Latest items:

Poetry

	Yaro
	PROFILE About me Friends (18) Poetry (2457) Prose (6) Photography (17) Diary (6)

latest best rating most commented

Yaro, 11 august 2018

popsuło się

słońce nie daje o sobie znać w mojej głowie
wschodzi zawsze orzeźwiającym rankiem
po przejściach budzisz się sam
parzona kawa w samotności smakuje inaczej

odeszła bo taka była kwestia
zostałem sam bez perspektyw
czas posunął się zbyt daleko
starość na skroniach gościem

idę gdzieś w szeroki świat
w myślach tonę jak w rzece
nie nadużywam wszystko jasne dziwne stany
nie pasuję do społeczeństwa
jestem inny dziwny i prawdziwy

kocham prawdę kocham Boga

wszystkim wam których znam
mimo że was nie widziałem
życzę zdrowia przed długą drogą
która nie ma początku ni końca

upływam będę nie w oddali
zawsze po drugiej stronie ekranu

number of comments: 0 | rating: 1 | detail

Yaro, 12 july 2018

poczekam

męczeństwo pozbawiło serca pół
upływasz w snach

niepogodny dzień
kasandryczny pochmurny
w komplecie naj życzę ci

nieść będą cię
przez opuszczony czas

daj przesiąknąć
odezwij się

szarpię kartki z kalendarza
nie otwierasz ust
przegapiłem rok

i długo nic

number of comments: 0 | rating: 2 | detail

Yaro, 12 july 2018

hej ziom

siema ziom
pamiętasz ten stary dom
tam pierwszy raz poznaliśmy smak
wielu używek

dziewczyny pachniały latem
teraz zburzony
wywożą gruz dach przeciekał
wspomnienia
po to są by czuć dym tamtych lat
policzyć dziury naprawić dach

przybić sztachety
by przez żadną z dziur
nie przeszła obojętnie
cnota młodej dziewczyny

żegnaj ziom
uciekam
daleko mój dom

number of comments: 0 | rating: 1 | detail

Yaro, 12 july 2018

na barkach

pomiędzy framugami
przestrzeń
w otoczeniu drzwi

zamknięte
wytrychem otwieramy
komory czerwieni

nie pamiętać o sobie
nie tak jak trzeba

dni przerzucają leniwie życie
na niezamieszkałych barkach

number of comments: 0 | rating: 2 | detail

Yaro, 12 july 2018

gdyby tak latem

obrać drogę w dobrym kierunku
na widnokręgu powiek ukołyszemy
w tej perspektywie wszystko kończy się zbyt wcześnie
noce takie krótkie wino zbyt mocne
życie nas pogrzebie jeśli nie będziemy w ruchu

widzę dwa nagie miecze
po co nam one
w nas płynie siła nie odparta wiara
napędza serca młode

mkniemy przed siebie
wiatr we włosach
kilka słów w ustach

napijmy się wina
ze świeżych owoców pachnących latem
połóż sny na młodym sianie
obok się ułożę na miękkim posłaniu

życie potrafi być takie proste

number of comments: 0 | rating: 1 | detail

Yaro, 29 june 2018

na cztery łapy

istniejesz
bo potrafisz się uczyć
życie to dżungla

jeśli walczysz ze sobą
powinieneś triumfować

jeśli nie
upłyną twój czas
zakopią cię okryją wiekiem

jeśli tak
nikt nie zastąpi ci drogi żadna kłoda
wszelka spróchnieje nim ugodzisz jej

przekręć kota ogonem
przesiej ziarna od kłamstw

uczciwie żyć należy się
nie wszystkim w smak

luksus jak dla mnie to szeroko pojęta wolność
zgodna z prawem Boga z prawem natury

number of comments: 1 | rating: 2 | detail

Yaro, 26 june 2018

tak to boli

każdego ranka budząc się
czuję lęk kto stworzył go
kto kierować chce mną
wyrwany ze snu umieram znów

dokąd wiedzie droga
te fałszywe twarze
wciąż wskazują nam
dokąd iść
mam dość chcę do domu

mamo wołam cię
dlaczego wydałaś mnie na świat
ja nie jestem stąd
tutaj nie jest mój dom

każdego ranka jem chleb z biedronki
parówki o smaku gąbki do mycia aut
okradają nas z życia cały czas
wychodzę mam gdzieś to miasto kłamstw

dokąd wiedzie droga
te fałszywe twarze
wciąż wskazują nam
dokąd iść
mam dość chcę do domu

mamo wołam cię
dlaczego wydałaś mnie na świat
ja nie jestem stąd
tutaj nie jest mój dom

number of comments: 0 | rating: 2 | detail

Yaro, 21 june 2018

tak niewiele

tak jak na lekarstwo mam
wszystko chcą pozabierać

gdy nie będę istnieć
nie obdarujesz mnie
niejasnym uśmiechem

jedynie w pamięci zarys
krzywego wspomnienia

zablokowany w garści mały świat
zanurzam pod powiekami
utonąć dziś we łzach
okryty przygnębieniem szarego dnia
upływam zużyty
zblazowany miarą człowieka

wiosna nie nadciąga
nie zakwitnę latem

number of comments: 1 | rating: 1 | detail

Yaro, 21 june 2018

cholernie straszne są dni w depresji

upłynęło wiele lat
wiatr wiał w Wiśle masa wody
kłody gałęzie czarne liście na brzegu
czułem chłód strachu jakby był wieczny
bałem się przez szarość dni

nie opuszczałem czterech ścian
muzyka na uszach w centrum ja
kilku dźwięków na pięciolinii których się nie boję

doświadczałem dyskomfortu
jakby inny sort

walczyłem z demonami przegrywałem
nieśmiały wstydziłem się siebie
a inni wstydzili się mnie

zaniedbany opuszczony przez świat
oprócz żony nikt nie podał
szczerze ciepła dłoni

śmiech był ze mnie
myślałem żeby odejść

skończyć pewien rozdział
by spisał ktoś to był on
chłopa szkoda

przyszedł do mnie On
ścisną mą dłoń
powiedział idź i nie grzesz
upadek człowieka zabija ducha

gdy uwierzysz
nic nie powstrzyma cię przed życia snem

najważniejsza rodzina
podnieść człowieka gdy upada

są rzeczy o których nikt nie wspomina
ważne by iść do przodu mimo niepogody
wytrwale biec w bólu

w pocie na czole wzbić się
ponad fale na głębiny

kochać Boga gdy w nas mniej
w małości tu na dole

number of comments: 0 | rating: 1 | detail

Yaro, 18 june 2018

mam na imię tułaczka

tułam się w ich świecie
ślizgam się ulicami zatłoczonych miast

zasypiam z odrobiną szczęścia między zębami
przytulam twarz do ciepłych kartonów

idę przed siebie ze spuszczoną głową
jak świnia co nie widzi nieba
lustruję też w kierunku gwiazd

podkarmiam gołębie resztkami westchnień
ulice niebezpieczne oschłe
przykre bez uczuć

latarnie uśmiechem w oczy
samochody mówią do mnie
strugam miny grymasem czasem

idę zmarznięty ulicą złotą
układa się bruk z kilku wspomnień

brukowany do lasu wjazd
szlaban znak byś wiedział
że las jest zielony