Latest items:
Ewa Żurowska, 28 april 2011
czekanie
Nie mówisz mi prawdy,
wczoraj, dzisiaj,
jutro też skłamiesz,
a ja tak naiwnie
wierzę,
w jutrzejsze słowa,
których nigdy nie powiesz.
Ewa Żurowska, 28 april 2011
rozczarowanie
Bo to, było wczoraj,
gdy księżyc dotykał
mojej twarzy.
Nieba zaznałam
w ramionach wschodu,
zbierając ukradkiem,
rozrzucone rzeczy,
w twoim pokoju.
Miało być pięknie,
śniadanie, kawa
i ty całujący
mnie z rana.
Zostawiam jedną łzę,
diament minionej nocy.
Boże,
pozwól mi zapomnieć,
bym umiała jeszcze kochać.
Ewa Żurowska, 26 april 2011
Zdrada
Ciągle nadgryzasz
duszę,
przekonując się o smaku
uczuć do ciebie.
W zębach czujesz okruchy
niechęci,
do wczorajszego dnia.
Jesteś tu,
bezradnie stojąc
niczym dziecko,
czekające na karę,
milczę,
zatrzaskując drzwi
przed tobą.
Spełniając się z inną,
zabiłeś deskami rozkoszy,
wejście powrotu,
do miłości.
Ewa Żurowska, 22 april 2011
cztery prawdy
Żałość, żałość,
żałości śpiew.
Umilknę
i ty mój śpiewie,
umilkniesz też.
Płacz, płacz,
płaczliwe oczy,
zamknę je
i ty mój płaczu,
znikniesz wnet.
Tęskno, tęskno,
tęsknoty dzień.
Zapomnę
i ty moja tęsknoto,
zostawisz mnie.
Umrę, umrę,
żywota kres.
Odejdę
i ty mój żywocie,
odejdziesz też
Ewa Żurowska, 22 april 2011
w zamyśle
Pierwszym oddechem,
pochłaniam ciebie sobą,
w zamyśle pielęgnuję,
jak ciążę,
którą chce donosić.
Delikatnie dotykam,
przytulam, pieszczę
w ramionach podniecenia,
z rozwagą
nakreślam ślady spojrzeń.
Przenikam tobą,
wnikam w ciebie,
jeszcze głębiej
dochodząc naszych
zmysłów w zamyśle,
kolejnej nocy.
Ewa Żurowska, 22 april 2011
na sen
Tak, stać przed tobą
naga,
w zamyśle skażona już tobą
dotykiem.
Naiwna wiara powraca
nocą,
cicho wyrywa kartki
kalendarza.
Kradnę czas naszej
rozkoszy,
by rankiem zasnąć we własnej
samotni.
Odejdź, nie wracaj
pożogo
mojej troski.
Dziś pościel już
sama,
usypia wspomnienia naszych
miłości.
Ewa Żurowska, 19 april 2011
Pachnidło
Chcę pachnąć tobą
za dnia i w nocy.
Chcę patrzeć na świat,
przez twoje oczy.
Chcę słuchać ptaków,
przez twoje uszy
i dotykać kwiatów,
wnętrzem twej duszy.
Chcę czuć deszcz,
twoją twarzą.
Chcę marzyć,
jak myśli twoje marzą.
Chcę w przyszłość wybiegać,
wspólnymi drogami
i wciąż, być kochaną,
twoimi słowami.
Ewa Żurowska, 7 april 2011
Wzniesienie
Na płaskowzgórzu
naszej przyjemności,
wygładzamy myślą,
nasze troski.
W zapachu wspólnej
przestrzeni,
tworzymy sobie,
raj na ziemi.
Symetrią ciała,
jednością jesteśmy
niczym dzban wody,
po brzegi wypełnieni.
Delikatnie skraplamy
uczucia w sobie,
w gorącym uniesieniu,
oddaje się tobie.
Zasypiam spełniona.
Ewa Żurowska, 5 april 2011
Spragnieni
Odkrywasz mnie
na nowo,
każdego dnia,
każdej nocy
bardziej.
