Latest items:

Poetry

	Yaro
	PROFILE About me Friends (17) Poetry (2350) Prose (6) Photography (17) Diary (6)

latest best rating most commented

Yaro, 12 may 2019

jest pięknie

jest pięknie
kwiaty w ogrodzie są piękne

twoje piwne oczy są na swoim miejscu
w kolorach nieba ubrana nadzieja

wiem że odejdziesz
gdzie twoje miejsce
nie będę cię szukał
nie będę cię wołał
jest pięknie
krótko namiętnie
przemijał skrzętnie czas

dotykałem twoich włosów
koniuszkami palców

na słowa rozstania
zabolało serce
dusza zapłakała

pomyślałem szkoda

number of comments: 0 | rating: 1 | detail

Yaro, 12 may 2019

dni policzone

poznałem cię o kilka
wschodów słońca za późno
czytałaś moje wiersze
nie ofiarowałem nic więcej

mówiłaś za młody
drżało w głębi serce
spękane lustro
krwawią ręce

pod powiekami
horyzonty utopione
chaos myśli
układanką w głowie

miłość inny wymiar
przestrzeń dla duszy i ciała
między nami przepaść
na smutkach jak statki
odpłynęłaś w ramiona

wybrałem drogę surową
nie kaznodziei a żołnierza

number of comments: 0 | rating: 2 | detail

Yaro, 12 may 2019

cały marny świat

we snach czuję smak popiołu
zapach palonej gumy i nafty
w oczach gryzący dym
zbudzony składam kolana

zgarbiony tak wyczekuję świtu
by nie zasnąć jeszcze raz
wyśnić świat który błądzi
pośród pożogi w cieniu gwiazd

człowiek posiada wszystko co złe
buduje wynajduje niepotrzebnie
Bóg ofiaruje wiele nic w zamian
człowiekowi za mało chce więcej

nienażarte wieprze śmierdzą
brodzą w gnoju szczają pod siebie
opasłe brzuchy ciągnąc po ziemi
w szyderstwie gnoją innych ludzi

number of comments: 0 | rating: 1 | detail

Yaro, 10 may 2019

po twarzy

moja twarz jest wymowna
wyryta każda zmarszczka
zwycięstwo lub porażka

w snach płynę Titanikiem
do lepszego świata
tonę w połowie rejsu
opadam na dno

z pełnym zestawem porcelany

zbudzony opieram oczy
o szarą rzeczywistość
nieprzytomny
kulam się do okna
przecieram dłonią świeży dzień

szara okolica ściska mnie w pół
zaciskam zęby zapalam papierosa
uspokaja mnie gdy
masujesz zimne skronie

całujesz szepczesz
proste słowo
kocham

number of comments: 1 | rating: 1 | detail

Yaro, 6 may 2019

pamiętam

szukam
śladów na piasku
idę plażą
wzdłuż brzegu
falowanie myśli

słona woda zmyła słone łzy
krople chwil na szkle

odeszłaś z nim
oszukałaś serca

zawsze będę błądził ulicami
wśród blasku lamp
zapamiętam cię na wieki

szum morza
kiedyś zaświeci latarnia nadzieja

szansa przeszła
mrok tonę w nim
minęła ta chwila

wysuszony bukiet róż
lekka dusza ptaka

na papierze tusz

number of comments: 1 | rating: 2 | detail

Yaro, 29 april 2019

czuję zapach ulicy

samotnie tutaj powiew wiatru
szmer papierków rozbite szkło
odwieszona słuchawka dotykał ją ktoś
czarny pies pożera resztki
śmietnik wielki opancerzony wóz

noc spowiła serce rozdarte na pół
na ogrodzeniu luźny drut
kawałek materiału faluje
wiatr podnieca ogień
betonowe bloki bez świateł w oknach
nastaje mrok w ludzkich duszach

budzi się zło sąsiad patrzy
przykuwa mnie jego wzrok
do starej spróchniałej ławki
wyjmuję papierosa z rozdartej paczki
siwy dym jak twoje włosy
wije się wzdłuż palców
żółtych od nikotyny

zapadam się w otchłani
wbijam w siebie ból
wracając wspomnieniami do dni
w których łatwiej żyło się nam

jak śnić gdy niepokój w dłoniach drży
głucho puste noce
niepewne dni

number of comments: 5 | rating: 1 | detail

Yaro, 22 april 2019

oszukany

przyjaciel oszukał cię
żona wyjechała do Włoch
zostałeś sam
z dziećmi które znasz
są dni nie do zniesienia
piekłem na ziemi

