Latest items:

Poetry

	Michał Wodecki
	PROFILE About me Friends (21) Collections Poetry (72) Prose (15)

latest best rating most commented

Michał Wodecki, 8 august 2014

Taniec

błogosławieni w tańcu
oszczędni w ruchach
pokorni w muzyce
oto bezgłośna Pieśń na Pieśniami

ręce kroją kawałki słońca
na skorupkach greckiej wazy
przesuwają fazy księżyca
nimfa i półbóg

w harmonii
nawet w kwantowym świecie
na wspólnych orbitalach

wypełniają przestrzeń
tańcem

number of comments: 2 | rating: 2 | detail

Michał Wodecki, 7 august 2014

co będzie gdy umrzemy

ty i ja zakotwiczeni na słonecznych leżakach
słomkowe kapelusze szklanki
przed wojną po wojnie
zardzewiała huśtawka
złośliwość wiatru w pomieszanym czasie
rozwiane suknie przed kościołem
młodość jak tamten poranek i wspólne śniadanie

będziemy być może w cerkwi
malutcy mniejsi od stawianych świec
wystające długie korzenie zębów
z uszkodzonych zębodołów
wierzę że rozsypujące się paliczki dłoni
splotą nas we wspólny różaniec

number of comments: 1 | rating: 4 | detail

Michał Wodecki, 7 august 2014

„Wszyscy jesteśmy Chrystusami”

Przydrożny krzyż
Zdarzył się przy powrocie z apteki
Wokół szemrane towarzystwo
Duchów

Przystanek
On też przystanął
Odpoczywa po całym dniu pracy
I birbantce z apostołami

Jaki?
Czy każdego z nich trzeba nazwać?
Lekkoduch
Wisi bez cienia
Po dłoni chodzi mucha

Przysiada ptak
Krzyż ożył
Stabilizuje obraz
Przekrzywiając przestrzeń

Muchy już nie ma
Może na wieki
Idę w stronę domu
Myśląc czym popiję tabletki

Drzewo rozsycha na słońcu
Mija mnie dziewczyna na rowerze
Czuję że ten którego spotkałem
Złożył krzyż do torby i odjechał
Autobusem

number of comments: 2 | rating: 6 | detail

Michał Wodecki, 6 august 2014

Tracheotomia

W parku na ławce
Zjada go robaczywe jabłko
Oddycha niżej
Poniżej
Chrząstka krtani i skalpel
Świst minionych wieczorów
Stan wojenny dotyczy całego narodu
Wszystkim zagraża
Wszyscy będą jakoś chorzy
Niektórych pożre starość

number of comments: 1 | rating: 5 | detail

Michał Wodecki, 6 august 2014

Bez końca

przy końcu bez posłowia
gdzie Kaukaz nagie skały
w nicość wpadające morza
i szlak górski nagle zabrany
na skrawku materii blisko jej ducha
i brzegu stołu tam uczta Cyklopa
w wyścigu nad przepaść
z widmem Jamesa Deana
przed własną Apokalipsą
na dachu wieżowca
przed skokiem bez bungee

to dopiero początek

number of comments: 1 | rating: 2 | detail

Michał Wodecki, 5 august 2014

Rana

Danusi

jestem twoją raną
rozwarte brzegi skóry
mięśnie i ścięgna
naczynia na limfę i krew

naga kość
zwapniała szczelina
złamanie dobra
lekcja anatomii
dla sumienia

złóż larwy
błyszczących much
gangrenę ulecz
niekonwencjonalną miłością

nie szyj wygiętą igłą
(esperal wyszedł z mody)
niech oddycha
pocałunkiem
Tobą

number of comments: 1 | rating: 1 | detail

Michał Wodecki, 5 august 2014

proza poetycka 1

Zeszyt jest żółty. Będziemy w nim pisać o dziewiętnastym wieku.
Studenci medycyny kradną z cmentarza zwłoki. Robert Louis Stevenson.
Migocą knoty świec –na ścianie wątroba udaje dynię. Preparują.
Mięśnie i ścięgna. To serce dziecka- blue baby- niezarośnięta dziura w przegrodzie.
Kości czaszki pełne sztucznych dziur- bez anatomicznych nazw.
Ta narośl to nowotwór.
Dnieje. Skrzętnie chowają dowody zbrodni. Ktoś puka do drzwi.
Chyba nie Bob.
Nikogo.
Nawet Boga.

