Najnowsze prace:

poezja

wszystkie dodane wczoraj tydzień temu przed miesiącem rok temu

Marek Gajowniczek, 21 sierpnia 2022

Uśpiona wojna

Uśpiona wojna może się zbudzić,
lecz nikt nam o tym nie powie,
bo po co straszyć domysłem ludzi -
co teraz Putin ma w głowie?
.
Pewnie na Krymie ataki nowe
lub zamach, gdy się dowiedział...
Po co tym ludziom zawrać głowę?
Ważniejsze, co Tusk powiedział!
.
Dużo ciekawsze są algi złote
oraz festiwal folkloru.
Po co obarczać ludzi kłopotem -
wieściami rodem z horroru.
.
Jest wojna, atom lecz mamy lato
kapryśne wciąż alertami.
Broni nas za to skutecznie NATO
przed złymi informacjami.
.
Nie jest najgorzej, ale być może
będą zdarzenia doniosłe -
wysokiej wagi z braku powagi,
że u nas trudno być posłem!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Afrodyta, 21 sierpnia 2022

Fen(omen) wielkości

Nadwyrazy wyrastają ze mnie od razu
po wypowiedzeniu, sparaliżowane łamią
kręgosłup, niszczą znaczenia.

Wpisane w fasadowe oczekiwania zuchwale
powielają siebie, na oczach półświatka tworzą
biegłe derywaty, a potem przyciśnięte do muru
kurczowo łapią za gardło, aby uniknąć
zepchnięcia i totalnego upadku.

Jako werbalistyczne urzeczywistnienie, zwykła
odbitka, cierpliwie rozkradają życie, odrywając
świeże soczyste kęsy prosto z ust.

Poddane próbie czasu, odarte z pielęgnowanych
marzeń o swojej chwili, zawodzą. Najbardziej to,
które umiera ostatnie.

liczba komentarzy: 3 | punkty: 4 | szczegóły

violetta, 21 sierpnia 2022

Sen

tysiąc nocy tej pierwszej
twoje usta na moich
palce wewnątrz wilgoci

z plecami wygiętymi w górę
zrobię z ciebie ocean
w niekończących się falach

unoś mnie w dłoni robinią

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Deadbat, 20 sierpnia 2022

Kantyczka dla nieumarłych

W hebanowo czarnej sali nieskończenie pełnej nieumarłych
co sprawia jednakże że jest całkiem pusta
stoją nieumarli

Nie wiedzą
co mają począć z dniem
który okazał się być ich ostatnim
Ani tym dzisiejszym
który po nim nastąpił

Zagubili duszę a tą małą resztkę miejsca po niej
dawno wyprzedali

To już nie ich są włości
obce są dla nich samych ręce ich i nogi
obce i złowrogie kości i wnętrzności
Tęsknią być może jeszcze powierzchownie
za możnością odczucia tej straty

Patrzą wciąż przez okno i wciąż wspominają
Jak ten wiar ich ranił
Jak to słońce ich rani
Jak ach ten świat ich rani

Lecz ten ból ich stał się tak nieważny dla nich samych
jak kropla deszczu w gwałtownej ulewie
A ich jedyną winą że patrzą przed siebie
a wszystko co widzą to własne odbicie
powtórzone tysiąckrotnie
i po tysiąckroć znienawidzone
nienawiścią bezbrzeżną bo niewyrażoną
i nieumarłą tak jak oni sami

Ja to treść każdej ich nieżywej myśli
Konstatują radość pełni do niej nienawiści
Do tego pustego alarmu w ich głowach
który im nie pozwala zapomnieć
że łatwiej im przyszło zabić siebie
niż nadzieję w sobie
I zamiast dać sobie pustkę i oddzielenie
zasypać w kurhanach i ból i rozdarcie
tkwią w rozdarciu i bólu nawet głębszym niż wtedy gdy
żyli
bez wiary w wygraną
wciąż stoją na starcie

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły

gabriel 123, 19 sierpnia 2022

Wyjdź z cienia

na dolinę
góra rzuca cień
nie wyjdziesz z cienia
nie próbując

po burzy tęcza
przeszedł
ostatni deszcz
złóż parasol
i krocz

dałeś światło
jutro będzie lepiej
wstała nadzieja
nie idąc spać

nieostatnia
gdyż coś w tobie jest
może odkryjesz sam

widzą w tobie
czego nie widzisz
ty
jak blisko
do człowieka
który ceni cię

od teraz
taki bądź
ujawniłeś się
w cieniu być
w nim tylko jest
nikt

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 19 sierpnia 2022

Co nam w rzekę Mendel leje?

