Najnowsze prace:

poezja

wszystkie dodane wczoraj tydzień temu przed miesiącem rok temu

Leszek Czerwosz, 26 sierpnia 2022

kropka

w końcu postawiłem kropkę
obiecałem wykonałem spełniłem
ona oznacza koniec
nie jestem pewien
czego
bo jest dalsza część jakby co
cóż
niech osłoni mnie niewiedza

zatrzepotały porwane skrzydła
niepotrzebne
bo to koniec lotu
skoro tak
to dalej będzie najwyżej pionowo
więc zawiodłem
jak można nie liczyć się z konsekwencjami
wspólnych lotów

to więcej niż przelotne spojrzenie
to dotyk
skrzydła się przywiązuje do ciała
jak wiadomo
uzależnienie od przywiązania

ale jest kropka
zawiodłem

liczba komentarzy: 4 | punkty: 5 | szczegóły

Afrodyta, 25 sierpnia 2022

*** (haiku)

deszczowe krople
spływające po liściach
poruszają kwiat

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 25 sierpnia 2022

Świat się kręci... czas ucieka

Rząd na ziemię zszedł ze szczytów
by grillować emerytów -
resztkę ich popandemiczną,
chłodną, głodną i nieliczną.
.
Podgrzewano dziś w upale
zapóźnienia stare żale
i z dodatkiem paliwowym
rozwiewano ślad węglowy.
.
Zbliża się wyborów pora.
Każda aktywność seniora
może teraz mieć znaczenie.
Trzeba sypnąć coś w kieszenie!
.
W kryzysie na wszystkich frontach
nic już dobrze nie wygląda.
Także prognoza wyników
głosu żywych nieboszczyków.
.
Nastroje panują śnięte,
a nadzieje wniebowzięte
jeszcze tlą się pod namiotem.
Dziś - "czternastka", a co potem?
.
Z wojną, inflacją, kryzysem?
Wciąż seniorzy są za PiS-em
z kijkami, laską i łaską,
wierzą gasnącym oklaskom.
.
A codziennie słyszą Tuska,
jak się w mętnej wodzie pluska,
gdzie propagandy przyducha
jest na ludzki sprzeciw głucha
bez szacunku dla człowieka.
.
Świat się kręci... czas ucieka.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Arsis, 24 sierpnia 2022

Miejsce oczekiwania

Lubisz noc? Ja lubię ją pewniejszą. Wyśnioną wcześniej, choć okrytą szalem melancholii…

Wybacz, jeśli właśnie tak, ale w ciszy dopada mnie ból tęsknoty.
Księżyc wschodzi
i zachodzi, srebrzy się i płynie…

Lubisz dzień?
Słońce
na twarzy.

Pomiędzy
palcami
rozedrgany blask.

*

Na widnej ścieżce ogrodu
zarys wysokiego drzewa,
pocięty mrokiem głębokiej rozpadliny.

Nie.
To
nie
drzewo.

To krzak dzikiej róży o ustach czerwonych, o płonących ustach,
bądź szelest jaśminu, bzu,
co zaszedł mi cieniem znienacka drogę, co omiata mnie i kusi wonią aromatu…

Bądź.
Będziesz
tam?
Jesteś? Bądź…

Ja będę.

Wpatrzony w przestrzeń…
W ekstazie oczekiwania
i w niemodnym garniturze.

Wybacz, jeśli
właśnie tak…

Co mam
dla ciebie?

Jedynie wytarte metafory. Wylęknione i tęskne…

Na cóż
komu
one, na co…

Ale, jeśli lubisz. Jeśli…

Spójrz!

Kwiat się przede mną otwiera najpiękniejszy, sperlony od łez, od rosy, od deszczu…

Bądź…

Stoję i czekam.
Na piaskowej
ścieżce,
na żwirku alejki…

W liściach
tkliwy
migot słońca.

Znad jakich źródeł przybywa?
Znad jakich łąk?
Znad jakich zagajów rozrzuconych echem?

W kulminacji
łodyg,
płatków, korzeni…

W brzęku pszczół w koniczynie. Wśród zgiełku ptaków śnię… Chwytam twoją dłoń.
Zaciskam…

… obejmuję
próżnię,
tuląc się
do powietrza…
… … do niczego…

Dotykam rzeczy, milczące przedmioty.

Pod baldachimem rozłożystego drzewa drewniany stolik, odsunięte krzesło.
Na stoliku dzbanek z herbatą.
Otwarta książka z zakładką, której strony przerzuca wiatr, czytając to, co jest napisane
o nim…

Gdzieś, coś przeminęło…
Zabrzęczało…
Zastukało o blaszaną konewkę…

W błękitnym niebie
biała smuga
po odrzutowcu…

I znowu wiatr,
co kołysze gałęziami…

Wybacz, jeśli właśnie tak. Ale ― nie potrafię inaczej…

(Włodzimierz Zastawniak,2022-08-24)

***

https://www.youtube.com/watch?v=lChKe2VQV0I

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Afrodyta, 24 sierpnia 2022

*** (haiku)

spękana ziemia
wchłaniając strugi deszczu
wyraźnie mięknie

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Deadbat, 23 sierpnia 2022

Objawienie

Tysiące gardeł
Tysiące ust
to ich bezgłośny wrzask wbija swoje płomieniste ostrze
aż po rękojeść
w kolejny zachód słońca

