Latest items:

Poetry

	Yaro
	PROFILE About me Friends (18) Poetry (2484) Prose (6) Photography (17) Diary (6)

latest best rating most commented

Yaro, 21 august 2017

szaleństwo po świtu brzask

pamiętasz wczoraj wieczorem
było tak dobrze
jak dobrze było nam
zaciskam dłonie wołam cię przez sen
brakuje mi ciebie pocałunków po świt

tutaj na ziemi
nie jest za dobrze
lepiej w naszym niebie
czas nie istnieje gdy
mężczyzna kocha
kobietę szalenie

kocham patrzeć w gwiazdy
krzyżować spojrzenia na jednym niebie
wyciągam dłonie
tańczymy w rytm śpiewu żab
spleceni śpimy do rana w kopie siana

tutaj na ziemi
nie jest za dobrze
lepiej w naszym niebie
czas nie istnieje gdy
mężczyzna kocha
kobietę szalenie

zawsze gdy jesteś oddaleni
brakuje mi ciebie za dużo przestrzeni
na naszym niebie za mało ciebie
nierozerwalna miłość nich trwa w sercach
świat stanie się łatwiejszy by pokonać drogę

tutaj na ziemi
nie jest za dobrze
lepiej w naszym niebie
czas nie istnieje gdy
mężczyzna kocha
kobietę szalenie

number of comments: 0 | rating: 1 | detail

Yaro, 17 august 2017

szukam dla nas nieba

na niebie strach
w oczach niebo i słońca blask
jesteś nadzieją omija nas lęk
rozkładam ramiona jak ptak
szukam ciebie
szukam dla nas nieba
szukam schronienia
nasze gniazdo nasz dom
jesteś do zniesienia
kocham twój płacz i śmiech
kocham każdy dzień
kobieto zmienna
kobieto matko
ziemią jesteś z powołania kochana
zabić się dam
jeśli trzeba
obronie jak panienki świętej
co świeci na Jasnej Górze
broni uciśnionych w potrzebie
wszystko oddam poświęcenia warta
obronie twierdza będę
szukam wciąż nieba
ziemia bardziej przyziemna
brakuje powietrza brakuje snu
ciężko daleko
i ten znój dnia powszedniego

number of comments: 1 | rating: 1 | detail

Yaro, 14 august 2017

sen o zbawieniu

idziesz polną drogą
chowasz po kieszeniach drobne
w sercu jedno marzenie

blada twarz skrywa
wiele prawd
na wytłumaczenie niemoralnych żądz
cichy syk nocą
jelenie zlizują z pleców pasożytów strawę

wyciągasz nóż obierasz jabłko ze skórki
ognisko płonie na sercu lżej
ciągle bliżej gwiazd

jestem o krok
dalej od zbawienie

zapłonę twarzą w błocie
witasz mnie bez słów

na miedzy nasze dłonie
pomiędzy nami płonie ogień złej woli
kogo jest
kogo był ten czas
okłamali nas

jestem blisko dalej do zbawienia
anioły prowadzą droga na zakrętach

sen o zbawieniu krwi jednak za mało
w bieli jedynie rano gdy mgły wstają

number of comments: 2 | rating: 1 | detail

Yaro, 14 august 2017

Jaruha

gdy mgły już opadną
sercem zawładnie iskra miłości
zapłonie ogień w ognisku radości
strawi wszystkie smutki troski

język bardziej miły i prosty
bez imienna pocałuje
smak ust pozostawi na moich ustach
odlecę w przyszłość lotem jastrzębim

niewiele człowiek potrzebuje
spokoju deszczu w ciszy
miłości jak ogień i słów co
pokrzepią nakarmią ducha
wiatru co uniesie na wyżyny
nad doliny
na pola po żniwach

number of comments: 4 | rating: 3 | detail

Yaro, 24 july 2017

spadochron się nie otworzył

jego żona ma odleżyny
od oglądania seriali
nie wiedział co poradzić
wysłał ją do sklepu po browara

telewizor wypchnął z balkonu
spadał darła się
widząc swój kolorowy ekran
gdy stykał się z betonem

alarm !!!
alarm !!!

zleciały się baby z blokowiska
z molochu z piwnic i bram
-co będziemy teraz oglądali

a on :

