smakowita piękność poczeka.
I znowu boso na spotkanie – dnia.

liczba komentarzy: 8 | punkty: 4 | szczegóły

wolnyduch, 25 stycznia 2025

Wyśnij mnie

Dla tych, którzy lubią wiersze o miłości :)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Wyśnij mnie mój ukochany,
w kloszach - lasu, parku, sadu,
wśród przestrzeni neutralnej,
z dala od ludzkich dramatów.

Wyśnij mnie nad brzegiem rzeki,
która szepcze czułe słowa -
o radości dusz pokrewnych,
które się musiały spotkać.

Wyśnij gdzieś na morskim klifie,
żebyś mógł w niebo spoglądać -
płonąc jak rydwan złocisty,
by w perlistym brzasku rozstać.

Wyśnij na ruchomych piaskach,
aby w dłoniach mnie przesypać,
bym klepsydrą była czasu,
który dla nas się zatrzyma.

Wyśnij mnie, nim w białe sieci
prządka zima złowi drzewa.
Nim sparzone mrozem serca
w bryły lodu pozamienia.

Wyśnij w jesień, gdy barokiem,
pełnym darów nas obdzieli,
żeby zdążyć tuż przed zmrokiem,
najczarniejszym z wszystkich czerni,

Nawet, gdy jej głębia zmieści
koniec i początek ścieżki…

liczba komentarzy: 6 | punkty: 3 | szczegóły

wolnyduch, 25 stycznia 2025

Śpieszmy się kochać posłańców sztuki

Ku pamięci Pana Emiliana Kamińskiego
/napisałam go kilka dni po jego śmierci, która nastąpiła
26 XII 2022 roku/
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~`~~~~

Trudno się z tym pogodzić,
gdy czas wizjonerów i ludzi Renesansu
wymiera i odchodzi w niepamięć.
Czujemy żal, kiedy wykruszają się ludzie wartościowi,
tacy, którzy tworzą teatry domowe -
z flagami protestów antykomunistycznych,
dobrze wiedząc, czym grożą ich „Bluzgi”, a jednak bluzgają w najlepsze, nie patrząc na ewentualne konsekwencje,
bo wiedzą, że muszą być w zgodzie z ich wewnętrznym ja.

Może tak to już jest, że tych najlepszych Bóg woła do siebie i dlatego Pan Emilian też został powołany, tak, jak wielu innych, znakomitych, choć nie grających na aż tylu instrumentach, które dał mu w darze?

Z pewnością nie tylko dla bliskich, ale i dla wiernej widowni to cios poniżej pasa.
Na dodatek w ostatni dzień Bożego Narodzenia,
który stał się jednocześnie ostatnim dniem życia - wspaniałego aktora i reżysera, wiernego swoim ideałom,
dyrektora teatru „Kamienica”, człowieka wielu talentów, włącznie z literackim.
************

Co roku mniej jest starych mistrzów.
tych, którzy ukochali sztukę,
dziś teatr z filmem mam na myśli,
gdy odszedł ich wybitny uczeń.

Rzadko się trafia taki talent,
gdy człek orkiestra darem z niebios,
którego życie misją tkane,
w pasmach sukcesów oraz lęków.

Teatr „ujutny” przez lat wiele,
chociaż w piwnicach, to wysoko
trzyma poprzeczkę, na trzech scenach,
gdzie duch stuletni się unosi.

Choć nikt nie wierzył, że sugestia
Josepha ziarnem pięknie wzejdzie,**
cudownie, kiedy się marzenia
spełnieniem stają wizjonerów.

Serce kultury dziś w żałobie,
bo odszedł mistrzów ulubieniec,
przez Bardiniego namaszczony
i przez rozmowy z księdzem Jerzym.

Ten, który pragnął, by rozmowa
mogła się toczyć, mimo różnic,
wzorem Helmuta „czas swój wąchał”,***
a strach społeczny śmiechem studził,

Lecz ponad wszystko służył ludziom,
czyż to nie szczytna misja sztuki?

~~~~
*Nawiązanie do słynnego cytatu ks. J. Twardowskiego „Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą”
**Nawiązanie do broadwayowskiego reżysera Josepha Papp, który sugerował E.K by założył własny teatr, jeśli kiedyś zakończy się komuna.
***Nawiązanie do Helmuta Kaizera, jednego z mistrzów E. Kamińskiego,
wielkiego człowieka teatru, /dramatopisarza, eseisty, reżysera, tłumacza/, który uważał, iż należy być na czasie odnośnie swojego pokolenia, czyli pokazywać to, co jest dla niego ważne - „wąchać swój czas”.

liczba komentarzy: 4 | punkty: 4 | szczegóły

10 - 30 - 100

Najnowsze prace:

poezja

Proćpakowi

Nieobecni milczą

Mówca

Błyszcząca nadzieja

Kurnik /losy/ cz.2 ostatnia / Pantum

Kurnik /podchody/ cz.1 / Pantum

multiwersum

Miałem kiedyś poczucie piękna

Wyśnij mnie

Śpieszmy się kochać posłańców sztuki

Ostatnie komentarze:

kontakt z redakcją