Dyskretnie,
zakładam ci ręce
na szyję,
szepczę
i czuję mocniej,
twoje drżące dłonie,
jedwabiem,
jak rzeźbiarz
szlifujesz ciało,
uszyte na wymiar
twoich ramion.
Dosięgam nieba
niczym kwiat,
tęskniący za wodą,
pochłaniam ciebie,
całą sobą,
by nie zwiędnąć.
Ewa Żurowska, 5 april 2011
Starość
Sto mil przede mną
do nieba,
drogę w kaloszach
przemierzam,
przed deszczem
zgryzoty,
wciąż się chowam.
Zastygam w amoku
zdarzeń,
podparta laską
starości,
dosięgam jutra,
wczoraj było
w zasięgu ręki.
Ewa Żurowska, 4 april 2011
Dachowiec
Pozapinane guziki
przeznaczenia.
Ja wciąż kocham,
ty wciąż odchodzisz,
dziś już nas nie ma.
Samotnie przemierzam
chodniki,
naszych pustych uliczek,
dawnych uśmiechów.
Skradzione po cichu
spojrzenia,
dzisiaj,
w tatuaż,
zamieniam.
Po zastał kot dachowiec,
przybłęda naszego życia,
jedyny przyjaciel.
Ewa Żurowska, 4 april 2011
Przebudzenie
Pachnidło mojej kobiecości
w zimowym kokonie.
Czemu jesteś smutna,
pytasz.
Odwracam w milczeniu
głowę.
Wiosną zbudzą się motyle,
będą jak spełnienia
chwile.
Byle nie zasnąć.
Ewa Żurowska, 3 april 2011
By nie żyć
Drażni mnie świat,
w którym istnieję.
Uchylam ,,Puszkę Pandory,,
czuję nienawiść,
odzianą w niewinność.
Zakrywam oczy,
cicho szlocham,
by nie zbudzić,
swojego cienia.
Przytulam głowę,
do twardej ziemie,
modląc się,
by mnie uśpiła,
w zapomnienie odejść.
Otwarte oczy,
znowu kłamią,
wciąż jestem żywa.
Ewa Żurowska, 3 april 2011
Wczoraj
Poukładałam już
wszystkie zdjęcia,
w koszyku mam
taśmę i nożyczki
do cięcia
skradzionych chwil.
Pochylam wspomnienia
nad przeszłością.
Na drugim brzegu
zostawiłam ciebie, miłość
i mnie wczoraj,
bo jutro, to też dzisiaj,
a dziś było,
nie pamiętam
kiedy.
Ewa Żurowska, 3 april 2011
Most rozpaczy
Na moście rozpaczy
spotkały się dwie dusze.
Nie wiadomo, czemu
i
skąd tu przybyły.
Na moście rozpaczy
płynęły łzy goryczy,
jak słowa tęsknoty,
kiedy jeszcze żyły.
Na moście rozpaczy
trwała wieczna cisza
i
wspólne milczenie.
Na moście rozpaczy
biły dwa serca,
które złączyło przeznaczenie.
Ewa Żurowska, 28 march 2011
Pragnienie
Dotykaj mnie jeszcze,
nie przestawaj,
całuj usta, piersi, uda.
Kołysz nasze namiętności,
pagórków wzniesienia,
długo w rozkoszy,
bez litości,
chce więcej.
Muskane ciała nagości,
żar naszych słabości
rozgrzany do czerwoności
zgasić nam przyjdzie
z porankiem.
Zamykając drzwi na klucz,
każdy pójdzie
w swoją stronę.
Ewa Żurowska, 28 march 2011
Kartka z przydziałem
Dziś siedząc przy śniadaniu,
sama, jak zawsze,
liczyłam kupony,
na prawo wygrane,
na lewo przegrane.
Kupon miłości,
całkowita porażka,
do śmieci.
Kupon pięknych chwil
w łóżku,
wybór trudny,
śmietnik, czy ramka,
którą powieszę na ścianie.
Przełknęłam smak goryczy,
popiłam gorzą herbatą
bez smaku,
wstając zostawiłam pusty blat
z koszem pełnym kartek,
żałując,
że nie była żadnej
z przydziałem na szczęście.
