Najnowsze prace:

Poezja

	Kazimierz Sakowicz
	PROFIL O autorze Przyjaciele (6) Kolekcje Poezja (989) Fotografia (427) Grafika (28) Pocztówka poetycka (2)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Kazimierz Sakowicz, 6 grudnia 2015

poza poezją

już wiem że słowo jest wypowiedzią
nie zbawia nie naprawia świata
jest odbiciem Światła z odległej planety Miłość
ku której podążamy niecierpliwi i głusi

błogosławieni którzy poza poezją czynią dobro

2015-12-06

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Kazimierz Sakowicz, 22 listopada 2015

pod postacią

pod postacią słowa
w odwiecznym planie wszechświata
zaistniała prawda ukrzyżowana pychą
w niezmiennym rytmie życia ku śmierci
wniosła przez zmartwychwstanie nadzieję
pod postacią chleba

2015-11-22

liczba komentarzy: 0 | punkty: 3 | szczegóły

Kazimierz Sakowicz, 21 listopada 2015

jak ćmy

nieprzerwanie aż do bólu
głowy rozbijamy o milczenie
budząc się ze snu
łudząc innych szeptem o wolności

jak ćmy wolne do chwili
gdy jasność je zauroczy
mamy nadzieję że coś się zmieni
gdy zgaśnie światło

2013-11-17

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Kazimierz Sakowicz, 21 listopada 2015

przekaz

już wiem to na pewno
że świata zmienić się nie da
jedno co można dokonać w pełni
to własne zmienić chore nawyki
by innym z nami mogło być dobrze
a nam z innymi żyło się pięknie
niby banalne i nazbyt proste
lecz ile w tym trudu i możliwości
dlatego rzeczy najprostsze omijane z daleka
krzyczą do nieba o pomstę
by ta wszechobecna głupota duszy
przestała dzielić i mnożyć podziały
przecież cholera jasna jedno jest życie dane
i nie będzie kolejnych poziomów do grania
lecz najgorsze w tym całym przekazie dopiero będzie
jedna głupota pociąga lawinę krzywd i cierpienia
i tak się zamyka koło historii świata
zło najmniejsze czynione innym do nas powraca

2013-11-09

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Kazimierz Sakowicz, 11 listopada 2015

o niepodległości

mój ojciec nie dożył nowej polski
moje dzieci nie znają przeszłości
ja oddycham powietrzem wiary
próbując zdiagnozować chorobę głupoty
która przez lata odbierając rozum i nadzieję
pozwalała zaistnieć pseudodemokracji
gdzie człowiek był i jest przedmiotem jej działań

a historia jak głupia małpa za kratami
bywa okrutna wobec niemych pokoleń
uczona fałszywie na lekcjach zniewala
nadzieją na lepszą przyszłość
dość szybko wystawia rachunki na cmentarzach
budząc kolejny zryw niepodległościowy
nic nie wnosi gdy nasyceni tracimy zdolność obrony

opadają liście w ten listopadowy czas
ogołocone drzewa jak wiersze budzą lęk
czy jest w nas ta odrobina mądrości
by zmiażdżyć stopę podziałów
tu gdzie ziemia jak ziemia była nam dana
byśmy mogli przeżyć z innymi swój czas
ucząc miłości do każdej osoby w imię Chrystusa

2015-11-11

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Kazimierz Sakowicz, 8 listopada 2015

zakochani

zakochany w tobie
uczę się kochać ciebie
jaką jesteś i jaką będziesz za lata
kim byłaś do wczoraj
co w sobie ukrywasz
czym ranisz moje zapatrzenie
nieświadoma do końca własnej miłości
stając przede mną naga
patrzysz na mnie nagiego
nieświadomego swojej miłości
raniącego twoje milczenie
skrywającego w sobie przechodzone lata
czego nie zrobiłem do wczoraj
jaki stanę się w tobie
czując jak jesteś zakochana we mnie

2013-05-05

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Kazimierz Sakowicz, 8 listopada 2015

w przeróżny sposób

z poezją jest jak z życiem
zależnie od dobranych słów
można dojść w to samo miejsce
w przeróżny sposób

w przeróżny sposób
to samo miejsce nie będzie nic znaczyć
niezależnie od wypowiedzianych słów
życie nie zawsze będzie poezją

2013-05-02

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

Kazimierz Sakowicz, 7 listopada 2015

zwykły dzień pełen cudów

dzień podobny do poprzednich
w pogoni za cieniem wyplecionych marzeń
jest czasem teraźniejszym
osadzony w przeszłości dotyka mgły jutra
przynosi swoją biedę rozbudowuje radość
jest jaki jest podobny do innych
ułożonych na drodze ku nieśmiertelności
ma sens grzebiąc w nas powały diabelskiej pychy
uczy pokory codzienności
zwykły dzień pełen cudów nieodgadnionych
zamknięty w kochających powiekach

2015-11-01

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

Kazimierz Sakowicz, 7 listopada 2015

w cieniu przyszłości

a kiedy przyjdzie ta chwila
gdy słońce w nas zgaśnie
i sami pójdziemy ku wąskiej bramie
by twarzą w twarz spotkać Boga
będzie nam dane ujrzeć chwile
jak od poczęcia aż do zaśnięcia
nasz anioł stróż wierny jak pies
czuwał nad nami we dnie i w nocy
byśmy mogli kochać jak w niebie
tu gdzie czas wciąż nas pogania
a ludzie odchodzą jakby za szybko
tak nam się zdaje po tej stronie światła
gdy wciąż jesteśmy w cieniu przyszłości

2015-11-05

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Kazimierz Sakowicz, 5 listopada 2015

długo musi dojrzewać

dla W.J.

jedyna w kosmosie jest miłość
gdy Ten Który poza czasem i przestrzenią
stając się podobnym do stworzenia
pokazał nam że jest przestronność światła
gdzie można przyjść a nie uciekać i chować się
i być odbitym światłem Dobra
które ukryte w nas długo musi dojrzewać
by stać się bratem Boga

2015-11-05