-jest ręczna robota
-idzie zima Zenek skarpetek ni ma
baby włączyły radio
w smutku modliły się przerzucały paciorki
całowały oblicze Madonny
o mało Jej z ramy nie wydarły

oj te baby
no cóż zima bez seriali
lepiej na świeżym powietrzu
lepić bałwany

number of comments: 0 | rating: 1 | detail

Yaro, 23 july 2017

nietykalni

na przeciwko naszych spojrzeń
krzyżują się uczucia
podnosisz krzyk radości
wyczuwam miętowe papierosy

twoje włosy pachną wiosną
latem rozpuszczeni biegniemy plażą
żółty piach i mewy falują z nami
uciekamy nocą z myślami

teraz śnij i pamiętaj o mnie
gdy nie ma mnie jedynie zdjęcie
ucieczka wspomnień jak dzień
bez ciebie dzień smutna noc

z zapachem naszych ciał i słowami otuchy
zamknąłem świat w kilku zdaniach
niepokój wybudza nie pozwala śnić
spotkają się nasze dłonie
ciepło serc i mocne uderzenia w pierś

kocham cię
deszcz i burzę
po niej spokój i cichy szept

number of comments: 0 | rating: 1 | detail

Yaro, 19 july 2017

w poszukiwaniu

choćbyś zaszył się najgłębiej
nie odnajdziesz ciszy spokoju
zburzy piękne chwile ktoś
bądź choroba na złość

szukając szczęścia
zamiast niego
otwierasz puszkę Pandory

w duszy gra cicho nadzieja
wystukuje śpiewa bo
jest wyjście lecz nie teraz

choćbyś biegł dzień i noc
po szczytach nad urwiskami
spadniesz i tak na piach
obsypany w nienawiść i w przezwiska

pędzi czas mało go na świecie
zapominasz że życie
omija mnie i ciebie
nie zauważasz ludzi w biedzie

praca popłaca
poranne wstawanie
lecz czy sens
zapracować się mimo wszystko

nad drugim brzegu czeka wiernie
wiem że to piękne
lecz złudne
nieprawdziwe
nie wierzę w miłość
zawsze bywa pokuszenie
trzecia osoba pcha nosa
wtedy pakuję się i znikam

nie łatwo zapomnieć
lecz zapominam

number of comments: 2 | rating: 1 | detail

Yaro, 17 july 2017

zapomnieć cię

zamknięte oczy
ciebie nie ma
sen pod powiekami przykryły rzęsy
przesłoniłaś kiedyś kawał nieba

teraz zapominam ze łzami
wspólne wspomnienia

nie wiem jak wyglądasz
nie napisałaś nic na do widzenia
serce zielone zawiesiłaś na szyi
zgubiłem je razem z ostatnim pocałunkiem

gdy się oglądam nie widzę nic
czas zamiata myśli w pył

nie ma nas
w naszych miejscach co odwiedzam

o co poszło jaki powód
by zapomnieć
nie wiem

ocieram łzy
po dzisiejszy dzień

nie mogę bezradny
zapomnieć cię

number of comments: 1 | rating: 1 | detail

Yaro, 11 july 2017

pięciopalczasta śmierć

śmierć w oczy spogląda
spuszczasz wzrok
z krzywych ust zapewnienia
wierzysz w to bo nie ma alternatywy

nie powinieneś wierzyć im
bądź prawdziwy jak my
gdzie słowa złe prowadzą
wyczuwam rzeź ruda krew
pęka serce sine żyły prężą dni

odświeżam pamięć chwile piękne
chwile dobre dni szczęśliwe
mylę się ale jedno wiem
jedno nasuwa się jak nocy cień

nie powinieneś wierzyć im
bądź prawdziwy jak my
gdzie słowa złe prowadzą
wyczuwam rzeź ruda krew
pęka serce sine żyły prężą dni

zejść niżej nie można
gdzie antypody ścielą okopy
w transzejach chłód i głód zaciska zęby
ściskam karabin naciągam spust
padł w szeregu nie chciał stać

nie powinieneś wierzyć im
bądź prawdziwy jak my
gdzie słowa złe prowadzą
wyczuwam rzeź ruda krew
pęka serce sine żyły prężą dni

number of comments: 2 | rating: 1 | detail

Yaro, 10 july 2017

za późno

życie teatrem marionetek i manekinów
otwórz oczy nim strach cię zaskoczy
tolerancja obojętnością brakiem zasad
w brudnych rękach demonów wśród nas
opętani nierealnym wiatrem
brną w głębiny bagien

sztuczny świat kapitału
zbudowany na nieprawdzie
zbudowany na nieszczęściu najsłabszych
niewola jest tym co dostajesz każdego dnia
czyste zło nie powie że jest złem
poprowadzi cię naiwność i zdrada
zasady życiowe umarły razem ze mną

idziemy bądź całkiem biegiem przez deszcz
wody wiatru ognia
zginiemy całkiem sami choć tłumnie
w chaosie wiadomości zza gór
krzyk i płacz zmieszany z kałem
łzy na policzkach gdy będzie za późno
już jest za późno naznaczeni upadli na kolana
nie wysłuchał ich nikt nie spojrzał
żar z nieba wielki głos giń pomiocie
z krwią na rękach
nieczysty dzień gniewna myśl
całą magią słów

mój Bóg jego prawda
jego wola nie moja
piję z kielicha gorycz
wypełnione proroctwa i świat w ogniu
każdy zakątek gdzie śmierć i popiół