Najnowsze prace:

Poezja

	Łukasz Radwaniak
	PROFIL O autorze Przyjaciele (8) Poezja (39)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Łukasz Radwaniak, 13 maja 2010

Kosiarz traw

Pan mecenas po pracy
zapala maszynę i walczy
z wiosenną bujnością traw.

Silnik warczy miarowo,
a serce wychodzi z arytmii.
Człowiek i maszyna
stają się jednością,
przenika ich elektryczny dreszcz.

Pan mecenas kosi równo.
Jest hiperkosiarzem trzeciej generacji,
ale bez zakorzenienia w tradycji.
Ojciec nie kosił kosą,
a dziad nie miał w ręku sierpa.

Pan mecenas nie ma kompleksów,
czuje poparcie olbrzymiej rzeszy,
stoją za nim inżynierowie, informatycy,
a nawet metafizycy.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 5 | szczegóły

Łukasz Radwaniak, 14 maja 2010

Polonista z wadą wymowy

Polonista z wadą wymowy,
to nad wyraz ciekawa postać.
Chociaż z myśli konstrukcje
buduje subtelne,
pełne związków rządu i zgody,
jego język nie jest giętki dość,
by dać głowie we wszystkim zadość.

W poezji więc szukał ratunku,
by spełnieniem życie okrasić.
Cierpliwość papieru szlifował,
aż mu się własny język spodobał.
Lecz wnet frasunek przybył mu nowy,
jak z czytelnikami uniknąć rozmowy?

liczba komentarzy: 0 | punkty: 4 | szczegóły

Łukasz Radwaniak, 24 maja 2010

Koniec chłopów

"Wolę brzydotę
Jest bliżej krwiobiegu"
Stanisław Grochowiak

Domek pod lasem,
gdzie turpistyczny ład rozpadu
swe rządy rozprzestrzenił.

Sprzęty starsze od drzew,
głębiej zakorzenione,
zarastające miejsca jak bluszcz.

Lemiesze już ziemi nie zgłębią,
nazbyt przeżarte przez rdzę.

Na ławce pochylony człowiek
patrzy w zamgloną dolinę,
którą już odwiedził ostatni raz.

Prasa obwieściła: "Koniec chłopów",
więc łąki zostawia letnikom.

Wkrótce podejdzie wyżej,
jego Podgórka już zarasta,
ale może objawi się jeszcze
kiedyś
w archeologicznym wykopalisku.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Łukasz Radwaniak, 30 maja 2010

Teodycea

Bije we mnie serce,
na które poluje już kapłan Azteków.
Kapłan poluje
w trzeciej osobie liczby pojedynczej,
Bóg czuwa
w tych samych kategoriach gramatycznych.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 4 | szczegóły

Łukasz Radwaniak, 9 czerwca 2010

Ciężki dzień dobry

Sprzedawca miał fatalny dzień,
ale sto razy mówił "dzień dobry".
Sprzedawca nie uwierzył w "dzień dobry"
starego człowieka o kulach
z grymasem bólu na czerwonej twarzy.
Język wypchał im usta
konwencjonalną poprawnością,
a może chcieli przebłagać
pogańskie bóstwo dnia?

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Łukasz Radwaniak, 31 sierpnia 2010

Herbata

Uwięziony w środku tygodnia

robię herbatę.

Jestem wtedy swoją matką,

czułą i opiekuńczą,

moja zaradność mnie wzrusza.

Wrzenie wody dreszczem witam:

Czy zdołam ją posłodzić?

A mnie cukru potrzeba,

wypłukał go wczoraj ognisty przypływ.

Ciekawe, jak sobie radzili inni:

Wojaczek, Sted, Grochowiak?

Czy pod kryształowymi bryłami

też uginały się im ręce?

Pierwsze łyki spełniam

ze wschodnią celebracją,

obcą codziennej ekspresowej.

Wnętrze szklanki dymi bezpieczeństwem,

a powstająca w niej pustka

dotyka "czasem" za mocno.

Odwlekany ostatni łyk kończy azyl

i przywraca wewnętrzny niepokój.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 3 | szczegóły

Łukasz Radwaniak, 27 września 2010

Niemoc

zasnuty przez mgłę
zatrzaśnięty w niemocy
pogrążony w nieumiejętności
z lewymi skrzydłami
szukam siły
by odejść
na drugi krąg

morze mgieł
zalegające doliny
jest piękne

w nim śpi nadzieja
widać ją ze szczytów

liczba komentarzy: 0 | punkty: 5 | szczegóły

Łukasz Radwaniak, 19 stycznia 2011

Góralski standard II

Stojom gronie dołokoła,

jak korona nasej ziemi,

Hej! górole róbcie koła,

zatańcemy ś nimi!

Ciupaskami wymachujcie

i łognisko przeskakujcie,

na skrzypeckach rżnijcie łostro,

do gorzołki mówcie siostro!

Stoi lipa przy gospodzie,

stary Jasiek pod niom chrapie,

zdo sie, nie jes dziś na chodzie,

a Maryna widły łapie!

Ciupaskami wymachujcie

i łognisko przeskakujcie,

na skrzypeckach rżnijcie łostro,

do gorzołki mówcie siostro!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 3 | szczegóły

Łukasz Radwaniak, 10 maja 2010

Szkoda mi kobiet

Szkoda mi kobiet,
które odpadły od meblościanek,
poszukując dziewiczego kurzu.
Wiórowe półki nie wytrzymały ciężaru,
łamiąc się z trzaskiem.
Były niżej niż
taterniczki na Zamarłej,
a jednak wystarczyło.
Ostateczność starła je,
nie pozostawiając smug.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 4 | szczegóły

10 - 30 - 100

Najnowsze prace:

Poezja

Kosiarz traw

Polonista z wadą wymowy

Koniec chłopów

Teodycea

Ciężki dzień dobry

Herbata

Niemoc

Góralski standard II

Szkoda mi kobiet

Ostatnie komentarze:

kontakt z redakcją