Ewa Żurowska, 28 march 2011
Posąg
W pustym pokoju stoję ja
i krzesło razem,
tak samotnie,
milczymy.
Cztery ściany,
przygarniają moje
proszące spojrzenia.
Usiąść,
czy przytulić twarz,
do twarzy z muru?
Nie chciana miłość,
drzwiami zabita,
kona.
Czekam, na klucz sekretów,
by otworzyć okna,
do świata mych zmysłów.
Jak posąg martwa,
jeszcze oddycham,
ze strachu,
przed samotnością.
Ewa Żurowska, 27 march 2011
ja, czyli ty
Otulasz mnie sobą
niby tak zwyczajnie,
a ja potrzebuję więcej
czuć ciebie,
staranniej wtulam się
w nagie ciało,
całością chce być,
jeśli nawet to, tylko chwila,
być przez moment tobą,
może wtedy zrozumiem,
męskie pragnienia.
Ewa Żurowska, 27 march 2011
Bezwładność
Zostaw mi Boże miejsce
na oddech,
chwilę na jedno spojrzenie,
za nim bezradnie
niczym ostatni kwiat,
zanurzę oczy samotne,
w tysiącach kropli wody,
swego życia zmęczenie.
Pamiętając jeszcze wczoraj,
opadam w jutrzejsze wspomnienie.
Ewa Żurowska, 27 march 2011
Droga życia
Nagie plecy przeszłości
pokryte popiołem złudzeń,
gdzie wraki dawnych miłości,
uśpione zegara biciem,
milczą.
Kruche dłonie zmęczonych ludzi
już razem,
w drodze powrotnej do raju.
Ksiąg puste strony, wypełnia
pajęczyna
starczych zmarszczek,
tworząc historię życia.
Głęboko westchnąć
jeszcze przez chwilę.
Zapomnieć się w kroplach oceanu,
w locie ptaka przemierzyć sekund
kilka.
Spojrzeć za siebie z podniesioną
głową,
by w spokoju odejść,
ścieżka ostatniego wspomnienia.
Ewa Żurowska, 6 march 2011
Sympatia
Trudno, tak być z boku,
oddychać
i nic nie móc,
czekać, podglądać, czuć prawie
i się wstrzymać
mrużąc oczy przed słońcem,
chcąc dotykać je prawie,
pragnąc więcej,
tęskniąc mocniej.
Wieczorem zamyśleni
w przestrzeni samotni,
jak w przedpokoju czekamy
na jeden telefon,
by spotkać się na ulicy,
przemoczeni w deszczu,
szczęśliwi sobą.
Ewa Żurowska, 15 january 2011
Odpowiedzi
Na uśpionym ciele świata,
cumują statki miłości.
W kołyskach zmąconych uczuć,
zasypia tęsknota rozkoszy.
Pożądam wachlarz spojrzeń,
w milach liczoną odległość.
Samotność niczym lęk,
nawiedza mnie nocą,
bezbronną, siłą tajemną.
Jak zapach strudzonych wspomnień,
unosi się życia oddech.
Wciąż szukam w zimnym spojrzeniu,
odpowiedzi na ścianach tej twierdzy.
Ewa Żurowska, 9 january 2011
Dziwka
Są takie noce,
kiedy jestem boginią,
przez chwil parę
łóżkowej pożogi.
Nie potrzebuję więzów i kajdanek,
by zniewolić.
Oczy damy czarnej ,
wszystko jednak widzą,
tajemnice wszystkie skradły.
Jak matka z łez popiołu,
odcisk twarzy mej trzyma
niczym krzyk rozpaczy,
wykuty z kamienia,
nocy każdej wciąż przypomina,
że szukając miłości,
żyje jak dziwka bez sumienia.
Ewa Żurowska, 9 january 2011
Ślepota
Ściskam za rękaw
obcego czasu,
żyjąc w nieświadomości,
nazwaną teraźniejszością.
Trzymam się mocno,
by z rąk wyrwać się nie zdołał.
Naiwnie łykam trunek
gorzkich słów,
suwakiem spiętych,
aż po koniec szyi.
Duszność przychodzi w ciemności,
jak ślepca prowadzi za sobą.
