Poetry

	Robert Hiena
	PROFILE About me Friends (7) Poetry (269)

latest best rating most commented

Robert Hiena, 3 january 2013

Izolatka siedemset trzy/Dla R.

Jeszcze jedna, może dwie
Czerwona, zielona.. Nie.
Zielony to on miał kolor.

Strasznie irytujący gość,
szeleścił płaszczem wciąż
starając się upomnieć,

Że jednak istnieje.

A gdyby tak go pożreć.
Miałbym względny spokój
bez tego gadatliwego warzywa.

Szkoda że pasy są zbyt mocne.

number of comments: 2 | rating: 4 | detail

Robert Hiena, 2 january 2013

Dekapitacja

Zaiskrzą neurony
w rytm palpitacji
skażonej strachem
pompy centralnej;

25 lat długości taśmy
cofnie się i zerwie
pozostawiając umysł pusty
i cichy - w swej ciemności.

Zaś Sprawiedliwym Ruchem
pozbawiony trosk zasnąć może
mając pewność, że nie było warto
.
Choć teraz mu wszystko jedno.

number of comments: 0 | rating: 4 | detail

Robert Hiena, 15 december 2012

(...) Cdn.

I wszystkie nasze osiągnięcia
ułożone na stos, na pieńku
znaczą tyle, co wartości
jakie im sami nadajemy.

Spoglądamy w odbicie z dumą
ewolucyjnie stojąc, duchowo gnijąc
a z dnia na dzień będąc jakościowo
jeden poziom wyżej

Gdy zaś na nas egzekucja się dokona
wyleje się ni krew, ni smoła
lecz powietrze ujdzie jak z balonu
napompowanego własnym egoizmem.

Bo czym różnimy się od małpy
poza zdolnością argumentowania
Cudzej śmierci?
(...)

number of comments: 1 | rating: 2 | detail

Robert Hiena, 15 december 2012

Homo Homini Deus Est

Zatknąłeś w ich mózgach
swój sztandar idei i wiary
ruchem lobotomicznym
upewniając się - że rozumieją.

Przelali krew zbyt czerwoną,
by być Bliźnim.

a Oni niosą pieśń na ustach
chwaląc zaplute odbicia
w Twoim krzywym zwierciadle.

number of comments: 1 | rating: 0 | detail

Robert Hiena, 24 october 2012

Kamień na Kamieniu

Spod tynku wyrywają się cienie
przeszłości tych, których krew
umazała scenariusze współczesnych.

W zapachu prochu i odłamków szkła
zapisali oni swoje dziedzictwo naszym
wszystkim codziennym pragnieniom

Unikając - w poczuciu dumy

Wezwania poza szereg Krwawej Dumnej
spisanej na straty w dniu poczęcia
w łonie Uniesionego Podbródka Wyżej - matki.

Zegary zaś zabiją po raz milionowy ze stukotem
kasy i sejfu tym co jest pępowiną dla prawdziwych
Braci Poczucia Najwyższego Obowiązku

Unikaniem - w poczuciu dumy.

number of comments: 0 | rating: 0 | detail

Robert Hiena, 18 october 2012

Insp. I

Płótnem mym kartka -
zatęchła, splamiona;
pędzlem i farbą -
słowo, kłamliwe i butne.

Inspiracją mą piekło
odmętów duszy własnej -
fałszywej, bez litości;
tak bardzo ludzkiej.

Widownią mą duchy -
zapomniane, błagające
pragnące jedynie moich
żałosnych pokłonów.

A wszystko w imię Idei
błyszczącej wysoko
poza zasięgiem ręki
w zasięgu serca.

number of comments: 1 | rating: 3 | detail

Robert Hiena, 15 october 2012

Ściany stygną

Kiedyś okna zamilkną
i nawet wiatr nie zapuka.

Nie pozostanie po nich
odcisk buta w kurzu
ani zapach powietrza.

Drzwi nie zaskrzypią
rdzewiejąc w samotności

Wspomnieniem zostawiając
to, co uznałeś za prawdę
dopominając się o swoje.

number of comments: 2 | rating: 6 | detail

Robert Hiena, 11 october 2012

Powłoka

Zadrżały ściany
otoczki szklanej
pancernie wzmacnianej

Wybijając jedynie
rozumy rozumnych
i raniąc odłamkami
ich serca

A sufit runie
na głowy świadomych
pragnących zrozumieć -
...

number of comments: 0 | rating: 1 | detail

Robert Hiena, 7 october 2012

P. Podboje

Słodka posypka
polewa niezła.

W środku zaś
zakalec - do tego
opleciony szczyptą
drutu kolczastego.

Dla chcącego -
nic trudnego.

Głębiej w końcu
nadzienie słodkie.

Wystarczy jedynie
pół szklanki cierpliwości
i kilogram lub dwa
dużej-ilości-czasu.

Taka kuchnia
trwa całe życie.

number of comments: 1 | rating: 3 | detail

Robert Hiena, 7 october 2012

Puszka Pan-Dory

Zapukał wiatr w okno
OJOM zapełniając
potencjalnymi
ZAWAŁOWCAMI.

A pomyśleć, że kiedyś
patrzyłem w lustro
z uśmiechem
bez skrępowania

Przestańcie się śmiać!
Nie znoszę tej ciszy
w której muszę zmyślać
wszystkie problemy.