Latest items:

Poetry

	zingara
	PROFILE About me Friends (5) Books (2) Poetry (91) Prose (8) Photography (3)

latest best rating most commented

zingara, 30 march 2018

małpy w klatce

mówił: jesteś piękna,
gdy zdejmowałam majtki w ciemnej ulicy
tworzył się scenariusz - nie odwracał wzroku.
błogosławił ukojenie

karmiąc siebie słonym królestwem.
wchodził głęboko i sklejał rozsypany tynk
tworząc mapę a zarazem tajemnicę
w której bezpieczeństwo wyrosło
z zamroczenia i z resztek śliny

dogasły świece. pękały gromnice
a my stawaliśmy się dziećmi bez nóg
i rąk błądząc poza granicami świadomości

bezpańskiego światła.

number of comments: 2 | rating: 3 | detail

zingara, 19 february 2018

antidotum na bezdechach

/porcelanowy świat składa się z domino,
warstwa po warstwie/

a ty piszesz na starej maszynie,
choć klawisze nie wybijają liter

piszesz i piszesz, bo wiesz,
że tylko tam może nas pochłonąć
przestrzeń czarnej magii

kultyzm w konwulsjach stworzy ekspresję,
scalą się myśli o kwiatach i chwastach

symbioza niewyleczalnej choroby,
pozostanie źródłem pożądania - spisz na kartce
i pieść mnie słowem

póki oddycham

number of comments: 2 | rating: 4 | detail

zingara, 20 february 2018

pet

/w szaleństwie jest blask
gdy tańczymy niczym ćmy/

wapno na ścianach.
słowa wyrastają z drzew
rozkwitają pieszczotliwie z liści

wsiąkają w metafory i błądzą pozbawione
ludzkich odruchów jak rosiczki
i ślepa rosa śpi bezdomnie.
wysycha

więc śnij ludziku - tak pięknie płonie
ostatni cmentarz,
staje się wierszem bez puenty.

number of comments: 2 | rating: 2 | detail

zingara, 21 february 2018

wakacje pod jęczmieniem

/w letargu rodzi się fantasmagoria
i nie boli wyrwana z korzeniami/

kłamię. zniekształcony obraz
przeobrażam w muzykę żałobną,
w wiersz obdarty z metafor
niczym drzewa z kory

podpal i przykryj dymem,
bo po cichu marzenia
zrównały dzień z nocą

każą śpiewać kołysanki
o gwiazdach, po czym pękają

zgniecione w dłoniach.
krwawią dźwięki.

number of comments: 2 | rating: 2 | detail

zingara, 22 march 2018

adiustacja

nie potrafię jeszcze napisać
"listu do pozostałych”

dobrze mi z tym, ponieważ
fantazja goni fantazję.
a mój ukochany
maluje szaro-złote strony wszechświata,

gdy zaczyna ściemniać
powstają dziary na niebie.
wtedy przybieram wymyśloną postać,
odwracam karty beznadziejnej sentencji,
to nie smęty.

szepczę do ciebie
ostatnie słowa

podpowiedz lub zapomnij
- bo tylko stary czarodziej potrafi zamienić
wyjątkowy fragment tekstu w poezję.

number of comments: 2 | rating: 4 | detail

zingara, 9 march 2018

tęsknolandia

kochany! powiedziałam, chociaż wcale nie był
kochany - klepał trzy po trzy wieczorami
i zapisywał dziwne zdania na podartym papirusie

przesiąkają przez światło, przez ściany,
po czym skraplają się, by spłynąć
czarnym atramentem

po drugiej stronie. jaśnieją

widzisz: jest czas na wszystko,
na miłość i złość która jednoczy
prześwity

wróży z fusów porannej kawy.
pachnie. a przecież fluorescencja
odwzorowana na granicie odwraca się
i wtapia w hebrajskie pismo

odczytasz?

number of comments: 1 | rating: 1 | detail

zingara, 23 june 2018

Zanim zwęgli się noc

/moim szaleństwem są białe kuleczki
- wybrzuszona gorycz/

ścieżka podąża za cieniem,
a może na odwrót któż
to wie gdy prowadzi
demon - widzę: oślepia

szalona kobieta rozkłada ręce
i woła swoje nic
wabi ją cisza szkarłatna
cofa życie przemieszcza
obrazy

zamknij szybko i nie uroń
chwili póki pulsuje

w środku splątanego umysłu
dogasają zgliszcza i nie widać
zarzewia w spojrzeniu

number of comments: 1 | rating: 2 | detail

zingara, 16 may 2018

w jeziorze utonęły sylaby

na sznurze powieszę wilgotne wiersze
niech ociekną z nadmiaru słów,
one nic nie wnoszą do poezji

pełna gruzu tworzy przystań z napisem;
uważaj na zachodzące słońce
- budzi sprzeciw a zarazem dopełnia

nowe życie - śnięte. bez szans na przetrwanie.
nic to, że ziemia w tym miejscu
bywa grząska. świat nie jest zły

tylko czasami koty nie pozwalają się głaskać
przed wyrokiem, zawiązują marzenia na supeł

number of comments: 1 | rating: 2 | detail

zingara, 9 april 2018

z kleksem w oku

toniemy oboje gdy ziemia drga - otwiera się
pochłania receptory, rozlewa echem
mimo, że oddalona wizja
zamienia bezczas w zmutowany kształt

unosi nas wysoko, po czym spada
tylko po to by wejść w inny wymiar
gdzie dominują elektrody, wstrząsy
i przyssawki niczym pijawki wsysają blask

rodząc nową pożogę (pełna jest sekwencji)
trzeciego dnia wyłoni się z fatamorgany
– uwierzysz?

number of comments: 1 | rating: 1 | detail

zingara, 29 june 2018

czerwcowina

pies szczeka, kot mruczy
a na dworze chmury przysłoniły
zieleń

nie żebym tam marudziła
wpatrując się w zachód – łykam
wciąż cholerne pastylki

i jest mi wszystko jedno
gdy szukam siebie w sobie
zamyka się krajobraz

tam pies nie szczeka nie mruczy kot

bo w cudzej przestrzeni
można zatracić się tylko w kroplach
porannej rosy

tak bardzo obcej
i tak nie mojej