Złapać jeszcze oddech,
by ujrzeć własne stopy,
i kolor rękawa.
Ewa Żurowska, 28 december 2010
Feniks
Jestem, niczym feniks
umieram
i z popiołu rodzę się ponownie,
kiedy jesteś,
gdy obok czuje twój oddech.
Życie przemierzam,
brukowaną aleją,
doświadczeń wielu
tych, co już byli
i tych,
co już nie osiągną swego celu.
Stawiamy domy,
karcianych złudzeń,
by los na przekór,
z ultimatum jak uczeń,
wszedł nam do życia
w zabłoconych butach.
Piękne bywają więc chwile
liczne w sekundach,
mierzone, jak mile
do szczęścia.
Ewa Żurowska, 27 december 2010
Pustka
Jestem
sama w pustym domu,
pustelnikiem
swego życia.
Na
świat okna swe zamykam,
drzwi
do serca też domykam.
Zamki
zmieniam już na zawsze,
do
miłości,
do
tej troski,
co
w przedbiegu już zmęczona
ciągłym
strachem,
bo
dziś kona, za półsłówka,
za
wyrzuty,za te myśli,
co
nas gnały,za te chwile,
co
szalały.
Jutro,
dziś
już zapomniane,
bo
oddałam serce całe.
Ewa Żurowska, 27 december 2010
Zrozumienie
Powiedział mi anioł na ucho,
że miłość przenosi górę.
Więc rozbijać zaczęłam kamienie,
nie rozumiejąc, iż siła jest we
mnie.
Bez tchu padłam na kolana,
prosząc o siłę już sama.
Tak trudno było zrozumieć,
że żyć, nie znaczy rozbijać górę.
Ewa Żurowska, 23 december 2010
Casino
Ciągle piszemy o Bogu.
Bóg nas kocha.
Piszemy o miłości
i zdradzie.
Sami się zatracamy.
Piszemy o uczuciach
o naszych troskach.
Umieramy.
Zapomnieliśmy napisać
o hazardzie.
Ruletka.
Czarne, czerwone,
czarne, czerwone,
wypada zero.
Biedny i bezdomny
cień.
Casino.
Ewa Żurowska, 23 december 2010
Kobietą być, poetką się stać
Czytam poezję,
mniej i bardziej
twórcze wiersze.
Czy jestem kobietą,
a może wieszczem?
Gdy tak, po schodach
gonię swoje myśli,
na bruk
wypada sto słów,
znikając w stogu liści.
Zapomnij o Odysei
i hienach,
o złotych królach
i balach w niebach.
Człowieka skromność
przerasta szczyty,
a pióro zwyczajne,
pisze wyraz
w pamięci wiecznie
wyryty
Więc, czy kobietą jestem
tylko z nazwy,
czy wieszczem
z nagości obdartym.
Latest comments:
14 may 2024
violetta
Mam takie oko :)
14 may 2024
Jaga
Zwierzęta upodobniły się do koloru otoczenia
14 may 2024
To naturalny suchy i pustynny klimat. I tam są
14 may 2024
Klimat taki, że nie był i raczej nie będzie,
12 may 2024
Melancthe
Kajzerki są przereklamowane ;)
11 may 2024
kb
wielki wypas - był albo może będzie. kto wie...
11 may 2024
sama prawda z tym myśleniem i psoceniem ale
11 may 2024
zastanowiło mnie czy owe cenienie kajzerek wynika
11 may 2024
jeśli tylko
skomponowane kolorystycznie..
11 may 2024
To co te kozy dziobią i dlaczego? Co na to aktywiści?
10 may 2024
Podobne miałam odczucia, kiedy zobaczyłam wyspę.
10 may 2024
Weronika
Nie wyrzucaj. Niech to będzie memento dla naszej
14 may 2024
wiesiek
14 may 2024
Satish Verma
13 may 2024
wiesiek
13 may 2024
Satish Verma
11 may 2024
Satish Verma
10 may 2024
Jaga
10 may 2024
Satish Verma
9 may 2024
wiesiek
8 may 2024
wiesiek
8 may 2024
Satish Verma