Najnowsze prace:

poezja

wszystkie dodane wczoraj tydzień temu przed miesiącem rok temu

drachma, 19 listopada 2020

Snapshot z międzymordzia

ten cały dorobek
zbiór fotografii ulicznej
monochromatyczne obrazy słowa
szraf wypukłodruku
w końcowej sekwencji
niech wyląduje
na pobliskim śmietniku

nie ma potrzeby trwania
za każdą cenę
na równi z setkami
dumnych twórców
których liczne potomstwo
zalega magazyny muzeum
i półki bibliotek
pod kurzem
unieśmiertelnione

(cmentarz komunalny
z życiem wiecznym
dla zasłużonych dla kultury
mnie nie interesuje)

a gra w klasy
szklanych paciorków
puszczanych zajączków
gasnących zachodów
i wschodów słońca na interfejsie
bycia osobliwym

już się pomału pakuję
mam niebawem wyjazd
w zaświat

liczba komentarzy: 9 | punkty: 3 | szczegóły

stani, 18 listopada 2020

zaduszkowo

czy wrócisz
nim opadnie mgła
a nad zniczem
zadrży cień

choćby snem
fatamorganą
w zaduszkowe tango

bo tamten anioł
zburzył przestrzeń
i odszedł

a moja pieśń
nadal rośnie w żal

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły

Yaro, 18 listopada 2020

jesień królewska

opadły żółte liście na stoliku stare koperty

chorzy na schizofrenię spacerują lasem

bez emocji patrzą na świat urojonych myśli

babie lato cichy wiatr porusza suche liście

w głuszy leśna filharmonia ptaków

na pytania brakuje odpowiedzi

smutno jesienią na języku z tabletką

potrzeba zajrzeć do apteczki

białe kitle pielęgniarek pośród

trosk i spraw w wyczekiwaniu na remisję

historie są prawdziwe ludzi chorych

winnym czuję się zawalił się świat

przeminie dzień przeminie noc

od rano jedno i to samo nauczę się żyć od nowa

przecież potrafię spytaj mamy

pamięcią sięgam do lat niewinnej dziecinady

jako dziecko kochałem wszystko dookoła

mamo tato mieszkam w wielkim mieście

dokąd nogi mnie wiodą drogi labiryntem

nie jestem samodzielny by zwyciężyć

jesień przygnębia ból głowy nadchodzi o zmroku

szaro wszędzie zapach deszczu dźwięki co bolą

szyby w nich kraty oddzielają jestem chory

jestem niewolnikiem własnych myśli

zmęczony życiem w niewoli

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Krzysztof Piątek, 17 listopada 2020

Zaprzeczenie

Nie ma tego co oczy widzą.
Nie ma ludzi co nienawidzą.
Jest ład, Ziemia miłości pełna.
Wieczność niezmienna.

Kroi się chleb i smaruje masłem, smalcem.
Kiełbasę lub sałatę, co chce, ma się.
Chmury lecą, słońce świeci,może deszcz.
Świat jest piękny i my też.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

sam53, 17 listopada 2020

ile trzeba wojen

zawołaj wspomnieniem choćby po imieniu
jak miłość wpisaną w czarno-białe zdjęcia
krzyżem na rozstajach wśród ciężkich kamieni
pod którym na klęczkach kobiety po przejściach

gdy zdrady przykryte obrusem na stole
i dziecko w kołysce po rosyjsku płacze
dumka o świtaniu kiedy szły na pole
albo na polanie nastawiały zacier

czekając na swoich wracających z wojny
z nadzieją jak bruzdą wyrytą na dłoniach
że czas który przyjdzie będzie już spokojny
ile trzeba wojen by ten czas rozpoznać

liczba komentarzy: 3 | punkty: 4 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 17 listopada 2020

Z obydwu stron

Sodomici mniej niż Covid
zagrażają człowiekowi,
gdy wspierają - z obu stron,
poziom partii oraz pion,
korygując wciąż - na przemian
prawicowe odchylenia.
Ciągłe zmiany, penetracja,
nacisk i stabilizacja
odbierają światu chęci,
by sprzeciwiał się i kręcił!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Krzysztof Piątek, 16 listopada 2020

A takie tam

Spostrzeżenie.

Staram się jak potrafię.
Chcę siebie ukazać tak jak serce każe.
Dużo błędów popełniam i wiem o tym
może opowiadam głupoty,
wyję z tęsknoty, płaczę jak bóbr,
drę się w niebo głosy,gdy zbieram ciosy.
Lubię to, taki pozostanę.
Z czasem może będę lepszy, nie wiem, któż to wie.
Znalazłem swoje miejsce...
tu też zostawiam co w duszy gra.
Dla mnie to najważniejsza sprawa.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Krzysztof Piątek, 16 listopada 2020

Stwierdziłem

Stwierdziłem...
Tak mi do głowy coś wpadło,
uderzyło, oszołomiło i coś tam...
oj, dopadło mnie, dorwało...
Chyba wysłowić się nie mogę sam.

Stwierdziłem.....

Radę dam!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

sam53, 16 listopada 2020

niepokój

czasami wiara czyni cuda
noszę ją w sobie tuż przy sercu
rozgrzeszam myśli i nie pytam
skąd i dlaczego w takim miejscu

niczym naiwna dawna miłość
wylana z dzieckiem przed kąpielą
zwierzęco czuła przeszłość-przyszłość
już nieistotna jak zły przesąd

zwieszona łzą na nitce rzęsy
kiedy w modlitwie za nas dwoje
próbujesz słowa dwa uwięzić
i tego w tobie dziś się boję

liczba komentarzy: 4 | punkty: 3 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 16 listopada 2020

Oddać duszę za Fundusze?

Oddać duszę za Fundusze
i ich powiązania?
Gotowi są parweniusze.
Będą nas nakłaniać!
.
Chcę mieć polityczne bagno
daleko od domu,
gdy nas w bagnie topić pragną -
liberał i komuch!
.
Każą Niemce umyć ręce
piłatowym sądom?
Nie zamierzam znosić więcej
ustępstw ich poglądom.
.
Dyrektywom, zarządzeniom,
szczytom i podziałom.
Liczyć na to, że coś zmienią...
Trzeba iść na całość!!!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

10 - 30 - 100

Najnowsze prace:

poezja

Snapshot z międzymordzia

zaduszkowo

jesień królewska

Zaprzeczenie

ile trzeba wojen

Z obydwu stron

A takie tam

Stwierdziłem

niepokój

Oddać duszę za Fundusze?

Ostatnie komentarze:

kontakt z redakcją