Najnowsze prace:

Poezja

	Kazimierz Sakowicz
	PROFIL O autorze Przyjaciele (6) Kolekcje Poezja (989) Fotografia (427) Grafika (28) Pocztówka poetycka (2)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Kazimierz Sakowicz, 22 listopada 2013

tak normalnie

dzień jak co dzień
twarze te same te same wspomnienia
podzielone na sześć osobnych doświadczeń
nocne marzenia wzlatują do nieba
świtanie podobne do wielu minionych
nic ciekawego co mogłoby świat zadziwić
oślepić blaskiem fleszy
a jednak coś nieuchwytnego
coś co nie zawsze się zdarza
staje się
narasta w nas
przyczajona rzeczywistość
pomiędzy tobą a mną
powoli namiętnie
rozbiera nasze marzenia
takie niewielkie oczekiwania
jestem dla ciebie nadzieją
możliwością tego co w nas istnieje
tak zwyczajnie jak to jest pomiędzy kochankami
gdy wspólnie dwadzieścia lat patrzą przed siebie
wierząc że kochać trzeba normalnie
więcej niż na ślubnym kobiercu

27.05.08

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Kazimierz Sakowicz, 22 listopada 2013

poezja

gdybym wiedział że poezja
odbierze mi spokój
ustawi w kącie widzenia inaczej
ślęczenia nocami nad każdym słowem
które można przecież zawsze odmienić
przez inny przypadek
gdybym wiedział ze słowo ma wyrażać
i być przyjacielem w porę lub nie
to powiem wam szczerze
zacząłbym wcześniej pisać wiersze
może bym szybciej uwierzył w siebie

27.05.08

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Kazimierz Sakowicz, 22 listopada 2013

chcąc nie chcąc

poezja musi uderzyć po gębie
zadziwić słonym spojrzeniem
powalić szczyptą goryczy
słowem obnażyć nienazwane
nazwać ukryte
przeorać jasność widzenia
i dotknąć tej właśnie struny
która fałszywe wydaje dźwięki

poezja chcąc nie chcąc
musi dokonać czego miłość nie zdziałała

24.05.08

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Kazimierz Sakowicz, 21 listopada 2013

bez kamuflażu

trudno jest kochać nie będąc kochanym
nawet gdy niebo łaskawe
staje się domem do zamieszkania
miłość prawdziwa bez kamuflażu
musi być dla drugiej osoby
tym co łączy choć czasem podzieli
łzą odrzucenia i słowem co boli
miłość jest darem i tym zostaje
nawet gdy niebo niezbyt łaskawe
czasem wypala odłogi zwątpienia
to co największe zawsze przemienia

18.11.07

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Kazimierz Sakowicz, 21 listopada 2013

zasrany nasz los

tu w labiryncie słów bez pokrycia
gdzie można wszystko obiecać
bez żadnych konsekwencji
na przekór własnym poglądom
tak aby zadowolić partyjnych kolesi
żyje naród który wiele przetrzyma
ufny jak dziecko we własnej głupocie
wciąż kark za innych nadstawia
a potem sam chodzi i szuka
zagubionej pamięci

i taki nasz los zasrany
że łatwiej nam umierać za innych
niż własne porządkować podwórko
we wspólnocie odmiennych przekonań

14.11.07

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Kazimierz Sakowicz, 20 listopada 2013

anioł ciemności

wczoraj na ulicy zgubiło się dziecko
pijany kierowca potrącił menela
mąż wyszedł na chwilę i nie wrócił
zmęczony lekarz pomylił diagnozy
a przekupny policjant wypisywał mandaty

wczoraj po ulicach miasta
anioł ciemności zbierał żniwo

08.05.08

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły

Kazimierz Sakowicz, 20 listopada 2013

nieśmiertelność

z teologicznego punktu widzenia
człowiek w raju był szczęśliwy
tak zwyczajnie był przyjacielem Boga
posiadał radość przebywania z Nim
umiał przewidywać pogodę kilka dni naprzód
obserwując jedynie przyrodę
był obeznany z astronomią i znał prawa fizyki
nie zagłębiając się w rozwiązywanie zadań
zepsute zęby tak samo bolały
a pożycie z jedną osobą sprawiało przyjemność
narodziny dziecka w bólu były radością
wewnętrznie poskładany był przyjacielem człowieka
a śmierć była łagodnym przejściem do domu Ojca
z teologicznego punktu widzenia
oderwani od Niego świadomi lub nie do Niego wracamy

01.05.08

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Kazimierz Sakowicz, 20 listopada 2013

dlaczego poeci piszą wiersze

no właśnie po jaką cholerę piszemy wiersze
sponiewierane niepamięcią
krótkim czytaniem na ekranie
bolesnym stwierdzeniem bredzisz poeto
lepiej napij się wódki i przestań wierzyć
że słowo cokolwiek może przemienić
przecież jeden poeta zawisły na krzyżu
zbawił świat a ludzi nie zmienił

no właśnie czym jest słowo jeśli nie zmienia
jeśli tylko tworzy miraże złudzeń
albo opasłe tomiska bajek dla dorosłych
po co piszecie wiersze jeśli wiara w możliwe
jest tylko możliwa na półce
pomiędzy innymi możliwościami
więc czy jest sens trudzić się i szukać odpowiedzi
skoro świat można zbawić a człowieka odmienić trudno

no właśnie po co piszę te wiersze Poeto Największy
skoro Tobie tak marnie idzie z odnową człowieka
milczysz
wiem że to niezbyt teologicznie kłócić się z Bogiem
ale miłość stawia trudne pytania
i czeka niełatwej odpowiedzi
nie spiesz się ja poczekam
wieczność przede mną a z tyłu słowa
które mnie odmieniły

a wy po co piszecie wiersze

29.04.08

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Kazimierz Sakowicz, 20 listopada 2013

zadziwienie

wpatrzony w twój wdzięk
gdy zmęczona siadasz przy dzieciach
czytasz im bajki opowiadasz życie
uczysz mnie wiary w drobne uczucia
aby w nas zamieszkało na zawsze
to zadziwienie słowa
wszystko mogę w Tym co mnie umacnia

gdy zaglądam do ciebie przez okno wyobraźni
widzę świat pełen miłości
zwykły codzienny czas naszej wiary
że można lepiej i więcej
że trzeba we dwoje
być na wyciągnięcie dłoni

24.04.08

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Kazimierz Sakowicz, 18 listopada 2013

nogami do przodu

śmierć mi uwiera w dziurawym bucie
oblepia śliną przykrym zapachem
dziś już pewna że mnie dopadła
znowu musi oblizać się smakiem
nie czas i nie to miejsce
ale ciągle groźna jest ta cholera
co wszystkich zrówna w jednym poziomie
zawsze nogami do przodu

29.05.08