nie podawaj się idź
drogą wzdłuż ścieżek z łez
spójrz w niebo
Bóg nie opuszcza ludzi takich jak ty
radę dasz bo czemu nie
kochaj gdy deszcz słońce

samotność bezdomnym psem
żyć trudno samotnie źle
oszukany zbity przez los
odmień omen zły
przypadki chodzą pieszo
miłość odnajdzie cię
za dzień za dwa po nocy jak sen

nie podawaj się idź
drogą wzdłuż ścieżek z łez
spójrz w niebo
Bóg nie opuszcza ludzi takich jak ty
radę dasz bo czemu nie
kochaj gdy deszcz słońce

number of comments: 0 | rating: 2 | detail

Yaro, 18 april 2019

zdradzony

oddać życie za i nieprzyjaciół
aktem największej miłości
zdradzony człowiek wierzy
nie traci nadziei wybacza
ktoś dał się sprzedać

ból silniejszy od łamanie kołem

niewinność oplątana
w szmatę zbrodni
jak za słowa można karać

wolność dotyka delikatnie
skrzydeł ptaków wiatr
wilgotne powietrze

choć nikt ich nie chce karmić
Bóg je karmi to jest dobre

człowiek człowiekowi wilkiem
pieniądze bogiem
dążących nie tą drogą mnogo

są potrzebne by być
dobrym niewolnikiem
zniewolonym obywatelem
wolnego własnego więzienia
bez krat katem być łatwiej

polska droga krzyżowa trwa
z wieku ma wiek
bardziej odczuwalna
szczyt Golgoty blisko
ukamienowani pobici zdeptani

powstańmy jak powstajemy
choćby z popiołów
ukrzyżowani w ciemnej śmierci
pokonajmy mrok
by z nową twarzą
wymierzyć sprawiedliwość
ostatecznej drogi do ziemi przodków

by odpocząć w dolinie w objęciach Boga
Jedynego Stwórcy piękna co żyje
które nie ma końca
bo od Niego pochodzi
zło chciwość mamona
płonie w ogniu wiecznym
niegodziwym zapłata

zrozumieć trudno czy nie za późno

number of comments: 1 | rating: 1 | detail

Yaro, 18 april 2019

marnie to widzę

weź się w garść
bez zbędnego zaniedbania
w dłoni ściśnij garść ziemi

z niej zrodzeni
jak drzewa trawy
wszystko co lata
skacze ucieka

zapomnieć gniew
wszystko co złe

nie mów że ktoś zgromadził wiele
będzie miał więcej
przyda się nie zepsuje się

pisze wiersze za darmo
bo kto by za nie zapłacił

wskazówki się kręcą
po tarczy
zegar stary na wieży
ktoś go nakręca
bym z tobą pędził
od dzwona do dzwona

uciekają latka dzieci rosną
cała twarz w zmarszczkach
mam to w tyle idę szukam
wyczekuję przed drogą
dokąd zmierzam nie wiem

coś się zaczyna dziwnie
wyczuwam palec nosem
widzę wiele niedobrego
złe u szczytu rośnie
nabiera barw naciąga

wyczekuje słów nadziei
lepszym być pokazać
prawdziwą twarz starca

w głowie karnawał myśli
bombarduję duszę by wyjść
na zdrową stronę dobrze mi

number of comments: 1 | rating: 1 | detail

Yaro, 17 april 2019

niebieska bluzka

rozpinałem
twoją bluzkę niebieską
doznałem jakbym tyknął delikatnie
palcami nieba

w dłoniach dokomponowałem tętno
szybki oddech przesiąknięta bzem
pożeglowałem na wrzosowiska
śpieszyłem lekko nie dotykając ziemi

z głową w chmurach pasłem pragnienie
brakowało mi ciebie
ust czerwieni
o smaku dzikich czereśni
włosy leszczynowe pachniałaś lasem

ciepły letni deszcz na policzkach
razem przez świat
kroczymy drogą nie wiadomo dokąd

dobrze nam
wspomnienia powlekł kurz
jak starą skrzynie na poddaszu

ważne jest tu i teraz
odpuśćmy sobie gorzkie dni
niby że istniały

dobrze nam tutaj na naszym kawałku nieba