Najnowsze prace:

Poezja

	Sylwia Dawidziuk - Biegała
	PROFIL O autorze Przyjaciele (19) Poezja (51) Proza (1) Dziennik (1)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Sylwia Dawidziuk - Biegała, 12 marca 2015

Paluszkiem po życiu

Ulotna sercem
myślami duchem
W otoczce brylantowej euforii
smagana wiatrem
dotknięta gromem

upadam
zamyślona
w korozji wspomnień
szukam nieba
czerwonego
marzenia

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły

Sylwia Dawidziuk - Biegała, 12 marca 2015

Z upadłych popiołów
na krzemyku nadziei
układam puzzle szczęścia

na oziębłe liście
kleje papierowe serce
w uszach mi melodię
wystukuje wiatr

szumi tak szumi tak gra

I wsparły się drzewa
oddechem szarówki
pod poduszkę nocy
schowały swe smutki
gdy cisza spowiła powieki
minionego dnia

tylko wiatr nie spał

szumiał tak szumiał tak grał

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Sylwia Dawidziuk - Biegała, 12 marca 2015

Po prawdzie

w chwili przeminiemy
chociaż w duszy jeszcze młodzi
to nie masz matki
ojca żeś pochował
a wciąż w Tobie ta sama gra muzyka

i do zdobycia ci się wydaje
że świat otworem przed Tobą staje
a tymczasem nie podskoczysz
nie dowidzisz - bolą oczy

i nie słyszysz już tak dobrze
wyglądasz na wnuki
co uważają
że reprezentujesz epokę dawną-starą

serce rwie się do życia
a tu iskierka po woli gaśnie
i tchnienie z człowieka umyka

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

Sylwia Dawidziuk - Biegała, 26 lutego 2015

spowiadam się pustce

me serce podbiło stolice
w paranoicznym łęku uciekam przed światem
nie chowam głowy w piasek
uciekam trwając w przekonaniu nieważkości
własnych doznań

jestem ocięzałym piórkiem
skarconym przez życie
bezmyślnym opakowaniem
kartonowym po "czymś"

milknę ale dusza próbuje mnie zełgać
za czyny jeszcze niepopełnione
lecz w pełnej gotowości tworzenia

zastanawiam się tylko na chwilę
a potem wracam w ten pusty umysł
rozbity życiem

przekornie próbuję znieść los
gdzie zatopiłam marzenia
wzniosłe idealne takie prędkie i energiczne

nie ma ratunku dla kogoś kto stracił wiarę
na własny element skrawek

sukcesu

takie to zabawne jakbym wiedziała...
niemożliwe

liczba komentarzy: 1 | punkty: 4 | szczegóły

Sylwia Dawidziuk - Biegała, 12 października 2014

To znów nie ja

oto ja

wszechświat

nierozpoznany do końca ląd
jestem ciemność i wschód słońca
burzowa chmura co praży się w promieniach ognia

wzruszone serce i dobre słowo

zniosę tyle ile inni już nie mogą

jestem jak anioł co upada czasami
jestem śmiechem
szczęściem łzami

we mnie już mgliste wspomnienie zgubionej drogi

kiedy jestem tak cudownie nienagannie szczęśliwa

nie umiem tworzyć

liczba komentarzy: 10 | punkty: 11 | szczegóły

Sylwia Dawidziuk - Biegała, 11 października 2014

Odeszłam

chcę się zatracić przepaść
żebyś miał we mnie wszytko
a nad ranem nic już na chwilę nawet

potrzebuje twych ramion
karmią mnie one spokojem
a na zajutrz chciałabym nie wiedzieć
że tak bliskie mi były one

tylę muszę na tu i teraz
pragnień słów jęków już nie ma

troche jak łańcuch czuję na szyi
i ani jednej świeczki przy kolacji z miłym

proszę ukołysz mnie wspomnieniami lub daj nowe

ogień i wodę

liczba komentarzy: 25 | punkty: 4 | szczegóły

Sylwia Dawidziuk - Biegała, 11 października 2014

Wrota

wyobrażam sobie za tymi drzwiami
wielką sofę z poduchami
zapach kawy ubrany w słodycz mleka
przystojniaka na którego dziś wieczorem nikt nie czeka

otulona taka szlafrokiem przyjemności
już uwodzę z powodzeniem ku mej radości

a on zgrabnie tak pisze na ciele mym poezje
ze drżę aż i jeczę że chce jeszcze

gdzieś w tle niespodziewanie jest z melodią też i grajek

tańczę z moim snem marzeniem
mruczę mdleję

już ten ów zsuwa mi ramiączko
a tu budzik krzyczy szorstko

Tik Tak !

liczba komentarzy: 7 | punkty: 4 | szczegóły

Sylwia Dawidziuk - Biegała, 8 października 2014

Temu co odeszło

nieistości tchnienia pomrukiem
zapach chłone czeluści wrogich
na wargach mam słoną prawdę istnienia
tak między mną a Bogiem

Strach tulę pomiedzy skarby świata
aby nie rządały wiecej lata
tańczę szumnym szalem szeleszczę
coś chcę ci dać coś jeszczę

kędy droga i domeczek
zawiany garstęczką liści
i w domku czeka dzieweczka
wygląda małego człowieczka

może Ona nigdy
nie przygarnie wieszcza
nie dowie się sama jedna
ze umarły już wichry przeszłości

liczba komentarzy: 3 | punkty: 1 | szczegóły

Sylwia Dawidziuk - Biegała, 8 października 2014

Z cyklu: papier ścierny

czuj

potok słońca
w zwiewnej otoczce euforii

muśnij
bezdennej duszy ciszy
tańczącej z wiatrem

zrań
paluszkami wykałaczek
metalowe biurko

uśnij
jak co rano w mojej głowie
obrazem nie przejrzystym

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Sylwia Dawidziuk - Biegała, 8 października 2014

Spełnienie

Opuszkami palców maluje serce na ścianie
delikatne drganie echa przenika moje komórki
kroję ser na desce i czuje zapach cebuli
każda wymówka na płacz jest dobra

Stoisz obok jak cień czarnej burzowej chmury
głowa mi pęka na dźwięk twojego głosu
twój oddech wprawia w osłupienie
a ręce dają uczucie zniewolenia

Nóż nie przypadkiem w mojej dłoni
i leżysz zakrwawiony a nawet już nie płaczę

tylko oddycham ciszą

nareszcie

liczba komentarzy: 5 | punkty: 4 | szczegóły

10 - 30 - 100

Najnowsze prace:

Poezja

Paluszkiem po życiu

Płatki lata

Po prawdzie

spowiadam się pustce

To znów nie ja

Odeszłam

Wrota

Temu co odeszło

Z cyklu: papier ścierny

Spełnienie

Ostatnie komentarze:

kontakt z redakcją