Najnowsze prace:

poezja

wszystkie dodane wczoraj tydzień temu przed miesiącem rok temu

drachma, 16 listopada 2020

Strefa wolna od

By niepodzielnie rządzić
trzeba miasto podzielić postawić mur ceglany
fizycznie dotykalny
bądź całkiem niewidoczny
zbudowany z uprzedzeń do obcych
lub gorszych

Z milczących dobrych ludzi
co naprzeciwko po drugiej stronie ulicy
podlewają kwiatki na balkonie
i starają się nie widzieć
„obszar zagrożony epidemią”
tych między życiem a śmiercią pędzonych
na plac przeładunkowy
gdzie czekają na pociąg do dezynfekcji

Tak jak pisano w rodzimej prasie narodowej
zanim powstało zamieszanie
związane z panem Hitlerem
który naruszył normalny układ zdarzeń

"Całe domy bloki ulice trzeba burzyć
I wrzątku nie żałować bo to wszystko brudne
zaplute zażydzone i parszywe
demokraty chałatowe" itp., itd.

liczba komentarzy: 10 | punkty: 3 | szczegóły

ulotna, 15 listopada 2020

Obiecuję

Wracam nie częściej niż raz w roku,
na więcej nie pozwala życie.
Co świt powtarzam - kiedyś w końcu
przyjadę i zostanę. Zimą

będę przybiegać z kubkiem kawy.
Uwielbiam frappe, więc drobinki
będziesz podrzucał mi ukradkiem
z pomocą przemarzniętej bryzy.

A wiosną serca nam stopnieją,
rozpłyną się w marcowym sztormie,
gdy o tęsknotach opowiemy,
mrzonkach, spełnieniach. Postanowię

że nie chcę już wyjeżdżać, nigdzie.
Będziesz się łasił razem z Margo
poszczekującą na rybitwy,
mewy i białogrzywe fale.

Latem na plaży przy marinie
bursztyny rzucisz mi pod stopy,
pozornie będzie tak jak zwykle,
a jednak nader wyjątkowo.

Jesienią będę ciebie wołać,
przez melancholie, mgielne deszcze,
pod bławatkowym parasolem
przychodzić, nosząc w sobie szczęście.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 15 listopada 2020

Jeszcze rok... jeszcze dwa...

Jeszcze rok do bezpłatnych leków,
lecz nie do ludzkiej emerytury,
choć nadzieja, ostatnia w człowieku
wierzy, że może poruszyć góry.
.
Poruszyłaby bazaltowe,
lecz partyjnych - masońskich nie zdoła.
Nazywają się "Narodowe",
lecz w istocie frankfurcka to szkoła.
.
Zwie się także judeochrześcijańską,
w odróżnieniu od genderyzmu -
Nadzwyczajną i Wielkopańską,
przesiąkniętą zmorą defetyzmu.
.
Nic się nigdy w niej zmienić nie uda!
Zawsze są "obiektywne przyczyny",
Naród jednak wierzący w cuda,
czeka dnia, daty i godziny!!!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Anna Gabriella Lilith Gajda, 15 listopada 2020

Exodus u schyłku homo sapiens…

Z podziękowaniem dla Mistrza Herberta za inspirację….

Rozejrzała się po mentalnej depresji
wszędzie w okół epatowała z patosem ciemność
wprost z ciemnych głów krzycząc bezgłośną
pustką pomiędzy…

I już stało się jasne że ciemność tu
jest jedynym oświeceniem…

Przechodzę na jasną stronę mocy zawsze wtedy
gdy w zatargu nazbyt ekspansywnego
Ego z ID bez uczuć
ani woli choć mimo wolnego tchnienia
zatracam się bez pamięci by przestać
odczuwać ten przeszywająco dotkliwy
ból istnienia na co dzień
omijam z daleka
tłum bez wyrazu zachowując
wyraz bez twarzy

on mówił mi idź wyprostowana
z tymi co na kolanach nigdy
ty nie klękaj
a ja słuchałam dziecięcego autorytetu
poety słów co pisane palcem
na wietrze
niepomna nagrody u kresu
jaką i ja dziś nagradzana jestem na co dzień
śmiechu chłostą
i zwykła śmiercią na śmietniku
człowieczeństwa….

By Anna Gabriella Lilith Gajda © All Rights Reserved
30 kwietnia Anno Domini 2019
gdzieś w bezludnym Sosnowcu wiosną samobójców….

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 15 listopada 2020

OŚWIADCZENIE

Oświadczam, jeszcze żyję.
Ruszam się, jem i piję.
Niczego nie oglądam,
Nie słucham i nie żądam.
Żyję bezobjawowo,
Bezmyślnie i niezdrowo.
Bez ewidencji strat.
Co stworzę - idzie w świat,
Jak każda darowizna.
Rekompensat nie przyzna
Mi Pan Minister Gliński,
Bo nieraz język świński
Wymsknie mi się spod pióra,
A Sztuka i Kultura
Są dla mnie niedostępne
I przez to - obojętne,
Jak na wsparcie Fundusze.
Niczego już nie muszę
I donikąd nie zmierzam.
Niczego nie zamierzam
Krytykować lub chwalić
I przejmować się losem...
A gdy się System wali -
Uśmiecham się pod nosem,
Że wreszcie doczekałem!
...
Oświadczam. Podpisałem.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

harry, 15 listopada 2020

Z wysoka

Ćwir, ćwir, a co to
A kto to ćwiri
Ach, Ty, sieroto
Co w tejże chwili
Szukasz gdzie gniazdo?

