Najnowsze prace:

Poezja

	Piotr Syn Michała
	PROFIL O autorze Przyjaciele (4) Poezja (28) Dziennik (1)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Piotr Syn Michała, 22 marca 2012

mitologia

obudziłem się i już wiem
nigdy nie będę marcinem świetlickim
tym bardziej teraz - z nogą w gipsie podwyżką cen
papierosów i drażniącym brakiem słońca w całej galicji

marzenia młodości ostatecznie spaliły się na wawelu
na trzydniowej wycieczce z przewodniczką
- o abstrakcyjnie długich nogach i oczach
parujących w lusterko kierowcy

na którą wydałem wszystkie oszczędności
a i tak nowy aparat rozbił się o bruk z podniecenia
gdy w podcieniach przeglądałem pamiątki na prezent

w imię poezji rozbiłem świnkę – towarzyszkę pragnień
i westchnień za lepszym światem wielkim miastem
za tramwajami i ruchomymi schodami
uwielbieniem i słowami :

mam dziewiętnaście lat i chciałabym mieć pańską osobowość

obudziłem się i już wiem
mogę zapomnieć o krakowie:
- czarnych okularach w pochmurne dni
- kondukcie żałobnym na cmentarz rakowicki
- muzeum z nieopłaconego pokoju cztery na trzy

liczba komentarzy: 27 | szczegóły

Piotr Syn Michała, 31 lipca 2012

w takie kongo

estakadą do baru; od progu – zimne i lane
za progiem czekasz z gazetą

wysokie obcasy to źródło wiedzy totalnej
przeważnie o niczym
i tak cię kocham
nawet jeśli
mówisz

nie czytam nic o polityce

ludzie o dziwnych imionach twierdzą że są szczęśliwi
proporcjonalnie do wyzbytych rzeczy
mnisi z facebookiem
i lustrzanką
canona

orest powiesił rower na haku
ajka ma dylemat z koziołkiem matołkiem

razem uwielbiają minimalizm
ciekawe czy zostawią sobie duszę

wracając do tematu – zimne i lane
przy liczbie cztery stanowczo
protestuję przed brakiem
bijąc się w piersi za
grzechy nadmiaru

torpeduję żelazną logikę
mam ciebie - jestem
szczęśliwy

liczba komentarzy: 1 | szczegóły

Piotr Syn Michała, 27 marca 2012

z sacrum do profanum

Świat jest przegadany – Andrzej Stasiuk

brakuje długich ujęć
wyraźnych przejść z ciemnego w jasne - i na odwrót

kadrowanie ciszą to mistycyzm głuchoniemych
zarezerwowany dla gotyckich sklepień
nabożeństw z wystawieniem

to jest jak piłeczka pingpongowa odbija się
od dźwięków zgiełku - paplanina nawet
przez sen mutuje w bezkrwisty
dialog; taksówkarze głośno
seplenią zaczynając jako
pierwsi szczególnie
w nocy

a cisza
cisza emigruje

liczba komentarzy: 14 | szczegóły

Piotr Syn Michała, 21 grudnia 2012

pastorałka to rodzaj udramatyzowanej kolędy

„Przyglądam się nędzy
Nie dziwię się złu
Uciekam w piosenki
Odszukaj mnie tu”
P. Rogucki

ale boję się śmierci tym mocniej wypatrując ojca
jak odchodzi w wielkim fotelu
król snów i ja – następca tronu
po przeciwnych stronach albo tej samej
jeśli to jedynie teoria

iluzja jest w dwóch setkach
choince i w zakwasie z którego będzie chleb
złamany rękami grzesznika
z intencją życia które ulatnia się
na zasadach lodu i zimna

jest jeszcze śnieg – zakrywa kolory
wszystko tak prymitywnie proste białe na czarnym
problemem są daty i odpowiedzi
pozostają niejasne

liczba komentarzy: 7 | szczegóły

Piotr Syn Michała, 30 listopada 2012

kwas z ogórków w windzie

ropa tanieje w oczach zmęczonych opiłkami
noc zatrzymana w telewizorze
wiórki kokosowe zamiast śniegu
porno w zastępstwie kina moralnego niepokoju

ale to nic tylko fantomy -pospolity bóle skroni
rzeczywistość jest brakiem snu
bezwzględną ujemnością choćby astralnych postaci
gdy siedzisz śpiewasz gotujesz śpisz

