Najnowsze prace:

Poezja

	issa
	PROFIL O autorze Przyjaciele (53) Poezja (14) Fotografia (1) Wideo wiersz (1) Dziennik (4)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

issa, 31 maja 2011

w drodze do miasta

Widziałam dwa żurawie na zaoranym polu;
szarady, kręgosłupy z nieznanej opowieści.

Nie były moje ptaki. Nie była moja ziemia
ani las nieczytelny, z bazgrołów na powietrzu.

Nie zabierałam rzeki z cytatu z szyby obok;
przecięła most i znikła. Ktoś później zmazał domy.

Z nich patrzyli przeze mnie ludzie niczym żurawie
w spulchniony dawno spłacheć; przydrożnie nieobecni.

Gapiłam się z daleka w nagłówki z minerałów.

liczba komentarzy: 79 | punkty: 47 | szczegóły

issa, 11 lutego 2012

modlitwa uszata

gdy starzec mówi mamo
matka żarzy się lub jest duszą ziemniaka w popiele
i tak samo gdy chrypi stara kobieta
z piętami w powietrzu

ci bywają starcami którzy mówią
mamo o boże
plotą o daj mi uszatego ducha
i nasłuchują czy nie idzie bo rzygają i cichną

kto usłyszałby wyraźniej sitowie na językach
chmurę w skale kraksę w przedpokoju
morza wokół świeczki boże mamo uszatych duchów

liczba komentarzy: 82 | punkty: 41 | szczegóły

issa, 22 sierpnia 2014

Trzeba odejść

ptaki,

ile ich było: klucze, chmary, samotnicy,
przeniosły się do środka; przez buzię,
jak w wolierę: furk, furk, furk; i to zwyczajna jest rzecz,

ludzka nie ludzka kołysanka zamyka oczy

liczba komentarzy: 206 | punkty: 30 | szczegóły

issa, 12 stycznia 2017

Pragmatycznie

Żeby w nie istnieć, trzeba się napracować –
nie moja w tym głowa, trupie, była,
ale ty istniejesz, leżysz, jakbyś czegoś zapomniał:
zaraz cię obłupię, nie wiadomo, z czego.

Mówią: śmierci nie ma – i rzeczywiście –
czyż ty nią jesteś, być możesz, kiedy tak twoje lalczyne mięso,
bezbronne,
czeka na oprawę, na własną panią, która uleciała – nie ma nikogo –
kiedy przyjmuje panów z komunalnego zakładu – tragarzy –

jeden z nich zemnie czapkę w dłoniach na podbrzuszu i spyta:
– Przepraszam, czy możemy to wziąć razem z prześcieradłem? –

i wypręży się w pełni uroczystości.
– Proszę, naturalnie.

Nie ma z kim walczyć, nie ma z kim się zdarzyć ani z kim
się spotwarzyć, śmierci – ciebie nie ma w tym kadrze, ty
gdzie indziej: marzysz o wszystkim – co zabijasz.

liczba komentarzy: 22 | punkty: 13 | szczegóły

issa, 22 grudnia 2016

Już

ja, duchy, nas nie schwytam, nie wyłapię,

– ten kto osiadł przestał być duchem –

już ja nas, duchy, nie znajdę na mapie;
tak mnogich z nas, krewniaczych mi, ciał nie ma
od wieków, więc wierzę zaledwie na słowo
mięsu podobnie niebyłemu – z dawniejszych jatek –
kiedy o innym mięsie świadczy
martwym

– ten kto osiadł przestał być duchem –

tak wielu z nas też umarłych, choćbym i
najbliżej ich żywego ciała była – żadna różnica –

po mięsie wyśnionym jedynie
dlatego że przedrzeźnia bliźniaczo wygląd
bliskiego

Już nas, duchy, na szczęście, nie capnę,
nie dopadnę

liczba komentarzy: 15 | punkty: 9 | szczegóły

issa, 23 maja 2017

powroty

o, patrz, z czyjejś dłoni tu transportuje się pierś. o, i drugą.
ręce, szyja, brzuch odjeżdżają
z garści, i głowa, i nogi, i nie wrócą,
bo jaki spokój za drogi dla troski;

i mija się wioski, metropolie, rojowiska to maleją, to giną,
a każdy z kawałków - jest wiosną, która się karmi,
tak że nie wiadomo kogo jadło kto kurwa kto wiosna

liczba komentarzy: 9 | punkty: 9 | szczegóły

issa, 20 lutego 2017

Nie i obecność

Jest rzeczą –
straszne, nie mów nikomu – wysiąść z pociągu,
wracać do domu, a ten im bliżej, tym mocniej
znika, a ten im bliżej, tym bardziej nigdy,
nigdy go przecież nie było.