number of comments: 1 | rating: 1 | detail

Michał Wodecki, 5 august 2014

Pierwsza miłość, ostatni sen

czekała na mnie przed szkołą językową
gdzie uczęszczała moja żona i syn
ubrana w białą bluzkę czerwony żakiet
najbardziej interesowała mnie twarz
ale bałem się spotkania oczu

nie spóźniłeś się
powiedziała
i szliśmy w kierunku parku
mrowiący dystans urywane zdania
dwadzieścia lat innej drogi
tak jest i koniec

a jednak ciekawe
jest coś w tym myślałem
to ja byłem wtedy zakochany
odgarnąłem czułą ręką jej muchy w nosie

i ujrzałem jej oczy
jak zwykle niebezpieczne
niepewne i zbyt wyniosłe

żałujesz?
głos ze studni jak to we śnie
najbardziej żałuję że biorę
wokół mnie pustka
zdawało się że za rogiem słyszę
stukot jej obcasów

number of comments: 2 | rating: 2 | detail

Michał Wodecki, 31 july 2014

Ogród

ogrody są zamknięte. rudymentarne furtki z rustykalnym
kluczem. wybujałe paprocie. w bujdzie biegunów babcia-
spadła z jabłoni . dłonie w bez palczastych rękawiczkach trzy-
mają kolczaste druty. z czerniaka na czole polewka po skibach
cery.
grzech nieposłuszeństwa.
boska samotność na działkach.
pod zardzewiałym płotem leży stary maleńki.
bawi się pleśniawkami- na razie wie,
że przed nim życie bogate w krew,
a ogród nieosiągalny.

tylko nenufary to poezja

number of comments: 2 | rating: 1 | detail

Michał Wodecki, 27 july 2014

π/2

Mojej psychoterapeutce

jest ich dwóch który to nie wiadomo w chorobie

zrodzony bliźniak on czekał na tarczę w złości
gdy odbiła lotkę rzucił się do sznurówki
buta i wybiegł

zdjął okulary pytając delikatnie o dzieci
ona też swoje w dwa palce
zawisły w wahaniu nad granicą biurka

oczy jak cztery czarne koty

„moje dzieci to maluszki trzy latka drugie
czternaście miesięcy”

założyła z powrotem
zatrzasnęła drzwi z napisem:
„ pacjentom wstęp wzbroniony”

liczba pi

number of comments: 1 | rating: 1 | detail

Michał Wodecki, 26 july 2014

mama, ogród i słońce

gdy przyjechałem z córką mama wychodziła z ogrodu
inna perspektywa ledwo ją poznałem
jakby odmłodniała i łatwiej zrozumiałem
że zaczęła się dla niej starość

niedawno odwiedziła swoje siostry tu nie ma znajomych
sama zupełnie od czasu śmierci mojego taty

wieczorami siedzi pewnie przy sztalugach i maluje samotność-
obraz bez oparcia stacza się po spirali drewnianych schodów
stoi uśmiechnięta wpatrzona w najmłodszą
wnuczkę na trochę będą razem

jak wampir jak dziki
człowiek potrzebuje krwi i ciała drugiego człowieka
to zobaczyłem w tańcu zachodzącego słońca
w siwych włosach mamy

number of comments: 9 | rating: 3 | detail

Michał Wodecki, 26 july 2014

nie bierz

nie próbuj narkotyków bo w nich straszny mrok
czapa uszyta z obcego materiału na drżącym mózgu
trzeźwy odkrywasz dziurawą pamięć
wstyd brak sił i pieniędzy

nie bierz narkotyków bo życie z nimi jest bez celu
jaźń zamienia się w substancję
i nie chce powrotu do ciała

nie bierz bo stracisz to co miałeś
nawet jeśli było to
nic ci nie zostanie
wyplujesz serce i wątrobę

nie bierz obietnicy tysiąca słońc
możesz z czasem zobaczyć piekło
w które nie wierzyłeś

podobno nie można przestać
nieopatrznie sprawdziłem
podobno nie istnieje
tylko przygnębiająca prawda

niepohamowany głód

number of comments: 4 | rating: 4 | detail

10 - 30 - 100

Other poems: cokoliki, wracając, reminiscencje, Przednówek, sen dziewczynki, słońce, A klasa, Przychodzi wiara, w parku, Starszy, smaki, smoki, Orkady, Bibliofilia, w środku pustki, Wyspa Olchon, ***, lenin w gorkach, Zakupy, Gesty, spadek, Mars, Resztki, Bajka, ostatni wiersz, dłonie, który jeszcze raz, jak tam w domu?, Gra Miles Davis, Deptanie kapusty, Oddział zamknięty, Na plaży- triduum, lekki zawrót głowy, Nowy świat, choroba przebiega łagodnie, przed snem, Zwierz, Przed południem-Widokówka znad morza, Podróże-Widokówka znad morza, Widokówka znad morza-Biały żaglowiec, uciekinier, Krótkie rozważania przed Kościołem, kamery są wszędzie, wypchane ptaki, Krawcowa, janczar, UFO, Godżilla, Przed kremlem, Bazylia, zadość, Szczęśliwa chwila, Dziecko, Podróże, Widoczek, Ból zęba, Szatańskie stygmaty, zauroczenie, stare domostwo, Ulica, moja córka jest delfinem, Taniec, co będzie gdy umrzemy, „Wszyscy jesteśmy Chrystusami”, Tracheotomia, Bez końca, Rana, proza poetycka 1, Pierwsza miłość, ostatni sen, Ogród, π/2, mama, ogród i słońce, nie bierz,

Latest items:

Poetry

Taniec

co będzie gdy umrzemy

„Wszyscy jesteśmy Chrystusami”

Tracheotomia

Bez końca

Rana

proza poetycka 1

Pierwsza miłość, ostatni sen

Ogród

π/2

mama, ogród i słońce

nie bierz

Latest comments:

contact with us