jesteś wysoko – spójrz tak nisko upadłem
z czwartego piętra na parter gdzie wszystko wkurwia
sporadyczność przejeżdżających aut
trzaskanie drzwi taksówek całe to gęganie miasta

od presji ciała uwolnił cię kapiący kran
wyżarte ogórki na zimę- moja słaba spirometria
nie zapewniała już statusu świadka koronnego
przestała krępować oddechy

przy wyjściu powiedziałaś:
tutaj będziesz bezpieczny
ja jadę do góry

liczba komentarzy: 5 | szczegóły

Piotr Syn Michała, 27 listopada 2012

Cierpieli głód i pragnienie i ustawało w nich życie

nie jadam śniadań
ale spalam węglowodany
obserwując postępy zarazy

na spacerach z psem aportuję po antidotum
szczekam na wiatr rzucam zaklęcia na chybił- trafił
to niewiele jednak tłumi strach pomaga milczeć i wzmaga apetyt

kiedy już cuchniemy deszczem
dziękuję Bogu za ciała astralne
powietrze wypchane jodem
i święty spokój - efemerydę
która skrapla się litościwie

gdy nadejdzie zima stulecia
wybuduję ogromne igloo
w którym oddech przekuję
na noże tasaki i miecze
zacznę wycinać chwasty
ukryte przez szron
lodowe płuca wbiję na pal

po kolacji zaśpiewam kolędę
wyrecytuję dziękczynny psalm
nasycony przetrawię powietrze

liczba komentarzy: 4 | szczegóły

Piotr Syn Michała, 26 czerwca 2015

niedziela

nie zamykaj
zostaw włączone światło
jestem wystarczająco zamknięty

w sobie
mam aż nadto cieni
którymi rzucam na prawo i lewo
w ciepłe słoneczne dni - jak teraz

gdy bywam perłą lub wieprzem
w zależności od kąta padania
i poziomu alkoholu

we krwi
szumnej albo
lodowatej żongluję
śmiechem i płaczem

ale zawsze czekam
wypatruję czy nie idziesz
w imię pańskie z kością dla bezpańskiego psa

liczba komentarzy: 3 | szczegóły

Piotr Syn Michała, 2 sierpnia 2012

któregoś dnia kupię sobie psa przynajmnie będe miał co kopać z rana

pachnie ziemią
z wyraźną nutą
wilgoci i psich gówien

rosnących w prowizorycznych
ogródkach na wszystkich przyblokowych
ścieżko-skrótach wymyślanych dla potrzeb szybkości

ziemistość do niedawna jeszcze przyjaznych miejsc
jest przeszkodą o wiele trudniejszą
niż szkolny kozioł na lekcji wuefu

ale to było kiedyś
a kiedyś wszystko było lepiej

a teraz - teraz o
wiele trudniej wracać do pustego

cokolwiek to znaczy
domu łóżka
talerza

liczba komentarzy: 12 | szczegóły

Piotr Syn Michała, 3 czerwca 2012

piórkiem i węglem

obraz a raczej szkic;
podobne rysował ten gość z telewizji
u niego wszystko było wyraziste- bez nadmiaru

w labiryncie gestów niekontrolowanych rozgałęzień
słów rozstrojonych i tępych; w tym wszystkim chcę
dojrzeć początek - zaczepić nas u źródła

dźwięków krzyczących przyjemnością
z okna pokoju czterdzieści trzy zapachu
zupy pomidorowej rozlanej na bezwstydnych
będących dotąd tajemnicą skrawkach nagich ud

smaku dotknięć i mocniejszych szarpnięć
wszystkich ciepłych i wilgotnych miejsc
w które udawało nam się dotrzeć
mimo nadmiaru czerwoności krwi

ten banał
to był nasz czarno-biały świat

liczba komentarzy: 9 | szczegóły

Piotr Syn Michała, 22 czerwca 2012

dryfujący flâneur

niebo to gilotyna - błękitna brzytwa
tonący chwyta się wszystkiego
ostry kac i „red hot” czyli
pustynia

za wydmą - źródło
przez ruchome piaski
nie zatrzymuje się na stopie
zakaz skrętu w prawo; na lewo
jadą niedzielni kierowcy a rajd trwa od soboty

słońce pali bez miłości
czysta rutyna ze szczyptą brawury
już nigdy więcej po wpływem chyba że tylko
dwie długości - przy trzeciej zaczynam się topić

liczba komentarzy: 2 | szczegóły

10 - 30 - 100