Dłoń zaciśnięta w pięść
z której kapie posoka
wzniesiona tysiącem ramion
ku tysiącu słońc
które po raz tysięczny wyzywa na śmiertelną walkę

I łzawe twarze pełne obłędu
i nienazwanej grozy
lęku
i niezmierzonej mocy
błysk w gęstwinie nieprzebytego lasu

W ciszy tej najcichszy skowyt
rozdziera zasłonę Świątyni na poły
rozszarpuje serce i zagasza pamięć
zbyt ważną przecież by odejść

Nim w pył przeminie i niebyt
Na rozstajach pośrodku dwóch bagien
sycząc plując i włosy rwąc z głowy
nadbiegają ku tym co siedzą obojętni
w swojej bezwoli nieskończenie ciężcy
i w barwach swych szarzy
i próbują im dać słowa Prawdy

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

Afrodyta, 23 sierpnia 2022

*** (haiku)

dzięcioł na drzewie
wyjada pasożyty
dziobiąc żywy pień

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły

Afrodyta, 22 sierpnia 2022

*** (haiku)

klucz dzikich gęsi
wzlatujący nad chmury
dotyka nieba

liczba komentarzy: 3 | punkty: 3 | szczegóły

Krzysztof Bencal (Benon Punicki), 22 sierpnia 2022

Ballady z turnieju we Wrocławiu (cykl)

XLIV (wersja robocza)

Stanąłem w progu baraku
i zapaliłem
papierosa. Spod progu
wyszedł szczur i schował się

z powrotem pod barakiem.
Zamknąłem drzwi, usiadłem
na krześle i wsparłem się
stopami o drugie krzesło.

Po linach moich
wyprostowanych nóg
chodziła śmierć z balansem snu
w rękach. Gdy otworzyłem drzwi,

by znów zapalić,
okazało się, że pada
deszcz, którego początek
przegapiłem. (W czasie deszczu

nie trzeba przydeptywać
petów). Przechodnie
z parasolami
wyglądali tak, jakby

tracili wątek. A ja
pomyślałem, że rozumiem
więcej niż wszyscy i że
nawet gdybym obejrzał

tylko koniec lotu tych
kropel wody, pojąłbym
wszystko. Tymczasem jestem
w pracy i znów całym moim

krajobrazem jest to, co
widzę przez dwie szczeliny
w płocie z blachy, oraz to, co
znajduje się ponad tym

blaszanym ogrodzeniem.
Nigdy nie zatracę się
w miłości do cienia, bo
skończyłoby się to biegiem

z tasakiem rzeczonego
płotu, którego cztery
krawędzie są wyostrzone!
Na końcu też będzie słowo.

Bóg rozegnie kraty moich
warg i przeciśnie się przez nie.
Czyjś rymowany poemat
epicki zachwyci całą

Polskę, przez co nikt
nie zauważy owej

ucieczki z więzienia!

22 sierpnia 2022

liczba komentarzy: 1 | punkty: 4 | szczegóły

Arsis, 21 sierpnia 2022

Chiaroscuro

Nagły błysk! Światło zamienia się w cud… Kładą się pod każdy dotyk światłocienie, niuanse
blasku…

Jesteś wszędzie… Słyszę twój wewnętrzny puls.
Bicie twojego serca przebija się poprzez szum wszechświata, poprzez kontrasty…

Moja egzystencja.
Marna.
Sponiewierana…
Jak łopocząca
podczas sztormu płachta
… zbezczeszczone truchło nieistnienia…

Otacza mnie żywioł eksplodującej gwiazdy,
który oślepia i rani…
… i zagina czas, wpadając pod własnym ciężarem do jądra ciemności…

Pędzę do ciebie, królowo ciszy, królowo doskonałej czerni, choć w aureoli rozpalonych
cząstek…

Pędzę do ciebie
po najdalszy
horyzont,
w drogi zawiłe…

Aby przyjąć
wszystko w pokorze…

*

Wskazówki stojącego zegara z każdą sekundą spowalniają swój bieg…

tik-tok,
tik-tok…
… tok-tok…

Chrzęst zegarowego mechanizmu…--- gong…

I znowu…

… tik-
tok…
… tik-tok…
… … tik… -tok…

Zapadam się, lecz,
o dziwo,
widzę jeszcze.

Widzę obrazy przeszłości, choć już zdeformowane i skręcone spazmem agonii…

Szarość dnia
wpada
przez
uchylone
okna pokoju…

… przez falujące firanki…

Widzę jeszcze

(Ciebie widzieć pragnę najbardziej, jedyna… )

Poruszasz nabrzmiałymi,
sinymi wargami,
lecz nie słyszę,
bowiem rozdziera moje uszy
piskliwy szmer śmiertelnej gorączki…

Płyniesz
wysoko
jak nawała
deszczowych chmur, moja melancholio…

… w strzępach krajobrazu, w całych ich zastępach…

(Włodzimierz Zastawniak, 2022-08-21)

***

https://www.youtube.com/watch?v=izU61fxkOUA