sam53, 8 listopada 2023
Joanna przypomina mi swoją matkę
może tylko ma mniej siwych włosów
ale tak samo godzinami prostuje włosy przed lustrem
ogląda seriale
i chrapie na nieokreśloną melodię
lubię gdy obie na swój sposób rozmawiają z ciszą
a i później gdy w emocjach opowiadają sny
co dziwne - uśmiechają się całkiem inaczej
w wąskich ustach Joanny radość wydaje się mniej prawdziwa
choć równie szczera jak u matki
obie wydają się szczęśliwe
geny zadowolenia z życia przechodzą z pokolenia na pokolenie
coś w tym musi być
Joanna jest na etapie wyboru ojca dla swoich dzieci
przekroczyła trzydziestkę
Yaro, 7 listopada 2023
coś dodaje sił
mój okręt
wiatr w żagle
nie stoi w miejscu
płynie
wiara powróciła jak Albatros
samotny na słonym morzu
tyle biedy połóżmy temu kres
mam to gdzieś
na odludnej wyspie
zbuduję świątynię serc
Yaro, 7 listopada 2023
świat olewa cię
nie masz szans na lepsze dni
ludzie traktują jak śmiecia
rodzina odwraca głowę
każdy ciągnie na swoją szalę
czujesz się zdeptany
jak bruk kamień
nie poddawaj się
nie urodziłeś się na próbę
On czuwa i czeka
nie to złoto co się świeci
bogata dusza ma sens
masz czas zamknięty w dłoniach
Yaro, 7 listopada 2023
Wielomówny mało wie ciągle nakręcony
wyrażenia w zdaniu nieświadome farmazony
wprowadza w błąd słuchacza zadowolony
milczy ten co wie, że milczenie to skarb
stare maksymy ciągle bardzo aktualne
wymyśl coś lepszego postaw na głowie świat
odpowiedzi szukaj głęboko wpatrzony w niebo
po kolanach w wodzie blisko brzegu rzeki
Marek Gajowniczek, 7 listopada 2023
Czas nasz przyspiesza pozornie
w każdej sennej czarnej dziurze.
Jednak po wyborczej wojnie
rząd chce rządzić jak najdłużej.
.
Zmieniliśmy wyborami
szklany sufit w szklaną górę,
bo nie byliśmy słuchani
przez władzy centra niektóre.
.
Nie śni nam się nowa Rzesza
Próbujemy odwlec zmiany
i kiedy Unia przyspiesza -
my na przekór jej zwalniamy.
.
Szybko za to obdzielamy
zasłużonych nagrodami.
Przyspieszamy. Nie czekamy,
by nie czuli się przegrani.
.
Może jeszcze kruczkiem prawnym
błyśnie jakiś as z rękawa
porozumieniem niejawnym,
kupionym w granicach prawa.
.
A czas pozornie przyspiesza
wspinaczkę po szklanej górze.
Goni! Błędów nie rozgrzesza
po wyborczej awanturze.
.
Niemożliwe - jest możliwe!
U nas i na całym świecie.
Względność ma alternatywę -
względną. Wierzcie jeśli chcecie!
.
Sa takie akcelatory
o jakich nam się nie śniło,
co potrafią gasić spory
i nienawiść zmieniać w miłość!
Adam Pietras (Barry Kant), 7 listopada 2023
Każde pokolenie ma własny czas
każde pokolenie chce zmieniać świat
A nasze nie!
Sztelak Marcin, 7 listopada 2023
Bez ust, bez twarzy,
tylko oczy wbite w tandetne
drewno z wypalonych drzew.
Ciągły sen,
niezakłócony przez skrzypienie
drzwi, a nawet zduszony jęk
potępionych zawiasów.
Kurz
coraz grubszym całunem
pokrywa martwotę rąk,
za oknem złowieszczy nów.
Dzień
nie rozprasza nocy,
szafa pokryta cieniem
drży w sztuczności lamp.
Człowiek wychodzi,
drzwi pozostają otwarte,
niezmącona cisza.
Bez ust, bez twarzy.
Arsis, 7 listopada 2023
Cicho tak. Przechodzę w słonecznych prześwitach, co się zalęgły w gałęziach rozkołysanego
drzewa.
Gdzie tak idę?
Podążam powietrzem, niedomówieniem, wyszeptaną zaledwie chwilą.
W tych cienistych smugach zapomnienia,
w tych ramionach mrocznych i zimnych.
Czy ty
mnie…
Powiedz…
Ja szepczę, niosąc na ustach twoje imię.
I jeszcze, i wciąż, i raz jeszcze
w tej otchłani nieba.
Ptaki fruną w migocie blasku.
I mnożą się nawoływania, i dzielą.
Scalają na nowo w jeden pogłos życia.
Tak mi jakoś.
Gdzieś tutaj,
bądź gdzieś…
Przybywam z głębokich pokładów czasu, zbyt odległych, aby można je było przywołać
w pamięci.
Przybywam,
materializując się we śnie.
Po co?
Nie wiem, ale wiem, że wychodzę drzwiami
otwartymi na przyszłość,
następując próg
z cichym trzaskiem dębowej deski.
Spoglądam przez ramię i widzę przeszłość
(dawną teraźniejszość)
w wirującym kurzu zapomnienia.
W przedpokoju, w tym chwilowym bycie,
słońce kładzie ukośne promienie światła
na ścianie, podłodze,
na każdym sęku, pęknięciu, załomie…
… wbijającej się pod paznokieć drzazdze,
kiedy ściskam, ściskałem
drewnianą poręcz schodów, dotykałem ramy obrazu, niczego…
Ja tu byłem,
nie będąc
wcale.
Bądź jestem.
Coś się pomieszało,
ugrzęzło w chaosie.
Spadło z łoskotem,
z brzękiem tłuczonego szkła…
I jeszcze
raz,
i wciąż…
Szło jak ginące z wolna echo,
długo, długo… odbijało się od sufitów, ścian…
(Włodzimierz Zastawniak, 2023-11-07)
***
https://www.youtube.com/watch?v=BS5K_8ZFpgM
sam53, 7 listopada 2023
dobrze jest się obudzić
przywitać ze słońcem
a nawet z deszczem jeśli deszcz
za oknem o parapet bębni
dobrze jest wtulić się w jeszcze ciepłą poduszkę
odnaleźć twój zapach
chwycić za rękę posłuchać westchnień
rwących powietrze przed pocałunkiem
dobrze kiedy jesienią przynosisz wiosnę
kwitniesz o każdej porze dnia
tak jakby twoje krągłe biodra
miały zamiar urodzić nam niejedno pulchne mokre dziecko
kochajmy deszcz
https://youtu.be/fygkjJrlmCY?si=V8tm5Tt_Dc7wSMSd
Regulamin | Polityka prywatności | Kontakt
Copyright © 2010 truml.com, korzystanie z serwisu oznacza akceptację regulaminu.
22 listopada 2024
wierszejeśli tylko
22 listopada 2024
Pod miękkim śniegiemJaga
22 listopada 2024
Liście drzew w czerwonychEva T.
22 listopada 2024
Potrzeba zanikuBelamonte/Senograsta
21 listopada 2024
Drżenia niewidzialnych membranArsis
21 listopada 2024
21.11wiesiek
21 listopada 2024
Światełka listopadaJaga
21 listopada 2024
4. KONTAKT Z RZECZYWISTOŚCIĄBelamonte/Senograsta
20 listopada 2024
FIANÇAILLES D'AUTOMNEsam53
20 listopada 2024
2011wiesiek