Latest items:

Poetry

	Yaro
	PROFILE About me Friends (17) Poetry (2351) Prose (6) Photography (17) Diary (6)

latest best rating most commented

Yaro, 2 october 2018

jesienią

rozpływa się w błękit
odpadły suchy liść
by stać się nawozem

owinięty przez małego tkacza
delikatnością babiego lata

odpada od drzewa
oddala się dziecko od matki

by stworzyć mikroświat
pomiędzy swymi

number of comments: 1 | rating: 1 | detail

Yaro, 2 october 2018

spokój

drzewa
karmione słońcem
deszczem nieba

number of comments: 1 | rating: 2 | detail

Yaro, 2 october 2018

rozmowa

Twój ojciec Abba
moim ojcem Roman

Ty jesteś wszędzie z Ojcem
mój ojciec odpoczywa (może wiecznie )
myślę że bywa między nami
przepoławia nas przestrzeń

między Bogiem a mną
zimny kosmos
z obrazem otchłani gwiazd

On widzi dużo więcej
słyszy nieskończenie

słyszę tylko głosy
nawoływania
widzę chaos bez opamiętania

powiedz którędy pójść
by nie zbłądzić jesienią
dni krótkie ani okrucha prawdy

życie człowieka wielkości łzy
nie dotrwam do nieskończonej wieczności

number of comments: 1 | rating: 2 | detail

Yaro, 1 october 2018

Eden kiedyś żył

w mojej głowie drzewo pnie się do Nieba
światłowodem zamiast wody
z życiem płynie purpurowa krew
zapach twoich ust spierzchniętych od łez

teraz gdy po rozmowie z Bogiem
widzę więcej
widzę ludzi w dzikim pędzie
obłęd ogarną pełną łódź co tonie

gdy sygnał się urywa modlitwy nietrafione
w sercu żal pustka zimny wiatr rozwiewa włosy
wytłumaczyć nie potrafię się nie wiem dokąd ciągnie mnie ten świat

teraz gdy po rozmowie z Bogiem
widzę więcej
widzę ludzi w dzikim pędzie
obłęd ogarną pełną łódź co tonie

number of comments: 0 | rating: 1 | detail

Yaro, 27 september 2018

w nosie

sprzedali mnie
noc nie walczy z sennością
ktoś ze mnie kpi

zakochany w rejonie
nie potrafię zmienić lokalizacji
z ławki na noclegownie
gdzie bród nie lubi czystych rąk
zapachu po alkoholu

dymem w oczy
popiołem po włosach
każą sypać nam i się bać
grzechem żyć
grzechem trwać

byle gdzie to mam mówię wam
punk i wysoka moralność
przyprowadzi pod zamknięte drzwi
jesteśmy kluczem do nieskończoności

number of comments: 4 | rating: 2 | detail

Yaro, 26 september 2018

Ikar

spadam w dół długi to lot
trwa całe życie dotykam prawie dna
wciąż lecę witam gołębie słyszę śpiew syren
one tu są na falach łez

życie przeleciało mnie wiatr wiał
śmiech szyderczy uspokaja demona
spada dzień wypływa noc
kilka gwiazd nie ma tam mnie

słońce gdy było bogiem
księżyc za mgłą też tutaj był
człowiek zamyślony spokój
dwie sprzeczne natury czerń i biel

number of comments: 1 | rating: 2 | detail

Yaro, 26 september 2018

świadomość

wiele widziałem przeżyłem kilka tragedii
życie jest jak dramat jak scena w teatrze
mieszkam w małym mieszkaniu nazywam je serce
gdy pada deszcz płacze razem z nim

dzieci są skarbami na ziemi
przekazać należy im wiedzę
jak zadbać o powietrze i ziemię
dzisiaj świat jest podlejszy niż zawsze

w kilku słowach zamykam dzień
nie myślę o tym co było
cieszy mnie świadomość
nikt nie zrozumie słów ukrytych w kamieniach

człowiek zatruty zachłyśnięty
potrzebą mienia błyskotki
posiadania wydawania zarabiania
harówy od rana do rana

number of comments: 2 | rating: 1 | detail

Yaro, 24 september 2018

pora się obudzić

wdrapałem się na szczyt
by szybko z niego spaść
kochałem ciebie
życie kochało nas

odjechałaś czerwonym autem
bliżej było mi do horyzontu
niż dotrzeć do progu domu

zapamiętałe kłamstwa ukuły serce
w szczere słowa nie wierzę nikomu
człowiek żyje człowiek umiera
praca wcześniej nauka śmierć w przytułku

odjechałaś czerwonym autem
bliżej było mi do horyzontu
niż dotrzeć do progu domu

nadciąga burza z zachodu
nie to jest jedynie list od ciebie
piszesz że popełniłaś błąd
wybacz nie chcę obcych w domu

odjechałaś czerwonym autem
bliżej było mi do horyzontu
niż dotrzeć do progu domu

number of comments: 0 | rating: 1 | detail

Yaro, 23 september 2018

oddychać z łąką

jęzory mgły zawisły lekko
niby dym a jakby rześko

nad łąką gwarno

kumanie żab , cykady , śpiew ptaków
krzyk czajki

w oddali dzikie kaczki
jakby w słownej jatce

niesie się życie nocy letniej

rzeką co brzeg porosły
tataraki zapach niezapomniany
cudnej łąki

lilia wodna co dzbanek rozwarła
bielszy od pierwszego śniegu
kusi owady bąki barwne ważki

bociek szuka żabek lub myszy polnej
młode na stodole klekoczą głodne

gaździna na ławce pali skręta
wciąga od czasu do czasu tabakę
wspomina zamyśla się czasem

dokąd idzie człowiek gdy zamyka oczy
wieczny zegar którego nikt nie zatrzyma

number of comments: 1 | rating: 1 | detail

Yaro, 23 september 2018

zatopiony w czasie

zapamiętać dzieciństwo ukryte w kamieniach
rzucanych prosto z mostu do rzeczki
kiju którym czasem ojciec przechrzcił

pamiętam czas zastygły w słońcu
oddycham dziś tym

nie liczą się przyszłe dni
nie mamy wpływu jak będzie

ważne że jest się bohaterem
w dniu który może być naszym ostatnim

zatopiony w czasie obserwuję chaos
który mnie otacza i wykracza poza granice

przyzwoitość nie ma znaczenia
wszystko się zmienia i mieni

idąc lasem chciałbym się rozpłynąć zniknąć
w świadomości spocząć i patrzeć na zgniliznę świata