Nocą z piątku na sobotę
zakwitło coś w Odrze - złote
i życie w niej odmieniło.
W końcu - kwitnie, przed tym - gniło!
.
Już wiadomo, co się stało.
Samo się wyhodowało,
lub w upale, w naszą stronę
mogło zostać przeniesione.
.
Wielkie są siły przyrody.
Wiedzą o tym Polskie Wody -
Panta rhei - wszystko płynie!
Nie zdziwi nas. Nie ominie!
.
A i glony i rośliny
zawierające toksyny
po nowych Unii odkryciach
są bezpieczne do spożycia.
.
Już w zastosowaniach nowych
trucizny kwasów tłuszczowych
uznano za nieszkodliwe.
Mogą nowym być paliwem!
.
Nie możesz zgodny narodzie
czuć się, jak ta ryba w wodzie,
gdy zjawiają się w niej nowe
izomery erukowe
póki chemia "nowej fali"
przez świat cały się przewali
i przestanie do rzek wlewać
skład Tablic Mendelejewa.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Yaro, 18 sierpnia 2022

gdy tak czasem

gdy tak czasem
czasami życie boli gdy milczysz o czym myślisz
czasami spotykam ludzi których nie lubię patrzą na mnie obojętnym wzrokiem
czasami jestem sobą lecz to niewola
najbardziej nie lubię pustki w wśród drzew
zamknięty w sobie obserwuję jak tam jest
okrutna przestrzeń pomiędzy dwoma przyjaciółmi
zabierz zabawki odejdź
dokąd zmierza intuicja podpowiada wiatr

czasem wystarczy upaść na dno
gdzie wschód słońca
nie cieszy jak dawniej i
dziś wracamy do punktu wyjścia do zapadłych dziur

czasem odpływam nie pytaj dokąd
czasem bywa dobrze a raz nie
czasem wystarczy nie mówić nic
czasem kłamstwa są lepsze od prawdy
czasem wystarczy się nie odwracać

znam kilka osób lubią zabawę

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 17 sierpnia 2022

Hg2Cl2 - bielszy odcień bieli

Gdy uzyskać chcieli
bielszy odcień bieli,
podkreślając go w reklamie -
obawy nie mieli.
Dezynfekowanie
jest tylko walorem.
Sole rtęci z chlorem -
(chlor z kwasu solnego)
dodają do rolek
papieru białego.
Co dzień ich miliony
ropuszczamy w wodzie,
a ich odczyn słony
zagraża przyrodzie
i choć pięknie pachną
spłuczki i prysznice
na płyciznach padną
zdrowych ryb ławice.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Arsis, 17 sierpnia 2022

Szczegóły milczące

Teraz już wiem.

A czy ty…

Przede mną piękny kwiat. Najpiękniejszy,
mimo że widziany z oddali…
Migot słońca pomiędzy gałęziami strzelistej topoli, pomiędzy liśćmi wiatr…

Teraz
już
wiem,
ale
― czy ty?

Nie wiem jak opisać słowem ten cud, tę wizję zatracenia…

Będziemy szli po omacku z biciem serca,
rozjarzeni światłem dnia,
gdzieś daleko w otchłań blasku…

Będziemy szli i jeszcze… I znów…

… sperleni majową rosą łąk, w uścisku i znoju…
spleceni…

Będziemy szli jak wtedy,
kiedy o wieczorze wszystkie drzewa nosiły twoje imię,
a z pożółkłych pól biły zmieszane wonie skoszonej trawy, zwilgotniałych ziół…

Wieczór, bowiem narastał w melancholii mijania, i twoje łzy kapały miękko na moje dłonie…

*

I cóż mogę więcej…

Na razie zawzięte milczenie
otula mnie
i głaszcze po twarzy jasną smugą deszczu…

Na razie
nic…

Może ―
kiedyś…
… jak da los…

(Włodzimierz Zastawniak, 2022-08-17)

***

https://www.youtube.com/watch?v=3sdUBxnJkb4

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 16 sierpnia 2022

Przyducha

Jesteśmy na wojnie
innej niż dotychczasowe.
Kraju broni żołnierz.
Wypadki losowe
nie są przypadkowe.
.
Jest też hybrydowa
technologia nowa
zagrożeń dla życia
rozpuszczanych w płynie,
których ślad użycia
bardzo szybko ginie.
.
Nawet stosowane ilości śladowe
mogą przypominać klęski żywiołowe
i budząc panikę obezwładniać tyły
sił, które skutecznie dotad się broniły.
.
Są poniżej Artykułu
cele cieków i ich mułu.
Nikt rozsądny nie uwierzy,
że ktoś mógłby w nie uderzyć.
W tajnych śledztwach cisza głucha,
mgła wojenna i przyducha.