Jest rzeczą –
straszne, zobacz nikomu – idzie z plecakiem
uliczką wąską, z dworca, gdzie pociąg przyjechał
nocą; po innych wyszli na peron.

A ona idzie, sama, coraz pewniejsza, że właśnie
takie są domy, kiedy im bliżej do drzwi, tym bardziej
sen wydaje się senny,

kiedy ten, kto w nim czeka,
zamiast wyjść, żeby wrócić, rzecz całą obraca w żart.

liczba komentarzy: 9 | punkty: 9 | szczegóły

issa, 4 lutego 2017

Poruszenie

Od wczoraj znowu majaczy mi starzec;
z zawrotów głowy chwieje się na ścieżce,
potyka, toteż na jednym z grobów się kładzie.
A idzie do żony, a może wdowy, i to nie to miejsce,
więc wstaje lub gramoli się raczej –

ja – nie mogłam go podtrzymać:
on, poznany, na trochę, w drodze,
mówił, że sam może wszystko. I teraz, widzisz,
stoję obok leżącego i sama nie mogę niczego. I teraz, słyszysz,
wyświetla mi się matka, moja, której ten stary nie znał
wcale, i ona zamiast laski kupuje ciupagę – dopiero
z nią się poddaje.

Zaszyte zaszyte szyszka tam wtedy spada na płytę

liczba komentarzy: 14 | punkty: 8 | szczegóły

issa, 27 czerwca 2016

Wypluło

mnie jezioro czy ta wysoka chmura

mnie gdzie indziej, mnie pół, głową w górę i w dół.
Ni bogów tu, ni człeka, i na nic się nie czeka,
i tylko żabka w zielsku, i tylko rośnie pagór, i tylko
płynie kaczka, a za nią ośmioro kacząt
zbija się w jeden puch.

I tylko para pliszek jak zwykle ogonkiem kołysze,
i tylko jakiś ptak świergotów jakichś serią
przestrzelił mnie
na pół. I tylko droga się wije, jak gdyby
nigdy nic.

I tylko miasteczku w dali zachód podzwonne
pali, zabawkom przypala dachy, i tylko
to jest nic.

I tylko nie wiadomo komu
czas iść do domu, do domu i tylko prześnić,

że wszystko to wypluło wysokie to jezioro -
tylko chmura na dnie.

liczba komentarzy: 23 | punkty: 8 | szczegóły

issa, 2 stycznia 2017

zimno już jestem

Królowej Śniegu pękło serce –

więc
jak wygląda wtedy twarz jak wyostrzą się rysy
lustereczko powiedz przecie jak mnie pytasz
połowicznie po dwóch stronach twoich obraz nigdy
w całości

Królowej Śniegu pękło serce –
na Gerdę której do Kaja za daleko i Kaja którego to obchodzi
tyle co zeszłoroczny śnieg – włóczykije ze Snedronningen

Królowa oddycha z ulgą – dzieciaki mogą tylko
narobić samych kłopotów precz żadnego intruza
przy tym ciemnym przejściu
można się pomądrzyć lód obejmuje: axis mundi kołek z osiczyny
płacz
cichość
wspinacza – rzeczownik a także czasownik neologiczny

liczba komentarzy: 24 | punkty: 8 | szczegóły

10 - 30 - 100

Pozostałe wiersze: powroty, Zapisz jako save as, Nie i obecność, Poruszenie, Do któregoś jak zwykle, Pragmatycznie, zimno już jestem, Już, Wypalanie, Tego nie ma, Wypluło, Trzeba odejść, modlitwa uszata, w drodze do miasta,