I na gałęzi samotnie płacząc
Srożysz swe pióra
Wcale nie bacząc
Iżby wichura
Cię nie strąciła

Wtem promyk słońca
Wśród wichru spłynie
W sercu żarząca
Nadzieja żyje
I znowu przycichł wiatr

A co to, skąd to
Piach na około
A Oni plotą
Jak to wesoło
W nowej rzeczywistości…

Trala la la
Z góry dochodzi głos
Będzie zabawa
Szybko odwróci losu trzos
Iglasta Kanonada

Lecz, czy już czas
Odlecieć hen w obce kraje
Opuścić bezpieczny las
Gdzie znane obyczaje
Gdzie Wczoraj znaczy Dzisiaj?!

Pozostań tam, gdzie Twoje niebo
Przyobleczone nutką szczęścia
Gdy Inni przekonywać będą
Będą szykować się do Zejścia
Ćwir, ćwir – to nie dla Ciebie!

Ty swoim Niebem płynąc
Dostrzeżesz prawdę całą
Choćby nie jedząc i nie pijąc
W gnieździe, nad tępą skałą…
Dożyjesz.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Deadbat, 14 listopada 2020

Monte Blanco

Co robisz
Kiedy najjaśniejsze słońce
poraża cię największą rozpaczą
Kiedy to wszystko co dobre
wczoraj radością samą dzisiaj samym płaczem
Kiedy zrozumiesz nieuchronną cenę każdej radości
Czy sens jakiś zachowają jej spróchniałe kości
Czy smak mieć może tysiąc razy przeżute wspomnienie
tak dalekie od prawdy jak ważne dla ciebie
Oszukany
co uczynisz
winnego ukarzesz
czy nowej poszukasz prawdy
wypalonej w wątpliwości żarze
zahartowanej w ogniu wrogości
schłodzonej rozumem
Czy stwierdzisz że pomóc nie da się nikomu
i wzmożesz swoje siły aby pomóc sobie
Czy też schowasz do schowka na szczotki
z ulubioną książką
udając że świat nie toczy się obok bezlitośnie
udawać będziesz że tak oto trwać możesz
choć wszystko przeminie
czy może gniewem zapalony rzucisz się na niego
aby kopać gryźć i szarpać czyniąc rozpaczliwe znaki
zanim zatoniesz przytłoczony jarzmem
bez szans na jakąkolwiek prawdziwą odpowiedź
bez wiary w szansę najmniejszą
na jej czy twoją prawą niepodległość
Czy też staczając się ku dnie grawitacyjnej studni
bezwzględnie i bez szansy na ciętą ripostę wobec losu
milcząc wobec przeznaczeń i bytów
skierujesz wzrok na zewnątrz ku wewnętrznej górze
i zaczniesz się wspinać

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

sam53, 14 listopada 2020

śniłem

najpierw o niczym później uśmiech
zjawił się kwiatem w twoich ustach
jak kropla w deszczu którą unieść
chciałbym powyżej chmur - rozhuśtać

nadgryźć jak słodycz w winogronach
która radością tryska z duszy
i rozsmakować się w niej - poznać
to czego nie da się wywróżyć

zatrzymać chwilą w pocałunkach
tak żeby nikt nas nie rozplątał
ze snu pamiętam twoje usta
obudź mnie proszę
za pięć piąta

liczba komentarzy: 5 | punkty: 6 | szczegóły

violetta, 14 listopada 2020

Ukojenie

Spoglądam ponad różyczkami,
zwracasz się do mnie.
Czujesz w palcach moją miękkość i gładkość.
Kładę dłonie na twoich ramionach jak rosnąca w pęku,
życie takie proste.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 5 | szczegóły

sam53, 14 listopada 2020

raniutko

z poranną mżawką mgiełką listopada
z kiełkiem konwalii gdy wspomnieniem wiosna
przedziwnym dreszczem - zawsze mnie dopada
gdy nasze usta siebie pragną poznać

z jesiennym ciepłem przyciemnionym światłem
melodią w sercach która gra nam jeszcze
miłą tęsknotą związaną w kokardę
w dwa piękne słowa - jak dobrze że jesteś

z cichą nadzieją już wpisaną w wiersze
że sen przy tobie codziennym się stanie
a pocałunki - chciałbym jak najwięcej
z poranną kawą do łóżka ci zanieść

liczba komentarzy: 3 | punkty: 6 | szczegóły

10 - 30 - 100