Latest items:

Poetry

	Bazyliszek
	PROFILE About me Friends (100) Poetry (586) Prose (3) Photography (41) Postcards (6) Diary (24)

latest best rating most commented

Bazyliszek, 25 september 2014

Morze powrócisz

mógłbym nawet fałszować
o ty moja biała mewo

usiąść sobie aż na kutrze
z wielkim kubańskim cygarem

a by tyko dalej
po prostu udawać

a to przecież Sopot
z domami i pięknem ulic

zwariowanym parasolnikiem
i tym nosem zwanym molo

nie wstydzę się łez
i imaginarnych śladów stóp

które i tak fale
gdy w pysku głos wybrzeża*

* Czerwone Gitary

number of comments: 16 | rating: 14 | detail

Bazyliszek, 24 september 2014

kiedy powracam

usiadłem zmęczony pytaniami
chociaż było mało miejsca

bo się wczoraj rozsiadło
zwiędłe rozkwitały kwiaty

bryczka pełna życia
księżyc dawnym pięknem

i tak wiele więcej

budzik tak dzisiejszy
głośno uświadomił

number of comments: 4 | rating: 9 | detail

Bazyliszek, 24 september 2014

w niby pałacu

a tak naprawdę co jest realne
mój nick mój niby wiersz
to wszystko powstaje
w wyobraźni czytelnika

a czytelnik to coś
co powstało w mojej wyobraźni

metafory miłość słońce czy też chaber
i te nieprzebyte ścieżki piękną iluzją

bo właśnie oglądałem świat mrówek
gdy imaginarnym niebem

przeleciał imaginarny ptak

a ja mam tak wiele
bo oczy bo palce bo boże
tego tak wiele

tylko w tym wszystkim
nigdy nie odnalazłem

siebie

number of comments: 14 | rating: 6 | detail

Bazyliszek, 23 september 2014

siostry mgławicowe*

dla roweru proste drogi
i te powolne drzew mijanie

gdzieś w sobotni czas
aby tylko do niedzieli

a tam nagle szczyty
mgły czy też chmury

majta sobie Hania
w zapatrzonym wzroku włóczykija

czy pyskata Mi pyskuje
a ta ona bez imienia

udaje słońce

i wiesz pośród wielu cieni
zawsze i wszędzie odnajdę

ciebie

*Hania

number of comments: 3 | rating: 8 | detail

Bazyliszek, 23 september 2014

może to epitafium

a tam na królewskim tronie król

potem połacie połaci
tak wielu smutkiem złamanych serc

było nawet dość zielono
gdy rozmawiałem z wiatrem

którego powolne słowa płakały
deszczem czesanym niewinnych liści

niewyobrażalnie wysokich drzew
które nigdy dla króla wyrastały

nawet przedpotopowe ławki
przed historią czymś tam wyryte

siedziały dziękując tylko za cień
nigdy za te wszystkie słowa

bo było ich zbyt wiele
bólem przemijających postaci

a czas jak echo kiedyś milknie
i tylko ich wszystkich wspomnienia

takie małe coś w twym sercu

przechodniu

number of comments: 21 | rating: 12 | detail

Bazyliszek, 23 september 2014

Moguncjo*

więc nigdy nie pytaj
gdy pędzisz ponad
nawet bogu
nieznanych dróg

bądź sobą i tą grzywą
bądź stukotem tak pięknych stóp

wiesz to galop do niczego
bo za horyzontem nic

a ja szukam siebie
w tak wielu pytaniach

i wciąż bez tego kamienia
nosząc buty syzyfa

czy to boli mój koniu
masz to w przybijanych podkowach

bo to tak jakby gdyby
bo to tak jakby właśnie

a tam wśród wielkich lasów
aż tak wiele drzew

i niewytłumaczalna cisza
jakże długich cieni

więc galopuj bez pytania
boskim stworzeniem

najpiękniejszy
ziemi i cieniu

tych obrazów
mam migające

w twym płynnym

galopie

*to była moja klacz, która mnie ponad wszystko i ja ją ponad:)))

number of comments: 20 | rating: 8 | detail

Bazyliszek, 22 september 2014

pomiędzy oczami

nie ma słońca gdy odeszłaś
nawet w ławkach zbożach i też maków

to tylko mgły walczą z wiatrem
a tam ciebie w każdym języku nie ma

jak zrozumieć długi zimowy sen
i jak wiosenne obudzenie

spójrz tylko na te stare mury
zgwałcone durnymi idiotów farbami

mosty góry czy też inne przeszkody
i ja wiem wiem wiem wiem

nie ma tam słońca bez ciebie
tylko puste niczym jaskinie
i są łapy jakby dłonie

całuję

https://www.youtube.com/watch?v=HBKcAc8VpIw

number of comments: 10 | rating: 6 | detail

Bazyliszek, 22 september 2014

Odeszło suchym deszczem

szczęście odeszło odeszło jak przypadkowy przechodzień
który może szukał innej drogi czy też innego celu

szczęście odeszło jak te gorącej pary pociągi
miałem wczoraj w peronowej kieszeni dziś odeszły

i jak zliczyć ptaki w wielkim ojczyzny kluczu
którą opuszczać muszą aby tylko powrócić

szczęście odeszło jak ostatnie autobusy czy tramwaje
gdybym tylko znał imiona wszystkich zajezdni

wtedy chyba łatwiej byłoby mi nazwać

mój dom

v=BXsusJ787sU

number of comments: 2 | rating: 7 | detail

Bazyliszek, 18 september 2014

w truskawkowym lesie

powiedziałem słowo
które urodziło zdanie

tam gdzieś w wietrze
echo ptactwem wielu

mam balkon
na wysokościach

to nie wina szyn
czy kierowcy autobusu

pomyliłaś ulice
w tak najnowszych butach

a ja wciąż mam balkon
na wysokościach

number of comments: 14 | rating: 12 | detail

Bazyliszek, 18 september 2014

Afryka

to tak łatwo rzucać kamieniami
i nazywać kaczek liczenie

a on umarł bo był młody
nie cieszą balkonowe kwiaty

i te byłe dziewice
z dzieckiem w dłoni

garnitury piękne krawaty
taxsówką do byle celu

a tam w wielu piersiach
brak mleka