Latest items:

Poetry

	RENATA
	PROFILE About me Friends (122) Collections Poetry (1247) Prose (22) Photography (218) Postcards (34) Diary (96)

latest best rating most commented

RENATA, 22 march 2012

nic się nie układa gdy obok chrapiesz

Mogłabym nazwać się głuchym pniem
gdybym miała tyle siły
by nie słuchać

Budzę się w środku nocy
w nieswoim mieście a ty obok
chrapiesz ale mam szczęście
trzepoczę rzęsami gapiąc się w sufit

Chowam się do środka jesteś brzydki
jak rękojeść noża gdy samotność orze
ugory ostrymi kantami
póki co jestem
jak obraz na ścianie
jak kurz na meblościance
jak kanapa ze starym pledem
zupełnie inna niż zajęcia które wykonujesz
przesuwałeś po mnie palcami
w różnych kierunkach
bez światła bez zwątpienia
w bezsenność
po kanałach łatwo mówić o potrzebach
tym co nie chcą dorosnąć

szturchnęłam twoje plecy
a chrap sobie chrap
w rozmytym powietrzu nie bedziesz
moim przystankiem

number of comments: 4 | rating: 9 | detail

RENATA, 22 march 2012

geiko

motyl nocy
nad kwitnacą wiśnią
zastygł w teatralnym uśmiechu

number of comments: 3 | rating: 6 | detail

RENATA, 21 march 2012

rewia

pochód damskich łydek
potężny reflektor
dzieło sztuki
ma kształt glowy potwora

koniec jest równie zagadkowy
jak początek

number of comments: 0 | rating: 3 | detail

RENATA, 20 march 2012

jak zniewolić mężczyznę

rumieńcem wstydu spłonę
z oczami wbitymi w ziemię
z zalotna niepewnością
podchodzisz z uśmiechem
zagadujesz o pogodzie i kawę pijemy
z każdym dniem odkrywasz mnie więcej
wtapiam się w twój krajobraz
dosięgając bram piekieł
dla twoich zmysłów
stawiam na lustro i maski
przecież inteligencja nie działa
jak dobrze panie że mam nogi do nieba
i nieważne kim jestem grzesznicą czy świętą
kusić umiem taka moja natura
a gdy już zdobędę zdobędę cię
będziesz myślał że ty mnie uwiodłeś

number of comments: 4 | rating: 7 | detail

RENATA, 20 march 2012

dziękuję wypiję

Napić się,napić,napić
tak pragnę wódki
jak mleka matki
żeby popaść w niepamięć
i zalać smutki

majaki zabiorą mi duszę
w ściekach własnych rzygów sie obudzę
ale napić sie muszę
bo zwariuję

Rano wstaję
piwem się najem
ponoć dobre na kaca
zamiast wredna praca

W samo południe
jabol pachnie cudnie
jam ust twoich pan
tyś moj szczęścia dzban

Póznym wieczorem
przed telewizorem
wypijam drinka z humorem
codziennym życia torem

I tak przez lata
skończyła się trasa
wszystkie drogi przebyte
dziękuję ,wysiadam

number of comments: 6 | rating: 3 | detail

RENATA, 19 march 2012

gdzie jest szatan??

Gdzie jest szatan tak się zastanawiam
pytam o to Boga gdy z nim rozmawiam

a jego jest pełno wszędzie
biegnie w ślepym pędzie
od Azji do Europy
drwi z ludzkiej głupoty
Boga zastępuje
zło klonuje
niszczy nature
wszystko jest szarobure
obiecuje nam niebo w piekle
zamiast kochac walczymy zaciekle
w własnych zachciankach zniewoleni
chytrym fortelem zwabieni
bezwolnie podążamy
do bram zagłady

number of comments: 2 | rating: 3 | detail

RENATA, 19 march 2012

starość

Na głowie włos siwieje
sylwetka ku ziemi sie chyli
na twarzy zmarszczek wiele
wzrok już nie wypatruje chwili

Patrzysz staruszku w głąb siebie
przemierzasz w myślach krainę cieni
w ciepłym łóżku jest ci jak w niebie
czasem straszysz się wizją śmierci

Zdany na łaskę i niełaskę
dzieci swoich i obcych ludzi
potykasz się o starczą laskę
i litość wokół budzisz

Szanujcie młodzi starość
w końcu każdego to spotka
dajcie trochę uśmiechu i radość
pozwólcie im szczęścia dotknąć

number of comments: 1 | rating: 2 | detail

RENATA, 19 march 2012

NEKROLOG

Ludzie!Pogrzeb,chodźcie na mszę
przeżył lat...Henryk Zet......
tyle ile było mu pisane
płacze rodzina i stado kochanek

łzy krokodyle wylewa żona
myśląc wreszcie zdechł-szukała konta
syn płacze bo po tacie niewiele dostał
groszy pare ,starą gitarę ,gnijącego opla

córeczka tatusia -jak napis na bluzce
dostała mieszkanie i stare lustro
a kochanek sześć też szczerze płakało
podarków bez liku od starego pryka nazbierały

starzy znajomi oddają ukłony trupowi
jak dobrze ze zmarł stary cham
sypią ziemię nieboszczykowi

number of comments: 0 | rating: 2 | detail

RENATA, 18 march 2012

bluszcz czyli wszystko co o mnie

okno na świat pozwala się dusić
tylko butelka kształtów i kolorów
pełna zawsze taka sama a jednak
niezależna inne zajęcia już nie przynoszą

pożytku zegar wciąż mi nad głową tyka
ja się rzucam jak pirania po akwarium
głowę napełniają słowa schody się
kołyszą po kątach tuzin osobników

przyciąga uwagę wątek robi się ciekawy
oko za oko a ty patrzysz jak ranny karp
gdy sięgam do lodówki byleby tylko nie szkło
wplotłeś się we mnie jak powiew swieżości

dla tej przestrzeni i rąk i oddechu chcę
zrzucić demony i tragiczne maski
a ty obłaskaw wszystkie dzikie zwierzęta
zamieszkujące moją duszę

number of comments: 5 | rating: 9 | detail

RENATA, 17 march 2012

półmrok pozornej natury

Wspomnienia są liniami
jesli je wymażę przestanę BYĆ
dni mijają
napięcie rośnie
noc pocięta słupami elektrycznymi
odbijała smugi światła
stopień przerażenia sięga zenitu
straszliwe wymaga poświecenia
a wieczność trwa ułamek sekundy
ulotny i ostateczny
okrutna wieczność to chwila w której
umieramy
śmierć miłośniczka piękna
zastawia pułapkę i wsysa
zdumiewająco surowo
ależ Mistrzu
jaki obraz wybierzesz tym razem
skoro dzieła i tak nie są gotowe

by mnie nie odlali jak wodę po makaronie
muszę się dużo nauczyć